Is de Derde
Wereldoorlog begonnen?
De ware
redenen van de oorlog tegen Irak
“Dit is
totale oorlog. We vechten tegen verschillende vijanden.
Ze zijn met
velen, daarbuiten.
proberen de
klus te klaren door middel van behendige diplomatie,
maar een
totale oorlog voeren,
dan zullen
onze kinderen later verheven liederen over ons zingen.”
Richard Perle, topadviseur
van de regering Bush[1]
Na Afg
met de terugkeer van de wapeninspecteurs
noch met de
bezorgdheid voor het lijden van het Iraakse volk.
Het heeft
alles te maken met de Amerikaanse vastberadenheid
een nieuw
regime in Bagdad te installeren
en met de
lange termijn belangen betreffende het behoud
van de
controle van de VS over de energiebronnen in het Midden Oosten.”
Graaf Hans von Sponeck,
voormalig Humanitair Coördinator van de VN voor Irak[2]
In 1991 werd het land naar de
middeleeuwen gebombardeerd. Ziekenhuizen, scholen, watervoorzieningen, enz.
werden hierbij niet gespaard. Een moordend embargo kostte sindsdien naar
schatting al het leven aan een anderhalf miljoen mensen. De achtereenvolgende
coördinators van de Verenigde Naties, die moesten toezien op het
olie-voor-voedsel-programma, namen ontslag omdat ze de gruwel niet meer konden
aanzien. De voorloper van von Sponeck, Denis Halliday bestempelde de sancties
tegen Irak als “genocide”. De militaire slagkracht van het land werd voor 95%
vernietigd. In 1998 verklaarden de VN-inspecteurs dat Irak niet meer over de
nodige militaire capaciteit beschikt om een reële bedreiging te vormen: er zijn
geen lange afstandswapens meer, nucleaire en biologische springstoffen zijn
vernietigd.
Washington heeft onlangs nog
geprobeerd het tegenovergestelde te beweren met nietszeggende satellietfoto’s
van twee sites waar massavernietigingswapens zouden worden aangemaakt. Maar
helaas, deze werden door Graaf von Sponeck deze zomer nog bezocht en zijn
verklaringen zijn formeel: er is niets van aan. Tussen haakjes, de aantijgingen
tegen het afschuwelijke regime van Irak, zijn in elk geval van toepassing op
twee bevriende landen van de VS. Bijvoorbeeld Israël dat reeds meer dan 35 jaar
systematisch VN-resoluties naast zich neerlegt, dat nucleaire en biologische
massavernietigingswapens bezit en dat sinds jaren buitenlands grondgebied bezet
houdt. Of Pakistan, dat eveneens tegen alle internationale afspraken over
nucleaire wapens en lange afstandsraketten bezit, en dat terroristische groepen
in buurland India ondersteunt. Maar ja, dat zijn nu eenmaal bondgenoten.
Het is een gekende truc, je
demoniseert je vijand en dan is alles toegelaten.[3]
De wapeninspecties zijn een onderdeel van die strategie, want ze zullen voor
Washington nooit ver genoeg gaan. Het is voorspelbaar: de inspecties zullen
gebruikt worden om het regime te provoceren om dan uiteindelijk te kunnen
toeslaan. M. Rolf Ekeus, die de wapeninspecties van de VN geleid heeft van 1991
tot 1997 heeft onlangs onthuld dat die door de VS niet alleen werd gebruikt
voor spionagedoeleinden, maar dat de VS ook op hen “druk uitoefenden opdat
de inspecties in de ogen van Irak zouden uitdraaien op een controversieel
optreden, wat dan bij de Irakezen tot een blokkering zou leiden, die dan op
zijn beurt een directe militaire actie zou rechtvaardigen”.[4] Het (doen)
mislukken van de wapeninspecties zal gebruikt worden om de publieke opinie
wereldwijd te overtuigen van de noodzaak van de oorlog.
“Ze weten
dat wij hun land bezitten …
wij
dicteren de manier waarop ze leven en praten.
En dat is
wat zo schitterend is aan Amerika op dit moment.
Het is een
goede zaak, vooral omdat daar heel veel olie is
die wij
kunnen gebruiken.”
