Aan Bart: 
Dit weekend was ik aanwezig op het resist congres (ik ben niet bij AEL, noch bij de pvda). Daar vroeg iemand uit de zaal bij de bespreking van het platform van resist, vanwaar het geld dan wel moest komen als we een aantal sociale dingen willen verwezenlijken. Toen Dyab het woord kreeg, stelde hij zeer duidelijk dat het patronaat moet betalen, en hij kaderde dat zelfs in de islam, volgens dewelke de kapitaalaccumulatie van het patronaat onrechtvaardig zou zijn en dat het terecht is die te belasten. Jouw stelling dat Jahjah een islamitische kapitalist zou beschermen omdat het een moslim is, berust op een denkfiguur die technisch essentialisme en homogeneïsme wordt genoemd, en voorbij gaat aan het feit dat mensen vele identiteiten hebben en daarvan ook bewust zijn. Merk trouwens op dat de AEL een radicale kritiek formuleert op alle bestaande islamitische en Arabische regimes.

Over het nut van verkiezingen. 
Inderdaad zouden ze al lang afgeschaft zijn als ze iets konden veranderen. De maatschappij veranderen kan enkel door de zelforganisatie van de onderdrukten, door de sociale bewegingen dus. Die kan echter een veelheid aan strategieën hanteren. De aanwezigheid in het parlement is één daarvan. Die komt niet in de plaats van directe acties, betogingen etc, maar is complementair. Aanwezigheid in het parlement geeft toegang tot b.v. gesloten centra, wat de directe acties tegen het opsluiten van mensen zonder papieren vergemakkelijkt (zie bv. wat decroly betekende voor die strijd). Aanwezigheid in het parlement maakt dat we een forum kunnen creëren, in het parlement, in de media, naar het grote publiek toe, waar we onze eisen naar voor kunnen brengen. Aanwezigheid in het parlement geeft ons toegang tot informatie die we anders nooit zouden kunnen bereiken, zoals over de bilaterale akkoorden over investeringen. Alleen moet de controle over de parlementairen in kwestie in handen liggen van de basis zelf. En da's de uitdaging die we moeten aangaan, en niet a priori verwerpen.

Over Resist:
Ik ben de auteur van de tekst die dit weekend door jpe is gepost onder de titel "waarom wij op resist stemmen". Blijkbaar hebben weinig mensen de moeite gedaan die te lezen. Zeer spijtig, want naar mijn heel bescheiden mening zou ze het debat wel vooruit geholpen hebben.
Ik keur de stijl waarin het debat grotendeels wordt gevoerd af, net als het enorme gebrek aan empathie langs beide kanten. Het is niet omdat je Resist bekritiseert, dat je daarom een sp'er of fascist bent. Het is niet omdat je resist steunt dat je een stalinist bent, of akkoord bent met de details van AEL.
Punt is vooral dat het van het grootste belang is dat we de AEL als (één van de) zelforganisatie(s) van de culturele minderheden in ons land, moet steunen en daarmee allianties aangaan, ondanks het feit dat de de facto verkiezingsalliantie met de pvda en de stijl van deze laatste een breder front in de weg heeft gestaan.

Als we iets niet moeten doen met de pvda, is het haar in het verdomhoekje duwen, dat versterkt enkel haar interne cohesie en bevestigt haar in haar zelfverklaarde rol als enige consequente linkse kracht. De pvda is daar, het is een reële kracht in de maatschappij. Wat van belang is, is de interne contradicties van het stalinisme van de pvda uit te buiten in functie van een transformatie van die organisatie of tenminste van een deel van haar militanten in de goeie richting. En de mogelijkheden zijn daar: de alliantie met de AEL is in feite een contradictie op zich: het stalinisme is immers fundamenteel tegengesteld aan het erkennen van de autonomie van deelstrijden (de identitaire kwestie als autonome strijd), de zelforganisatie van de onderdrukten, de culturele autonomie, het pluralisme en de interne democratie. Alleen al het feit dat de AEL een centrale rol speelt in resist is tegengesteld aan het maostalinistisch principe van 'de partij leidt het front', en dwingt hen tot de erkenning van een reëel pluralisme. Wanneer militanten met die contradictie worden geconfronteerd, kunnen ze niet anders dan erkennen dat die principes belangrijk zijn, en een transformatie van hun politieke bewustzijn ondergaan.



Matthias