1. De term 'anticommunisme' is hier volledig misplaatst. De absolute, overgrote meerderheid van zij die zich vandaag communist noemen heeft zware tot zeer zware kritiek op Stalin. Partijen die kost wat kost Stalin blijven verdedigen zijn op internationaal vlak marginaal in de communistische beweging. Recent was er bijvoorbeeld de verklaring van Bertinotti, voorzitter van de Italiaanse Rifondazione, op dit moment de sterkste communistische partij van Europa, die het stalinisme als tegenstrijdig met het communisme beschouwt. Al lang geleden hebben bv. Che Guevara en Fidel Castro het stalinisme verworpen. Castro gaf bijvoorbeeld een vlijmscherpe kritiek op Stalins 'landhervormingen' (en het 'liquideren van de koelakken als klasse'...) en zijn zuiveringen tegen oprechte communisten. Zijn die mensen ook allemaal 'anticommunisten'? Jean, vermijd dit soort provocatieve termen liever. Laat ons een serieus debat proberen te voeren op basis van historische feiten, want die zijn er natuurlijk WEL. Het is niet omdat jij ze niet kent of niet wil kennen, dat ze er niet zijn.

2. Toch ook even dit: communisme is geen systeem dat 'onder leiding van' een of andere grote chef wordt opgebouwd, maar wel een collectieve realisatie. Lenin was een groot tegenstander van elke personencultus. Het zijn niet de 'leiders' die mensen 'enthousiast moeten maken' voor het communisme. Dit is een groteske gedachte die op zichzelf 'anticommunistich' is.

3. De redenering: "Hitler en de CIA waren tegen Stalin, Trotsky ook, dus was Trotsky een vriendje van Hitler en de CIA" is zo onnozel dat ze niet moet worden weerlegd. Kan iemand nu echt op die manier denken???

4. Waar haal JIJ je informatie Jean? Waarschijnlijk uit Ludo Martens' "Een andere kijk op Stalin" , een boek dat door alle hedendaagse historici als een voorbeeld van modern negationisme wordt beschouwd, naast werken van Faurisson e.d. De Vlaamse aanhangers van Stalin flirten tegenwoordig met de Amerikaanse prof (geen historicus overigens) Parenti, die zelf toch toegeeft dat er duizenden doden zouden gevallen zijn onder Stalin. Zijn cijfers zijn echter ook onzorgvuldig knip- en plakwerk.

5. Er bestaan, naast de absurde anticommunistische popaganda van mensen als Robert Conquest of de auteurs van het 'Zwartoek van het communisme' WEL betrouwbare schattingen van de dodenaantallen, gebaseerd op serieus onderzoek. Een eerste basis werd gelegd door de marxistische historicus Roy Medvedev. 

6. Het probleem met de meeste cijfers is dat het archiefonderzoek nog niet is afgerond, en dat het moeilijk is om bijvoorbeeld de slachtoffers van hongersnoden die het gevolg waren van Stalins onverantwoorde landbouwpolitiek, slachtoffers van de massale dwangarbeid (die trouwens voor een groot deel de sleutel was voor het economische succes van de jaren dertig...), mensen die in kampen in Siberië van honger, koude en ziekten zijn gestorven, en mensen die echt zijn geëxecuteerd. Het totale overzicht is dus zeer moeilijk en moet nog worden samengesteld. Hier enkel een paar voorbeeldjes die niet uit De Standaard of De Morgen komen:
- B.A. Abarmov & T.K. Kocharli, Ob oshibakh v odnoi knige, in: Boprosy istorii KPSS, 5, 1975 (twee sovjet-historici!): : in 1930 en 1931 werden resp. 115000 en 265800 families van rijke en middele boeren gedeporteerd.
- S. Swianiewicz, Forced Labour and Economic Development: An Enquiry intot the Experience of Sovjet Industrialization, Oxford, 1965, p. 39: voor WO II liet Stalin 7 miljoen dwanagarbeiders aan het werk zetten; ofwel 8% van de totale arbeidskracht in de Sovjetunie.
- R.W. Davies e.a., The Economic Transformation of the Soviet Union 1913-1945, pp. 27-28: in 1937 zaten 2,6 miljoen politieke gevangenen vast in kampen, werkkampen, kolonies en gevangenissen.
- A.N. Dugin, Gulag: Otkryvaia arkhivy, Na boevom postu, 1989; en ID., Stalinizm: legendy i fakty, in: Slovo, 7, 1990: officiële cijfers van de Sovjetunie zelf, gegeven door het ministerie van binnenlandse veiligheid: 789 096 mensen doodgeschoten wegens 'contrarevolutionaire misdaden' tussen  1930 en 1953, dus onder het absolute bewind van Stalin. Waarom zouden de Russen dat zelf gaan verzinnen? 
- en zo kan ik nog tientallen exacte werken opnoemen, die heel goed uitleggen waarop ze hun cijfers baseren, en meestal is dat archiefmateriaal van Stalins administratie zelf. 
- dat zijn er dus wel geen 20 miljoen zoals Robert Conquest beweerde... Maar het zijn er in elk geval meer dan genoeg: zeg maar minstens enkele miljoenen. Maar goed, de 'believers' zullen waarschijnlijk nooit overtuigd worden. Het doet me een beetje denken aan een documentaire met jonge nazi-skins die Auszwitsch bezochten samen met een oude joodse vrouw die het kamp had overleefd en daar ter plaatse nog steeds beweerden dat ze loog...

7. Daarnaast bestaan er duizenden en duizenden interviews, beeldmateriaal en andere getuigenissen van de Stalin-terreur, waarvan zeer vele al enkele jaren na Stalins dood in de Sovjetunie zelf werden gepubliceerd. Deze allemaal afdoen als westerse propaganda of vervalsingen van Chroetsjov, is gewoon pure waanzin.

5. ook OA moet proberen een beetje zijn bronnen na te trekken: Sverdlov en Dzerzhinksky zijn wel een volledig natuurlijke dood gestorven, en Kollontai ook (als ambassadrice van Zweden). Een aantal andere namen heb je totaal verkeerd geschreven, maar goed. En met die 'generale staf' bedoel je waarschijnlijk het centraal comité. Halve leugens verbeter je niet met slordige waarheden.

In elk geval: het is schrijnend dat er ook vandaag nog zogenaamd 'linkse' mensen zijn, die deze massamoorden, want dat is de enige juiste term, blijven ontkennen of mobiliseren. De communisten die weigeren uit de eigen fouten te leren, kunnen ook niemand het perspectief op 'een andere wereld' bieden en hebben dat morele recht zelfs niet.