Brigadier-Generaal William
Looney van de Luchtmacht,
bevelvoerder van de
bombardement op Irak[5]
Irak zit volledig aan de grond, van het land gaat geen
enkele dreiging uit. Waarom dan willen de VS persé het land binnenvallen? En
meer algemeen, waarom hebben ze de totale oorlog afgekondigd? Daar zijn
minstens drie belangrijke redenen voor. Vooreerst, en dat is niet moeilijk om
raden: de olie. Ook in Afg
De nieuwe Afghaanse premier, Hamed Karzai is een
vertrouwensfiguur van de CIA. Hij heeft nog gewerkt als raadgever bij Unocal,
het Amerikaans petroleumbedrijf dat reeds lang plannen had voor een pijpleiding
door Afg
De olie- en gasvoorraden rond
de Kaspische Zee zijn veelbelovend, maar die van Irak zijn dat nog veel meer.
Daar bevindt zich namelijk de tweede grootste oliereserve en bovendien is de
ontginning ervan tien maal goedkoper dan in Centraal-Azië. Petroleum is voor de
VS van vitaal belang. Zij verbruiken zowat een kwart van de wereldolie. Daarom
doen ze er alles aan om de oliebevoorrading zoveel mogelijk te diversifiëren,
controle te verwerven over de olieproducenten en de prijs zo laag mogelijk te
houden. Een pro-Washington regime installeren in Bagdad zou de positie van de
VS op dat vlak gevoelig versterken. Dat zou Washington minder af
In feite azen de VS reeds
langer op Irak. In 1958 verloren ze er hun invloed toen een pro-Westers
koninkrijk ten val werd gebracht. Het bestaan van de SU zorgde ervoor dat
Bagdad zijn soevereiniteit t.o.v. de VS kon
internationale
joekels of concurrerende grootmachten te temmen.
Het echte
doelwit zijn China, Rusland, Japan, Duitsland en andere landen.”
Mohammed Hassanein Heikal,
vooraanstaand politiek analist uit de Arabische wereld[11]
Een tweede reden waarom
Washington een planetaire oorlog heeft afgekondigd is van geopolitieke aard. De
VS kwamen als grote overwinnaar uit de Tweede Wereldoorlog, maar hebben hun
heerschappij nooit echt kunnen uitoefenen omwille van de Sovjetunie. Door de
val van de Berlijnse Muur en de implosie van de SU werden ze p
Zonodig worden de Verenigde
Naties en het Internationaal Recht daarvoor opzij geschoven. John Bolton,
verantwoordelijke van de regering Bush tijdens de Golfoorlog: “Het succes
van de Verenigde Naties tijdens de Golfoorlog was niet het gevolg van het feit
dat de VN p
Omdat allemaal te
verwezenlijken wordt het defensiebudget in de komende jaren met liefst 70%
opgetrokken. De VS beschikken nu al over vijf maal zoveel
massavernietigingswapens als alle andere grootmachten samen. En in de toekomst
wordt het gebruik van kernwapens niet langer uitges
De parallel met het imperiale
Romeinse Rijk wordt inderdaad meer en meer gemaakt.[17]
Charles Krauthammer, een andere editorialist van de Washington Post: “Sinds
Rome is geen enkel land zo dominant geweest op cultureel, economisch,
technische en militair vlak… Amerika troont over de wereld als een kolos. Sinds
Rome Karthago heeft vernietigd heeft geen enkele andere grootmacht de top
bereikt waar wij nu zijn.”[18] De zeer gekende
schrijver Arnold Toynbee schreef bij het begin van de Koude Oorlog: “Amerika
vertegenwoordigt nu wat Rome toen vertegenwoordigde. Rome verdedigde consequent
de rijken tegen de armen in alle buitenlandse regio’s waarover het de scepter
zwaaide. En aangezien de armen tot dusver altijd en overal met veel meer zijn
geweest dan de rijken, voerde Rome een politiek van ongelijkheid,
onrechtvaardigheid en van het minste geluk voor het grootste aantal.” Vandaag
is dat nog meer waar dan veertig jaar geleden.
