“Neen, wij zijn geen antiglobalisten. Wij verzetten ons niet tegen het globaliseringsproces, maar wel tegen de wijze waarop het geëvolueerd is. De term globalisering is een uitgehold begrip geworden, een eufemisme voor de neoliberale winstmaatschappij. Het is een politiek-economisch project gebaseerd op de idee dat er geen biofysische en thermodynamische grenzen zijn; dat de economie onbeperkt kan blijven groeien. Het is een onverzadigbare machine die eindeloos nieuwe behoeften moet genereren om niet als een pudding in elkaar te zakken.” “De huidige globalisering vertoont zware tekortkomingen. Op menselijk vlak gaan we gebukt onder een loodzware prestatiedruk, terwijl we op ecologisch gebied al sinds 1980 de duurzame regeneratiecapaciteit van de aarde overschrijden. Het socio-economisch deficit uit zich in de grote ongelijkheid tussen Noord en Zuid, maar ook erbinnen. Ignacio Ramonet spreekt over het ‘Archipelmodel’: steeds meer eilanden van armen in het doorgaans rijkere Noorden, maar ook eilandjes van rijken in het Zuiden. Het neoliberalisme ondermijnt ook de democratie. Waar in het verleden de natiestaat centraal stond, is die rol nu grotendeels overgenomen door supranationale instellingen als het IMF en de WHO, waar we als gewone burger veel minder vat op hebben, en waar vooral de bevolkingen van de armste landen door benadeeld worden.” Illusie “Wij streven naar een echte globalisering, waarbij mensen dichter bij elkaar kunnen komen in het besef dat we allen deel zijn van een groter geheel waarin iedereen uiteindelijk van elkaar afhankelijk is. Wij wensen een globalisering van onderop, waarin participatieve democratie het sleutelwoord is. We moeten zoveel mogelijk op het lokale vlak produceren en pas overschakelen naar een hoger niveau als het nodig is. Maar we hebben voor dat project geen exacte blauwdrukken, juist omdat we geen strakke organisatie zijn, maar een zeer heterogene en postmoderne beweging. Het is eigenlijk een tweesnijdend zwaard; we behouden als beweging onze dynamiek, maar het is daardoor wel moeilijk om eensluidende boodschappen te formuleren. Dat heeft veel invloed op de impact van de beweging. In België betekent ze nog relatief weinig door de dominantie van klein-linkse groepjes die vooral elkaar bestrijden, terwijl de Italiaanse tak als het moet drie miljoen mensen kan mobiliseren. Maar het blijft een feit dat, zolang je in een zwakke onderhandelingspositie verkeert, je niets kan afdwingen. Noreena Hertz, één van de belangrijkste figuren binnen het gematigd andersglobalisme, houdt daarom een pleidooi om massaal in de politiek te gaan, terwijl anderen daar niets van willen weten. Het probleem met politieke partijen is de enorme kloof tussen de idealen en de Realpolitik. Je moet een onderscheid maken tussen de persoon Verhofstadt en de machtspoliticus. Als persoon ventileert hij in zijn open brieven een terechte kritiek op de hypocrisie van het westen en haar protectionisme, maar als machtspoliticus zal hij zijn opvattingen nooit kunnen realiseren. Het is volgens mij een illusie om te denken dat je het systeem vanuit de partijpolitiek kan transformeren, gegeven de hedendaagse ongelijke machtsverhoudingen.” Genua “De betogingen in Genua waren een mijlpaal omdat zij het einde betekenden van de eerste fase van het andersglobalistische protest. Die bestond uit het achternahollen van de Groten der Aarde, het stalken van elke conferentie met monsterbetogingen om zo in het nieuws te komen. Maar in Genua is die strategie op haar eigen grenzen gebotst. Na de obscene provocaties van Berlusconi botsten de 300.000 andersglobalisten er letterlijk op de moker van de staats- macht. In de nieuwe fase gaan we nog altijd op straat betogen, maar we trachten daarnaast het verzet te verankeren door concrete initiatieven op lokaal, nationaal en internationaal niveau. Hier in Leuven zijn er mooie dingen gaande zoals sociale centra en volkskeukens. We willen aantonen dat je hier en nu de wereld al kan veranderen. We willen laten zien dat verzet niet enkel en alleen vanuit de hersenen kan komen, maar ook vanuit het hart. Vandaar de titel van het boek. Ya Basta! betekent zoiets als ‘genoeg is genoeg’. Het is de Zapatis-tische slogan van mensen die na 500 jaar vernedering en onderdrukking zeggen: ‘Genoeg! Wij komen in opstand’. Het is de strijd voor de menselijke Waardigheid.” • David Dessers, Jan Dumolyn, Peter Tom Jones, ‘Ya Basta! Globalisering van onderop’, Academia Press (Gent) Het boek wordt op 21 november om 20u voorgesteld in het C.C. Oratoriënhof, Mechelsestraat 111. www.yabasta.be 8 CAMPUSKRANT 2 1 . 1 1 .2002 gelayoute versie op: p. 8 van http://www.kuleuven.ac.be/ck/2002_03/05.pdf