"In 1991 ging ik naar Irak om er te protesteren tegen de oorlog. We vormden er een soort menselijk schild tegen de komende bombardementen van de VS. We wilden daarmee vertellen dat ons leven als westerling niet meer waard was dan het leven van de mensen in Bagdad.
Toen we naar Irak vertrokken hadden we ons op het ergste voorbereid. Volgens de media zouden we immers terecht komen in één van ergste dikaturen die deze planeet ooit gekend had : “het land van Saddam”. Tot onze grote verbazing konden we vrijuit met iedereen spreken en ons vrij bewegen. Dit was een volledig ander land dan het Irak dat de media ons voorspiegelden, het was zeker niet de dikatuur die de media ons voorspiegelde.

Over de rol van de media in die eerst golfoorlog is ondertussen een hele bibliotheek vol geschreven. Honderden journalisten schreven hun schuldbekentenis : “We hebben ons laten gebruiken” “Men heeft ons voorgelogen”,.... 
Je kan dat zelf eens in een goede bibliotheek gaan controleren : je vind er tientallen zo niet honderden boeken over de mediamanipulaties tijdens die eerste golfoorlog.

Maar vandaag, iest meer dan tien jaar later is het precies alsof men dat allemaal vergeten is en zien we opnieuw volledig hetzelfde gebeuren.

Begin september 2001 zat ik in een debat met enkele journalisten en verantwoordelijken van nieuwdiensten. Ik wilden van hen weten hoe het kwam dat de meer dan 30.000 kinderen die alle dagen sterven van honger voor hen niet alle dagen voorpaginanieuws was.
“Maar meneer Soete, de dood is zo’n alledaagse gebeurtenis dat het geen nieuwswaarde heeft.” 
Enkele dagen later was het 11.09, plots was de dood weken, maandenlang het belangrijkste nieuws. Het hangt er dus blijbaar van af over wiens dood men het heeft.

Zaterdag nacht ontplofte in Indonesië een bom waarbij meer dan 200 doden vielen. Deze Australische en Amerikaanse slachtoffers waren daags nadien het hoofd en voorpagina nieuws van nagenoeg alle westerse media.
In Palestina zijn de afgelopen twee jaar meer dan 4.000 Palestijnen omgekomen door Israëlische kogels. Dat is een equivalent van tientallen van dergelijke aanslagen.
In Afghanistan vielen duizenden bommen met een vernietiginsgkracht die vele male de bomaanslag van zondag overtreft. Elke bom op een huis, een school, wijk, dorp, .... kon de vergelijking met de bomaanslag in Bali doorstaan. Meer dan 10.000 doden vielen er bij de honderden bomaanslagen die de VS in dat land pleegden. 
Sinds 1991 zijn er Irak meer dan een miljoen mensen gestorven door de bombardementen en het embargo. Dat land werd getroffen door duizenden elf septembers en tienduizenden aanslagen zoals we die in Indonesië zagen.
Dagelijks sterven er meer dan 30.000 kinderen van de hongere en armoede. Ze zouden in onze media honderd keer de aandacht moeten krijgen van de meer dan 300 doden di in Indonesië vielen, elke dag opnieuw.
Maar voor de westerse media hebben al deze doden “geen nieuwswaarde”, want ze zijn geen westerlingen.

Toen ik voor het eerst werd uitgenodigd door de televisie werd ik geïntroduceerd als een “politieke hooligan”. Ik had er nog nooit van gehoord. Het is waar, die van Indymedia waren erbij in Seattle, Goteburg en zelf was ik erbij in Praag, Genua en Washington. We hadden het aangedurfd de huidige politieke klasse in vraag te stellen, we hadden het aangedurft om het kapitalisme af te keuren, .... en dus werden we door de media voorgesteld als een zootje ongeregeld , kriminelen, terroristen in wording, ....

Roberto hier naast mij die werd in de media afgeschilderd als een mafia leider, een terrorist, diktator, .... Want ook Roberto die heeft het aangedurfd om het kapitalisme te bevragen.

De manier waarop men de afgelopen dagen over Dyab Abou JahJah werd gesproken in de Nederlandstalige media tart gewoon elke verbeelding. Je kan dat niet anders dan schandalig noemen. Want ook Dyab die durft de huidige samenleving te bevragen.

Dyab die zegt dat hij weigert zich aan te passen aan de waarden en normen van Belgische maatschappij. Let laat me U ook zeggen dat ik mij ook weiger aan te passen aan de waarden en de normen van die Westerse maatschappij.
Sinds Seattle roepen we “No mor profits over people”, en weigeren we de logica van de winst waar alles in deze samenleving om draait nog langer te aanvaarden.
Ik weiger me aan te passen aan een samenleving die dagelijks duizenden mensen vermoord door honger en ziekte.
Ik weiger me daar aan aan te passen omdat ik weet dat een andere wereld mogelijk is.

Ik had het geluk om een jaar geleden te kunnen deelnemen aan de eerste betogingen tegen de oorlog in Washington. Sindsdien pleit ik ervoor dat de beweging tegen de globalisering van de strijd tegen de oorlog één van haar belangerijkste thema's zou maken.
Ik ben dan ook echt blij dat ik er hier vandaag kan bij zijn. Omdat ik er van overtuigd ben dat we vandaag het startschot hebben kunnen geven voor een echte beweging tegen de oorlog, een beweging die echt wil strijden voor een andere wereld."