Centraal in deze
overheersingspolitiek staat het Euraziatische continent. Daar woont drie kwart
van de wereldbevolking, bevinden zich drie kwart van de energie reserves en de
grote meerderheid aan grondstoffen, en wordt er 60% van het wereldrijkdom (BNP)
geproduceerd. Over deze kwestie schreef topadviseur in veiligheidszaken,
Zbigniew Brzezinski een richtinggevend boek in 1997 met als titel ‘Het grote
schaakbord. Amerika en de rest van de wereld.’ Zijn grondstelling luidt: “Eurazië
is het schaakbord waarop de strijd voor de heerschappij over de wereld wordt
uitgevochten… Wie dit continent controleert , controleert de planeet.”[19] Naast de controle
over de belangrijke grondstoffen komt het er op aan de oude rivaal Rusland zwak
te houden. Dat schijnt aardig te lukken: het BNP van Rusland is nu al kleiner
dan dat van Nederland en tegen 2050 voorziet men dat het aantal Russen zal
gedaald zijn tot 50 miljoen.
Washington is echter vooral
beducht voor China. Dit land telt één vijfde van de wereldbevolking en volgens
het groeiritme van de afgelopen tien jaar zal de Chinese economie de
Amerikaanse hebben ingehaald tegen 2030; tegen 2040 zou die zelfs het dubbele
kunnen zijn. Het is weinig waarschijnlijk dat de VS dit zomaar zullen laten gebeuren.
Staatssecretaris voor Defensie Wolfowitz: “Hoe sneller China groeit,
hoe krachtiger het zal zijn op militair vlak… De richting die China opgaat is
onrustwekkend. Dat land is op weg een supermacht te worden. En kan dat de
komende 25 jaar effectief worden. Dat wil niet zeggen dat China
noodzakelijkerwijze een bedreiging wordt maar als wij alles laten begaan kan
dat wel het geval zijn.”[20]
Bij wijze van schot voor de boeg werd de Chinese ambassade in Joegoslavië
gebombardeerd in 1998. Taiwan wordt bevoorraad met de meest gesofisticeerde
wapens en wordt onderdeel van het fameuze wapenschild. De Bush-administratie
heeft beslist dat in de toekomst kernwapens kunnen ingezet worden tegen China.
En een tijdje geleden lekte uit dat in een bunker nabij Colorado Springs 250
deelnemers vijf dagen lang met computersimulaties een ruimteoorlog hebben
nagebootst. De fictie draaide om het jaar 2017, waarin China een buurland
bedreigt dat de VS om hulp vraagt.[21]
Richard Holbrooke, voormalig VN-ambassadeur van de VS drukt het als volgt uit: “Zoals
de voorbije eeuw bepaald werd door de strijd tegen de nazi’s en het fascisme,
en later tegen het Russische communisme, zo zal de Chinees-Amerikaanse
verhouding een stempel op het volgende millennium drukken.”[22]
Om de heerschappij over het
Euraziatische continent te realiseren worden drie instrumenten ingezet.
Vooreerst probeert Washington in zoveel mogelijk landen Amerikaanse basissen te
vestigen. Dat gebeurde met succes in het Midden Oosten na de Golfoorlog, in de
Balkan na de achtereenvolgende militaire optredens in Bosnië, Kosovo en
Macedonië en tens
Ten tweede probeert men
zoveel mogelijk vazalregeringen te installeren. Er wordt hierbij gedacht aan de
‘protectoraten’ of ‘mandaatgebieden’ van de Volkenbond van voor de Tweede
Wereldoorlog. “De beste middenlange termijn oplossing is het doen herleven
van het mandaatsysteem van de oude Volkenbond. Dat diende als een
‘respectabele’ vorm van kolonialisme tussen de twee wereldoorlogen. Syrië en
Irak waren ooit zeer succesvolle mandaatgebieden. Soedan, Libië en Iran zijn op
dezelfde manier onder een speciaal regime geplaatst op basis van een
internationaal verdrag. Met de steun van de permanente leden van de
Veiligheidsraad, kan het niet moeilijk zijn om een nieuwe vorm van mandaat van
de VN te bedenken die terroristenstaten onder supervisie plaatst.”[24] Een derde manier
om de heerschappij te vestigen bestaat in het verzwakken van de sterke
regionale grootmachten. Dat gebeurt door middel van steun aan
afscheidingsbewegingen, islamitische rebellen, terroristische groeperingen
aller
“Als het goed gaat met de
oorlog draait de economie beter.”
