beste sander,

heel wat vragen, die niet in 1 2 3 te beantwoorden zijn.

Ik wil een poging doen om misschien een en ander te verduidelijken.
Het conflict rond het lappersfort is het voorbeeld van een conflict zoals er vele tientallen geweest zijn. Weinigen hebben deze weerklank gekregen.
We kunnen het conflict niet los zien van onze maatschappij.
We moeten vaststellen dat in onze maatschappij er tegengestelde belangen spelen. Hier, zoals meestal, de tegengestelde belangen van enerzijds de grote meerderheid van de bevolking, die open ruimte, rustgevende gebieden, schone (esthetisch verantwoord) gebieden, wandelgebieden, recreatiegebieden, zuiverende gebieden en ga zo maar door gebieden wil, tegenover de belangen van een kleine groep, die enkel zijn eigen financiele belangen nastreeft. - De verwerving van steeds meer geld is meestal een middel om macht uit te oefenen, anderen te beheersen, en omgekeerd.
Deze tegengestelde belangen veroorzaken het conflict. Het conflict wordt zo scherp aangevoeld, dat er mensen zijn die zich er willen voor inzetten. Eerst worden de middelen gebruikt die onze zogenaamde democratie ter beschikking stelt. Soms volstaat dit, maar meestal niet, zoals hier.
Er wordt dus gegrepen naar meer radicale middelen: de bezetting. Intu¨¨itief voelt ge aan dat er hier iets niet klopt. Als het in het belang is van de grote meerderheid van de bevolking, waarom wordt die oplossing dan zo vaak niet gerealiseerd? Dit komt doordat de wetten gemaakt zijn door hen die het gote geld beheren. In het veleden waren zij het die mochten gaan stemmen, die de nodige intellectuele ontwikkeling hadden om de wetten uit te pluizen of op te stellen enz. Het is slechts telkens na hevige sociale strijd dat de meerderheid van de bevolking stilaan eigen rechten veroverd heeft. (het algemeen enkelvoudig stemrecht voor alle belgen bestaat nog maar sinds de verkiezingen na 1949).
Ook de politie is een instelling in dienst van de "bezittende klasse". Hebt ge er al ooit van gehoord dat de rijkswacht werd ingezet om de belangen van werkende mensen te verdedigen die hun job verloren? We moeten inzien dat de instelling "politie" structureel aan de andere kant staat, aan de kant van de macht, aan de kant van het geld. Dit heeft niets te maken met de persoonlijke instelling van de individuele politieman. Daardoor is het brutale optreden uit te leggen.
Ook het gerecht staat aan dezelfde kant. Een vrederechter die een beslissing neemt, staat onder druk van de verschillende belangengroepen. Een vonnis is dus niet per definitie democratisch. We voelen dit aan, maar het is moeilijk te verwoorden. Dat komt omdat er voortdurend verwarring geschapen wordt tussen het inhoudelijke en het juridische. (volgens zijn eigen wetten heeft Bush, Sharon ... gelijk - mensen met zin voor rechtvaardigheid voelen aan dat dit niet klopt. Als ge zelf de wetten maakt hebt ge juridisch altijd gelijk.)
Waarom juist op dat ogenblik de beslissing tot ontruiming? Ik weet het niet, ik ben niet genoeg op de hoogte van de feiten. Voor een politicus speelt altijd het afwegen van zijn persoonlijke belangen (imago) en de belangen van zijn broodheren cfr. de connecties van Moenaert met het grootkapitaal fabricom, tractebel enz. Ook: de jongste tijd kwam het lappersfort te veel in het nieuws op een manier die nadelig is voor Moenaert & co. De "korte pijn" is in dit geval voor hem voordeliger dan een nog weken aanslepend conflict. 
De hoofdschuldige in dit conflict (inhoudelijk gesproken) is zeer zeker fabricom. Het enige wat hen interesseert is om een meerwaarde te realiseren door speculatie. Dit is volgens onze huidige wetgeving niet strafbaar, noch verboden, maar moreel en democratisch des te verwerpelijker. 5 mijoen voor dat bos is afgrijselijk veel. Dat mag nooit betaald worden, al was het maar om te beletten dat er nog met natuurgebieden zou gespeculeerd worden (cfr. de zwinbosjes) We moeten eisen dat het bos voor een normale prijs wordt verkocht! Anders: onteigenen in het algemeen belang (gevaarlijke juridische term - maar inhoudelijk juist)
Voorlopig wil ik in deze de houding van agalev nog onder de noemer van onzorgvuldigheid rangschikken (ik ken de feiten niet voldoende).

In ondergeschikte orde (en met het gevaar dat sommigen alleen hier op zullen reageren) wil ik nog even ingaan op "als groene jongen mag ik niet tegen agalev zijn". Waarom niet? Begin jaren 80 kwam agalev op als politieke partij. Haar achterban kwam uit de sociale sector, maar hoofdzakelijk uit de milieubeweging. Noem mij 3 mandatarissen die uit de milieubeweging komen. Noem de mensen die echt deskundig zijn op het gebied van natuur en milieu. Het lijstje loopt gevaar om niet erg lang te worden; als ge daar dan nog de invloed aan koppelt die deze deskundigen uitoefenen, vraagt ge u misschien af van waar het epitheton "groen" komt. Ook vanuit de groene beweging moeten alle politieke partijen kritisch bekeken worden. Een goede oefening zou zijn om de standpunten van agalev van pak weg 5 jaar geleden te vergelijken met de verwezelijkingen nu. Het resultaat kunnen we niet meer als onzorgvuldig bestempelen.

't Is een hele boterham geworden. Het laatste woord is er zeker nog niet over gezegd. Ik hoop dat ge er wat mee geholpen zijn.

Veel groeten,
veel dank voor uw (en die van al de anderen) inzet.

Paul DL