Er zijn er toch nog die socialistische ideeen hebben in deze beweging? Of mag het enkel de 'juiste' versie zijn, zoals vastgelegd door 'de' marxisten, zoals jullie jezelf noemen op je website.

Geloof je nu echt dat zonder ISR er geen socialistische ideeen zouden zijn? Die zijn er al vanaf het begin, en onder allerlei versies (libertair socialisme, diverse vormen van marxisme en marxisme-leninisme).

Was dit niet gewoon jullie antwoord op Globalise Resistance van de SWP: de welbeproefde techniek van de 'frontorganisaties' als middel om mensen via een tussenstapje te rekruteren voor je eigen partij? Zo was het ook al met Blokbuster en zo ben je zelf gerekruteerd, voor anderen was het via de ALS.

Hoe gaat dat dan? Eerst weten de nieuwelingen nog van niet veel. Meestal zijn het heel jonge mensen die in verzet komen tegen het onrecht in de wereld maar nog geen politieke ervaring of sterk ideologisch inzicht hebben. Die heeft men het liefst, want die stellen niet teveel lastige vragen en spreken de enige juiste interpretaties van het trotskisme niet tegen.

Het is wel een toffe sfeer op de betogingen en op die enkele vergaderingen in het jeugdhuis waar iemand van Internationaal Verzet (vaak uit een andere stad) iets komt vertellen. Goed, ze sluiten aan (100fr voor een kaart), ze gaan naar betogingen, krijgen zo'n leuk plastic vestje (als de PvdA er hen intussen al geen ander heeft aangesmeerd), en geleidelijk aan beginnen ze te beseffen dat ze in feite een 'nieuwe' partij hebben opgericht (zonder dat dat ooit door een congres van IV echt is gesteld, de enige legitime manier waarop dat had kunnen plaats vinden).

De LSP organiseert een aantal vormingen en debatten waar de sprekers uiteraard enkel zorgvuldig uit hun eigen stroming zijn geselecteerd, zij het in allerlei verschillende hoedanigheden en pseudo-functies. De verse leden mogen immers niet teveel in contact komen met mensen die een andere visie op socialisme of marxisme of de beweging zouden hebben. Dat zijn allemaal stalinisten, anarchisten of reformisten die hen in verwarring zouden brengen! De LSP heeft daarom ook een voorkeur voor maagdelijk terrein: de kleinere stadjes waar niemand anders actief is, zodat de jongeren denken dat zij 'de' beweging zijn. Via een aantal sociale evenementen (in militant-jargon 'socials' genoemd) wordt de groepsgeest verder versterkt.

Sommigen interesseren zich niet aan al die trotskistische theorie, die willen gewoon actie en al die verdelingen aan de linkerzijde, dat gaat hen niet zoveel aan. Naar veel vergaderingen zullen ze ook niet blijven komen. Maar intussen hebben de 'kaders' van de LSP al een selectie gemaakt. Op hun wekelijkse celvergaderingen bespreken zij als vast punt op de agenda (na de inleiding, de bladverkoop en het strijdfonds), het zogenaamde 'contactenwerk'. Er is een lijst gemaakt van alle Internationaal Verzet-leden en dan overloopt men wie 'de beste elementen' zijn. De gestaalde bolsjevisten beslissen aan wie en op welke manier ze het meest aandacht zullen  schenken (via huisbezoeken, 'toevallige' discussies op café of in het Jeugdhuis of onderweg om een pamflet te gaan uitdelen). Als de dynamiek wat uit de campagne zit vallen er veel af, maar geen probleem: als een bepaald perecentage voor de LSP werd gerekruteerd is het eigenlijke doel bereikt. En dan op naar de colgende 'campagne' rond het volgende thema waarmee kan gescoord worden, en de overschot laat je doodbloeden. Dat is het welbekende systeem van de concentrische cirkels. 

Doen de mensen te lastig of hebben ze dit systeem door? Willen ze in hun eigen comités ook eens inspraak hebben over het programma of de inhoud van de pamfletten en aanvaarden ze niet zomaar al de als 'voorstellen' geformuleerde orders waarmee de gezant van de nationale leiding afkomt? Zijn ze het beu om enkel als propagandisten te dienen die op het juiste moment briefjes moeten uitdelen en gazetjes verkopen? Dan gaat iemand van 'de leiding' eerst eens 'een discussie' met hen voeren. Werkt dat niet, dan wordt die persoon zo mogelijk niet meer uitgenodigd, geisoleerd en als 'kleinburger' of 'intellectueel' of 'anarchist' bestempeld.

Zeg nu maar dat ik een ex-lid ben met rancunes, maar ik ken nog tien andere van die ex-leden die net dezelfde ervaringen hebben, en zich serieus bekocht voelen. Ik ken er tientallen van Blokbuster die in het begin van de jaren '90 in een lokaal comité (Brugge) actief waren, en nu letterlijk schijten op heel die organisatie. Ik vind dit echt een autoritaire manier om jonge mensen te manipuleren, en ik kan het weten want ik was vroeger al snel zo'n 'kader' die er ook aan meedeed. Jij gaat ook vlug Nikei: na twee, drie jaar ben je al een kader. Misschien zit je al in het Centraal Comité, de volgende inner circle. Of men heeft het aan je vooropgesteld, het maakt je fier, je hebt de sleutel in handen om de wereld te begrijpen en te veranderen. De zorgvuldig georkestreerde internationale propagandameetings (waarin zelfs de zogenaamde 'vragen' en 'tussenkomsten' meestal vooraf in groep zijn voorbereid) die jullie 'internationale' organiseert moeten dat gevoel versterken. De jonge haantjes (m/v)van de organisatie mogen het hoge woord voeren en aan 'zelfvertrouwen' winnen (de ongelooflijke arrogantie waarmee jullie meestal in bredere bewegingen tussenkomen).

Na een aantal jaar ben je misschien uitgeblust, of je blijft er toch maar in omdat de organisatie grotendeels met je vriendenkring en sociaal leven samenvalt.
Proficiat! Je bent dan een echte bolsjevistische kader!