Eduardo Galeano[25]
Een derde reden voor de
oorlogszucht van de Bush-administratie moet gezocht worden in het binnenland.
Vooreerst zijn er ernstige problemen op economisch en financieel vlak. De
investeringen dalen en de groei vertraagt ernstig. Een kwart van het
industrieel apparaat staat op non-actief. Voor het eerst sinds de jaren dertig
dreigt een deflatie, d.w.z. dalende prijzen en dus ook dalende winsten, grote
verliezen en toenemende werkloosheid. De meest acute problemen doen zich voor
in de financiële sfeer: de beurzen ondergaan een langzame maar diepe crash, de
totale schulden van de VS zijn opgelopen tot bijna het dubbele van wat
jaarlijks wordt geproduceerd, het
Er zijn ook rechtstreeks
economische belangen. Achter de Bush-administratie staan de zogenaamde ‘Big
Five’ wapenbedrijven: Lockheed Martin, Boeing, Raytheon, Nothrop Grumman en
General Dynamics. De laatste is een vennoot van enkele olie-giganten, die op
hun beurt betrokken zijn bij de ontginning en transport via pijpleidingen van
de olie en gas rond de Kaspische Zee. Door de voorziene verhoging van het
defensiebudget met tientallen miljarden dollars zullen deze Big Five in de
toekomst reuzencontracten in de wacht slepen. Heel sprekend is het voorbeeld
van de Carlyle Group. Dat is een investeringsmaatschappij met kopstukken uit de
politieke wereld: o.a. George Bush senior, voormalige staatssecretaris voor
Defensie en vice-directeur van CIA Frank Carlucci, voormalige staatssecretaris
James Baker, voormalig premier van Groot-Brittannië John Major. Tot oktober
vorig jaar onderhield deze maatschappij ook nauwe banden met niemand minder dan
de familie van Bin Laden. Er zijn heel sterke financiële banden met
wapenbedrijven, maar eveneens beheert deze maatschappij het privé-pensioenfonds
van de overheidsambtenaren van Californië. Toen de VS vorig jaar ten oorlog
trok tegen Afg
“De
kapitaalaccumulatie is als een ballon
die telkens
opnieuw wordt stuk geblazen.
Accumulatie en
vernietiging zijn als tweelingsbroers.
Het
kapitalisme heeft in het verleden
misschien
alleen kunnen ‘werken’(?)
omdat het om
de dertig of veertig jaar
een grote
oorlog heeft bewerkt.”
Werkgroep Bevrijdingstheologie[27]
Het kapitalisme is zich aan het vast rijden. Een ernstige
economische recessie kondigt zich aan. Het anti-Amerikanisme en het verzet
tegen het kapitalisme neemt wereldwijd toe. De
aangekondigde planetaire oorlog is een krampachtige poging van de VS om
wereldleider te blijven en om de structurele crisis van het kapitalisme te
boven te komen. Het is een situatie die op veel punten vergelijkbaar is met die
van Duitsland in de jaren dertig. Europa volgt schoorvoetend. De Europese
kapitalisten – de Britse twijfelen nog tussen de VS en de EU - willen zo snel
mogelijk een eigen interventieleger op de been brengen en in afwachting daarvan
heulen ze mee met de VS in de hoop een deel van de buit te verkrijgen. Vele
Europese politici camoufleren deze doelstelling d.m.v. een aarzelende of weigerachtige
houding t.o.v. de aangekondigde oorlog tegen Irak. Maar in feite zijn ze het
eens met de doelstelling van Washington – vandaar hun pleidooi bijvoorbeeld
voor wapeninspecties - en zijn ze gefrustreerd dat ze slechts een figurantenrol
spelen.
