Geachte Resist-activisten,

In deze commentaar houd ik het bij het Nederlands, want na een lange nacht ben ik niet meer zo energiek om mijn mening in het Engels weer te geven en het Arabisch nog het Berbers ben ik machtig.  Voor ik mijn commentaar ga uiten op deze "antwoordkaart", wil ik even twee dingen duidelijk maken:
1) Ik hoop oprecht dat jullie het recht op vrije menigsuiting respecteren, want wat ik hier ga neerschrijven zal niet volledig in jullie kraam passen.
2) Ook dit wil ik nog duidelijk maken: ik heb bewondering voor een beweging die opkomt voor de rechten van minderheden en respecteer rebellendere partijen/facties.  Trouwens, op een debat in november op UFSIA met de heer Abou Jahjah en anderen, liet ik duidelijk mijn ergernis horen betreffende de in mijn ogen racistische terminologie die in het hele "integratiedebat" wordt gehanteerd.  Het onderscheid autochtonen <--> allochtonen vind ik reeds een allesvernietigende én discriminatorische uitgangspositie, want het onderscheid maken tussen zgn. etnische groepen is voor mij een alibi dat een algemene MAATSCHAPPELIJKE GETTOÏSERING in de hand werkt.  En dat reken ik, spijtig genoeg moet ik dit onderscheid reeds hanteren, "beide" kanten aan: zowel de positief ingestelde multiculturalisten en integratiewerkers, die deze terminologie zonder enige gewetenschroom hanteren, als de zgn. allochtonen aan.  Geen van hen doet de moeite om dat onderscheid weg te vlakken, en dat bereiken is volgens mijn mening het onvoorwaardelijke uitgangspunt van een goed gemeend integratieproces.

Nu uit ik mijn bedenkingen/vragen ten opzichte van het hele Resist-opzet:

A. Het valt mij op dat het hier ook weer om een veredelde personencultus draait rond een Sterke Man (waar blijft eigenlijk de Sterke Vrouw in de politiek?), in casu de heer Abou Jahjah.  Toegegeven, hij maakt ook wel indruk door zijn snelle opwaartse mobiliteit in onze maatschappij, maar ik heb de INDRUK (ik benadruk: niet het INZICHT) dat het te veel draait rond één persoon.  Waarom wil die ene persoon zich zo profileren als Sterke Man?  

B. Ik blijf het ook vreemd vinden: een coalitie tussen een ronduit GODDELOZE partij en een partij/beweging, die de godsdienst overduidelijk naar voren schuift als een onmiskenbaar cultureel kenmerk van de minderheid die ze verdedigt.  Ik weet het soms breekt nood wet en in de geschiedenis had je soms de vreemdste coalities tegen een gemeenschappelijke vijand (denk maar aan de Chinees-Japanse Oorlog: Kwomingtang-communisten tegen de vijand uit Nippon!).  Een Keniaanse (moslim)vriend van mij uitte het op deze wijze: "They are fighting the same fight!".

C. Ik denk ook dat de internationalisering (de Israël-Palestina-kwestie) van de politiek die door de AEL, nu door Resist, wordt gehanteerd, niet geheel op zijn plaats is.  Het feit dat Abou Jahjah van Libanese komaf is en zich opwerpt als voorman van de moslim-minderheden in Vlaanderen (België?) kan voor mij perfect, maar ik vind dat de buitenlandse problematiek te veel benadrukt wordt in de retoriek (ik geef toe: het partijprogramma heb ik nog niet gelezen, dus dat moet ik nog eens doen!).  Internationale solidariteit MOET, maar eerst moeten de 'binnenlandse' problemen opgelost worden.  Of zijn beide onlosmakelijk verbonden?

Ik denk dat mijn voorstel om de discriminerende en racistische 'segregistische' terminologie 
(autochtonen <--> allochtonen)aan te vechten reeds een goed uitgangspunt zou zijn.  Ik heb er niets op tegen dat groepen aan hun culturele identiteit willen vasthouden, maar een te sterke segregistische instelling - ook van de kant van de minderheid - werkt onvermijdelijk gettoïsering in de hand.  Een goed voorbeeld van omgekeerde discriminatie vormt de Antwerpse Jodengemeenschap: zij zoeken bewust te veel de culturele en sociale gettoïsering op.  Daarom, mijn devies: multiculturaliteit, smeltkroes, melting pot boven alles!, echter niet ten koste van de individuele identiteit, wel van het stamgevoel...

bv.  Daarnet was ik in een zgn. links-progressief café, mijns inziens was dat veel te monocultureel en te blank...