Stijn, trek je het niet aan, ik ben nog later. Effe vooraf over nationalisme : we moeten daar open voor blijven staan, ook voor Vlaams nationalisme, ga eens op vakantie naar Catalonie bijvoorbeeld. Het sowieso als rechts beschouwen is een blunder van formaat. Jaap Kruithof heeft gelijk als ie zei dat links een grote fout gemaakt heeft het nationalisme aan rechts af te staan. Maar dit hier terzijde, want ik wil het vooral hebben over de oproep van Maarten. Deze comment ga ik ook stofferen met de discussie rond LGBT's (lesbians-gays-bisexuals-transgenders) waarover er voorbij week een aantal boeiende, nuttige, en tot resultaat geleide discussies hebben plaatsgevonden over dit medium. Ik ga het ook situeren in de context van de derde wereld en de globalisering. Mara schreef ooit treffend (ik weet het artikel niet onmiddellijk staan, maar het is in mijn geheugen gegrift) dat de reden waarom zo weinig vrouwen op de wires te vinden zijn, is dat mannen vaak haantjesgedrag vertonen. Een heel correcte observatie. Ik ben ook echt wel overtuigd dat wat Mara hiermee wil zeggen, heel correct is en heel hard meespeelt. Ik heb deze week persoonlijk ook momenten gehad waarop ik echt zin had om finaal af te haken. Ik ga al beginnen met toe te geven dat ik ook niet altijd immuun ben, dus ik ga vanaf heden ook veel beter dan voorheen mijn best doen om mijn schrijfstijl tot wat minder macho en a la sabel-hem-neer aan te passen. Daarmee zijn we er nog niet weliswaar. Ik zou graag hebben dat de geinteresseerden nog eens de comment van mezelf met titel "de vrouwen en de mannen" in het artikel article-id=15041 lezen. Die titel is ook treffend gekozen. Het is iets dat ge vaak in cafees kunt aanhoren, in de uurtjes dat de lucht verzadigd is met alcoholdamp. De vrouwen zijn zo en de mannen zijn zo. Punt en daarmee uit. Sommige feministen doen daar heel fout aan mee. Ik schreef in mijn comment : <> En dat gaat verder met alleen maar de vrouwelijke kantjes van een man leren te ontdekken en aprecieren. In zijn artikel "Reinventing liberation : strategic questions for lesbian/gay movements", stelt Peter Drucker : "We can talk about liberation in three different senses : in the sense of achieving full equality, in the sense of expressing one's identity in every part of one's society, and in the sense of transforming a whole culture's sexuality" Dit betekent echt wel meer dan een mooi klinkende academische zin, in de eerste plaats omdat hij geschreven werd door iemand die al 30 jaar activist is. Waar gaat het om? "Undermining gender differences, one of the original goals of lesbian/gay liberation in the 1970s and promoted by forms of 'gender fuck'in the 1980s, has been increasingly neglected as a goal by LGB movements. Third world movements can re-raise this dimension, and are in fact doing so, sometimes in the face of resistance from moderate leaderships and disproportionately middle-class gays who prefer to mimic European and North American imaginery" Slogans als "fuck gender", gescandeerd door de beweging, waar veel holebi-groeperingen nog wat van kunnen leren? Het zou mooi kunnen zijn, en ik denk dat het ook wel mogelijk moet zijn. Lees ook nog eens het artikel "50 % van de transseksuelen haalt de 30 niet" eens goed door (article_id=17648). Let dan ook een beetje op als je tegen een vrouw zegt, "vrouwen denken zo". Die vrouw zou zich wel eens een identiteit van een man kunnen hebben en die drie woorden zou wel eens heel hard kunnen aankomen. En het is uiteraard zo dat dit verder de kunstmatige barrieres tussen holebi-hetero sloopt. "The growth of organising by transgendered people does not mean that they are monopolizing same-sex politics. 