Ik heb deze titel voor mijn comment gekozen omdat ik eigenlijk al jaren rond dat geweld-vraagstuk nadenk en er nog steeds niet uit ben. Kijk naar de geschiedenis, van bij het onstaan van de mens is geweld altijd aanwezig geweest. Een andere constante is dat het geweld altijd een monopolie van groeperingen met macht is geweest. Dat was eeuwen geleden zo, en dat is steeds nog altijd zo. En wellicht is het binnen honderd jaar nog niet verdwenen.

Sommige mensen zeggen hier "ik ben zo kwaad dat ik mee zou willen gaan vechten met de Palestijnen". Nu, ik heb dat gevoel soms ook. Maar de meesten onder ons doen dat niet. Hier is het beter en knusser. We kunnen ons geweten sussen omdat we ons hier lokaal organiseren. Hoe hard we ons ook trachten in te beelden hoe de situatie in het Midden-Oosten is, dan nog kunnen we het ons niet ten volle voorstellen. Er is zelfs een enorm verschil tussen de mensen die ter plaatse gaan voor een aantal maand en daarna (hopelijk) kunnen terugkeren en de Palestijnen die daar geboren zijn, er familie (misschien), een huis (misschien) en vrienden (gedeeltelijk nog misschien) hebben.   

Ik zie verschillende politieke actiemiddellen die de Palestijnen op dit moment hanteren als zelfverdediging. Dat sommige van die actiemiddellen voor ons heel drastisch overkomen, is een feit, we voelen er ons soms heel oncomfortabel bij om in te zien wat dat betekent, maar het moet - denk ik - blijven gezien worden als zelfverdediging : in de context van decennia van schendingen van de mensenrechten, georganiseerd door een nauwe samenwerking tussen Zionistische lobbygroepen uit de VS, door kapitaalkrachtige groepen uit de VS die een ankerpunt in de landen in een grote straal rond het Midden-Oosten willen hebben. Dat laatste is een belangrijke factor in gans het verhaal. Misschien bestaat er geen "wetenschappelijke" methode om geweld te meten, maar als je alle politieke gebeurtenissen van de laatste 60 jaar in en rond Palestina optelt, zie je wel een enorm en overduidelijk overwicht van waaruit het gebruik van geweld het meest komt.

Dat geweld geen self fulfilling prophecy mag worden, is duidelijk. In de tekst van Pinkje geeft hij daar een aantal duidelijke en overtuigende argumenten voor. De kritiek van Pinkje is voornamelijk toegespitst op discussie- en redeneerstijlen a la : iemand gaat niet akkoord met een tekst die Hamas en Jihad onvoorwaardelijk steunt en DUS is zij tegen een Palestijnse staat. (Zie de URL van het artikel in de tekst van Pinkje). Die vlieger gaat niet op. 
De situatie in het Midden-Oosten is me ietsje te ernstig om om die manier argumenten te hanteren en redeneringen opbouwen. Het is niet de eerste lezer die bij het lezen van zulks afhaakt. Sommigen zouden beter hun eigen comments eens herlezen en zich trachten in te beelden wat een lezer van Indymedia over zulke dooddoeners zou denken. We mogen het toch wel wat beter doen dan op sommige VTM-praatprogramma's. 

Sommigen noemen het een luxe om van hieruit op te roepen tot geweldloosheid. Dat is ook juist. Anderzijds is het een even grote luxe om te staan roepen dat we zouden gaan meevechten als we zouden kunnen, als we daar zouden leven maar intussen lekker hier blijven. Een even grote luxe om zonder nuance Hamas en Jihad te omarmen om dat zij ook tegen Israel zijn en dus ook onze bondgenoten. Zijn het allemaal engeltjes, de leden van deze organisaties? I don't think so. Anderzijds is het westen mede-verantwoordelijk voor het mogelijk bestaan van dergelijke fundamentalistische organisaties. Ik ben er bij lange niet zo zeker van dat die organisaties zo sterk zouden zijn als het conflict in het Midden-Oosten er niet zou zijn.

Over Palestina nog : wij kunnen van hieruit vanalles voorstellen hoe het beter zou moeten en met wat minder geweld of zo, maar hier is daar niet. En hier is totaal iets anders dan daar. Enerzijds heb ik iets van : de mensen ter plaatse kennen de situatie het best en zullen wel best weten wat voor hen goed is. Anderzijds heb ik iets van : we mogen ons niet laten verblinden door de westerse media-berichtgeving : de druk van de Zionistische lobby is heel groot in Europa en Belgie momenteel (zie Antwerpen!). De weerslag in de pers daarvan is groot. Over de aanslag tegen de bus werd oeverloos gedramatiseerd, maar die bus stond wel in een kolonie - waarvoor talloze andere drama's zijn gebeurd - en dat wordt braafjes weggecensureerd.

Gelijkaardige situaties vinden plaats in Zuid-Amerika, waar ook enorm veel geweld wordt gebruikt, aan beide kanten. Er is een probleem met geweld-definities. Was het niet Gandhi die zei dat de ergste vorm van geweld armoede was? Wat was geweld in Genua? De ruiten of de kogels? Wat was geweld in Seattle? Het IMF en de Wereldbank of ... ? Wat vinden we van Seattle eigenlijk? Zijn we blij met Seattle? Zou Seattle hetzelfde zijn geweest als de top niet verstoord zou zijn geweest (toch echt wel ongelooflijk gewelddadig) ?Antiglobalisten worden volgens de recentste definities als terroristen (per definitie gewelddadig) beschouwd. 

Eigenlijk ben ik mijn leven lang door en-door-pacifist (Johan, ge zult blij zij da'k dit zeg zeker?) in die zin dat ik vind dat het geweld op de aardkloot tot een absoluut minimum dient beperkt te blijven. Momenteel is er zodanig veel geweld in de wereld dat we alvast kunnen beginnen met het geweld van de machtigste instuten (de multinationals, de grootste legers (Israel is het derde grootste leger ter wereld)) aan te pakken. In Palestina is men bezig daar voor een groot deel aan het werken. Wat de uitkomst is van deze of gene tactiek is, is nooit te voorspellen, maar ad-hoc de Palestijnen gaan beschuldigen van foute politiek is misschien iets te gemakkelijk. En Europa stond erbij en keek er naar.