Christophe: "Ik vind het prioritair dat migranten nu volop meedoen aan het publieke leven."

En wat moet daar in het publieke leven dan zoal voor wijken? Je bewering dat er geen homo's in mekaar geslagen zijn op de betoging is weinig overtuigend. Waren er dan openlijke homo's aanwezig? Zou jij tussengekomen zijn moesten men geprobeerd hebben ons uit de betoging te verwijderen? Zou jij in discussie gegaan zijn met de ordedienst hierover? Zoals ik al eerder schreef hebben we tientallen keren meegelopen in betogingen met veel migranten en is er nooit een incident geweest tegen ons. Maar of dat ook zo zou zijn in een moslim-betoging durf ik dus te betwijfelen sedert het kus-incident. Moslims vinden homo's minstens even vies als in het openbaar kussen. Dat maakt me ongerust, Christophe.

Christophe: "En je hebt wel gelijk dat moskeeën enge ruimtes. Dat komt er van als de moslims dertig jaar na de officiële erkenning van de islam in België nog altijd in kelders en bouwvallige achterkamertjes moeten bidden."

Jaja, dat weten we intussn wel, van die kelders. Maar daar gaat het mij niet om: een duur groot kerkgebouw is voor mij even beklemmend, en dat heeft niets met de vochtigheid of de architectuur te maken, maar met het moordend karakter van godsdienst. Maar daar wil jij misschien liever nu niet over praten. Misschien omdat dit je ideaalbeeld van de sportieve, niet in de ikea-kopende migrant zou kunnen verstoren? (Sorry, ik heb ook een buikje en ik ga binnenkort meubels kopen in de ikea. En sportief ben ik al helemaal niet). De meeste jonge marokkanen worden na enkel jaren trouwens ook dik hoor en ze kweken een baard en waar ze hun meubels kopen weet ik niet maar ik denk dat heel die beschrijving helemaal niet terzake doet.

Ik ben trouwens ook helemaal niet voor de erkenning van eender welke godsdienst, ik ben voor de scheiding van kerk en staat, een standpunt dat jarenlang door revolutionairen werd verdedigd, maar nu blijkbaar onder de mat geveegd wordt. Wie aan godsdienst wil doen moet daar zelf voor betalen. Totnutoe hebben de moslims dat trouwens gedaan, terwijl de protestanten, katholieken en joden geld van de staat krijgen.

Christophe: "Eigenlijk is het heel simpel. Emancipatie betekent jezelf kunnen zijn in al je aspecten. Het betekent vrij je cultuur kunnen beleven, je godsdienst, je geloofsovertuiging."

Juist. En toch krijgt een jongen die een simpele opmerking (hij noemt het zelfs een randopmerking) maakt over het feit dat hij zijn lief niet mocht kussen hier een grote controverse op gang. Zo simpel is het dus blijkbaar niet. Want die kus was een deel van zijn cultuur. Zoals holebi's ook met hun cultuur op straat willen komen, en liefst niet enkel op Roze Zaterdag, maar in elke (politieke) manifestatie... Ben jij bereid om dat principieel te verdedigen, of komt hier dan weer spontaan het toverwoord 'prioriteiten' naar boven?

In de zomer van 1997 liep in op een nacht door het Antwerpse stadspark, een bekende ontmoetingsplaats voor homo's. Het was ongeveer drie uur 's nachts. Ik zag een mooie jongen lopen, probeerde hem te naderen en plots werd ik zelf benaderd door nog twee andere jongens. Ze kwamen dreigend op me af. Ik probeerde te vluchten, maar werd door het drietal ingehaald. Ze hebben me in mekaar gestampt. Ik zag dat het marokkaanse jongens waren en dat maakte me nog razender dan ik al had kunnen zijn. Ik  riep: 'jullie weten verdomme niet hoeveel anti-racistische acties ik al meegedaan heb' (of iets van die strekking) maar dat maakte uiteraard weinig indruk. Ze zijn pas gestopt toen er voorbijgangers op mijn geschreeuw afkwamen en ze zijn dan gaan lopen. Het was geen roofoverval, maar een zuiver heteroseksistische, homofobe aanval. Ik voelde me gekwetst, verward.  Die jongens hadden in het stadspark echt niets anders te zoeken dan homo's om af te tuigen. Ik wist al lang dat dit gebeurt, maar de confrontatie was toen wel heel hard. De fysieke pijn was eigenlijk minder erg dan de confrontatie met de haat die die jongens tegen homo's hebben.

Ik vertel je dit verhaal opdat je beter zou snappen wat er in mij omgaat als ik jonge migranten zie. Ik heb de volgende anti-racistische betoging niet overgeslagen, en ik was dubbel zo blij dat we er waren mèt een spandoek van het RAF. Omdat ik wist dat betogingen plaatsen zijn waar dit soort geweld tegen homo's niet voorkomt, plaatsen waar solidariteit de onderlinge conflicten overwint. Een betoging is voor mij nog altijd een klein stukje socialisme, waar ook holebi's zichzelf kunnen zijn. Blijft dat zo, of komen er vanaf nu 'risicobetogingen' waar je vooraf moet proberen te weten te komen welke handelingen er beter niet gesteld worden?