'masculine' gay men and 'feminine' lesbians are organising in increasing numbers as well. In the right political circumstances, transgendered people can even become politically active along with their 'non-gay' partners. The transgendered skesanas' 'non-gay' injonga partners who led the 1992 Johannesburg Pride parade, ... , are a striking example". Ingewikkeld? Verwarrend? Wellicht wel, keep your mind open en het lukt echt wel. Het is misschien een beetje vreemd om zeggen, maar het is altijd een goed begin om elke morgen op te staan en te zeggen : "ik ben eigenlijk zo scheel als een otter" Drucker vermeldt nog talrijke andere voorbeelden in de wereld van transgender-gemeenschappen, vaak politiek georganiseerd. "One of the prominent leaders of the lesbian/gay movement in Turkey, Demet Demir, is a transsexual who has also played an important role in sex workers' organizing, the feminist movement, and HIV/AIDS advocacy. Demir was the first person in history recognized as an Amnesty International prisoner of conscience due to persecution on account of sexual orientation. Since 1993 Brazilian transvestites have both organized themselves and forced the lesbian/gay movement to open up to them" Het is duidelijk dat we alles niet te vlug moeten zien als een beweging die of rond economische thema's bezig is, of rond andere vormen van onderdrukking. Alles is met elkaar verweven en alleen de interactie tussen alle aspecten van wat Drucker liberation noemt, kan de goede stap zijn naar een wereld waar wij allemaal voorstander van zijn. Het is een hele stap vooruit om al te evidente veronderstellingen voortdurend in vraag te stellen. Een echte Open Publish betekent dat we respect hebben voor elkaars politieke voorkeur, sexuele voorkeur, sexuele identiteit en met alle andere aspecten die de personen vormen die onze discussiepartners zijn. En daar hoort gescheld niet in thuis, boutades "vrouwen zijn zo" evenmin, en het af en toe vermelden van minder generaliserende adjectieven als "soms, de meeste, in enkele gevallen maar niet altijd" kan dan wonderen verrichten, evenals het toevoegen van een bijzin af en toe. Persoonlijk heb ik vaak de indruk dat men zich ook soms moeilijk kan inleven in andermans politieke visies. Ik zie heel vaak dat men woorden of visies in de mond van mensen legt, die onmogelijk door die persoon gezegd kunnen zijn. Het gaat dan vaak over overdrijvingen, of het buiten de context plaatsen van gezegdes. Dat dit vaak de aanzet is tot scheldtirades, beseft men te weinig, in elke gevallen hoopt men dat de ander begint te schelden om dan "gelijk te kunnen halen". Nog een methode die ik niet zo koosher en storend vind, is het al te vaak gedump van kilobytes die men niet zelf geschreven heeft. Het wekt soms de indruk dat hoe langer een tekst is, des te waardevoller. Men moet daar zeer voorzichtig mee omspringen. Ik hou veel liever van zelf geschreven reacties, waarin men een eigen mening opbouwt. Soms is het ronduit gortig en gaat men in onvervalste macho-stijl verschillende niet-geschreven artikels meer dan een keer dumpen. Onder het moto "ik heb de grootste" probeert men zonder argumenten gelijk te halen. Maar ik wil hier wel aan toevoegen, dat die situaties zich over het algemeen spontaan wel oplossen door interventies, hoewel het in andere gevallen dan weer compleet de foute richting uit gaat. Ik wil hier ook van de gelegenheid gebruik maken van de crew van indy te feliciteren voor de correcte policy die ze tot nu toe hanteerden en voor de openheid om die policy voortdurend te wijzigen. Het is helemaal niet evident om een Open Publish in de praktijk zo goed mogelijk te organiseren. Zie dit dan ook als een appreciatie ervan en een betrokkenheid. Ik heb dat ook benadrukt in het artikel "Wie heeft een goede weegschaal". Ik blijf absolute voorstander van discussielijnen, en discussies moeten blijven gevoerd worden, naast het brengen van nieuws. Ik vind ook dat het probleem met de ondervertegenwoordiging van vrouwen en andere minderheden op het net op de agenda moet blijven staan en dat andere organisaties die hier publiceren die vraagstukken ook moeten meenemen naar hun eigen publiek. Ik vermeld tenslotte nog een ideetje, waaraan ik dacht. Is het technisch mogelijk om een charter-stukje toe te voegen aan de tekst die je te zien krijgt als je publish drukt? Ik vind een charter okee, maar tevens dat er heel voorzichtig dient omgesprongen te worden met het verwijderen van artikels. respect, en nogmaals, een pluim voor de crew!