In de regel verkiezen de
bankiers en ondernemers (uit de niet-militaire sector) een ‘stabiele’ manier
van plundering en uitbuiting, zoals dat gebeurt d.m.v. de economische
maatregelen in het kader van het IMF, de Wereldbank en de Wereld
Handelsorganisatie, unilaterale verdragen, industriële spionnage, omkoperij,
enzovoort. Zij zullen enkel opteren voor militaire avonturen met alle risico’s
van dien, wanneer zij die risico’s als een minder kwaad beschouwen dan de
aanhoudende dalende winsten en het vooruitzicht van een mogelijke economische
ineenstorting. Dat laatste lijkt meer en meer het geval te zijn. “Het
is een ijzeren wet, het imperialisme heeft oorlog nodig om te overleven. Het
zal altijd oorlog voeren, tenzij we het stoppen”, zei Gloria La Riva,
vooraanstaand lid van de
Bombardementen van de VS sinds de Tweede Wereldoorlog
China 1945-46 Cambodja
1969-70
Korea 1950-53 Nicaragua 1980 -
China 1950-53 El Salvador
1980-
Guatemala 1954 Grenada 1983
Indonesia 1958 Lybië 1986
Cuba 1959-61 Panama 1989
Guatemala 1960 Irak 1991-2002
Vietnam 1961-73 Bosnië 1995
Congo 1964 Soedan 1998
Laos 1964-73 Afg
Peru 1965 Joegoslavië
1999
Guatemala 1967-69 Afg
Blum W.,
Brezezinski Z., Le grand
échiquier. L’Amérique et le reste du monde. Parijs 1997.
Butler J., Chomsky N., e.a., L’autre
Amérique. Les Américains contre l’état de guerre. Parijs 2002.
Clark R., The fire this
time.
Coolsaet R., De wereld na
11 septemer. Gent 2002.
De Pauw F., Het grote oliespel. www.Uitpers.be
oktober 2002.
Franssen P., 11 septbember. Berchem 2002.
Kapstein E. & Mastanduno
M. (ed.), Unipolar Politics. Realism and State Strategies After the
Cold War. New York 1999.
Parenti M., The terrorism trap.
September 11 and beyond. San Fransisco 2002.
Petras J., Nine Eleven: One
year of empire building. www.rebelion.org.
Rall T., My government went to Afg
Global Outlook, zie ook www.globalresearch.ca.
[1] Geciteerd in J. Pilger, The new rulers of
the world. London 2002, p. 9.
[2] H. von Sponeck, geciteerd in Middle East Times, 11 oktober 2002; www.metimes.com/22K2/issue2002-41/methaus.htm.
[3] Om misverstanden te
vermijden. Het Irakese regime draagt allesbehalve onze sympathie weg. Het heeft
duizenden politieke tegenstanders vermoord, de eigen bevolking bestookt met
chemische wapens en zijn buurlanden binnengevallen. Maar dit ‘kordate’ optreden
was wellicht precies de reden waarom de VS het regime heeft gesteund zolang het
hen goed uitkwam, d.w.z. tot augustus 1990. Toen werd de getrouwe bondgenoot p
[4] Geciteerd in Le Monde Diplomatique
september 2002, p. 1.
[5] Geciteerd in J. Pilger, op. cit. p. 45.
[6] Tot in de zomer van 2001, enkele maanden voor 11 septbember kregen ze nog meer dan 40 miljoen dollar aan steun van de Bush-administratie.
[8] Business Week
[9] Geciteerd door Graaf von Sponeck, Drie vragen, drie antwoorden. Uitpers oktober 2002.
[10]
[12] Geciteerd in Blum W., Rogue State. London 2002, p. 24.
[13] Geciteerd in Swift R., The no-nonsense
guide to Democracy. London
2002, p. 85.
[14] Respectievelijk Irak Poses Most
Consequential Foreign-Policy Decision for Bush. Los Angeles Times
[15] Geciteerd in Le Monde Diplomatique
september 2002, p. 9.
[16] Rober Cooper, The New liberal imperialism.
The Observer
[17] Zie bijvoorbeeld het artikel van Mark Heirman in Basis van 5 oktober: Amerika op keizersvoeten.
[18] Geciteerd in Le Monde Diplomatique september 2002, p. 8.
[19] Brezezinski Z., Le grand échiquier. L’Amérique et le reste du monde. Parijs 1997, p. 24.
[20] Respectievelijk Far Eastern Economic Review
[21] Belang van Limburg 29/1/01.
[22] Knack 16/5/01, p. 107.
[23] Geciteerd in Pilger J., op. cit. p. 105.
[24] Paul Johnson, auteur van Modern Times, 1983, geciteerd in Global Outlook nr. 1, Spring 2002, p. 54.
[25] De Wereld Morgen april 1999, p. 11.
[26] De Morgen 21/9/01.
[27] Het Zwarte Gat. Borgerhout 1987, p. 25.