Dag Jan, "Aan de ene kant begrijp ik je wel dat je het vaak al te enthousiaste, eenzijdige of zelf-overtuigende vertoog van vele auteurs hier in vraag wil stellen en dat je onhygiënische denkmanieren aan de kaak wil stellen. Op zich is er ook niets op tegen dat je enkel commentaar geeft. Ook de vele kritische critici moeten hier kritiek kunnen verdragen." als je het begrijpt, waarom doe je dan zelf geen bijdrage ? of verkies je het niet relevant te vinden ? laat ze maar in hun entoesiasme, laat hen maar onhygiënisch denken, het kan geen kwaad; dat is ook niet echt een compliment voor die goedmenende borsten "Je maakt je echter zelf ook schuldig aan slordige gedachten en het ontbreekt je vooral aan empirische informatie. Je decontextualiseert vaak op een naïeve manier. Je deconstrueert maar je weigert te reconstrueren, je denkt kritisch te zijn tegen bepaalde linkse grote verhalen, maar je vergeet dat je eigen 'common sense' overgedetermineerd wordt door het grootste mega-verhaal, dat van de pensée unique (sorry voor al de 'moeilijke woorden' maar iemand die anderen methodologisch de les wil lezen, moet die maar zonder verdere uitleg begrijpen en dat zul je ook wel doen). " (en nu deconstrueren :) slordige gedachten : akkoord, beknoptheid en provocatie gaan soms te kort door de bocht, iedereen kan er maar z/hijn nut uithalen die z/hij zelf kiest empirische informatie : als ik al eens empirische info vraag aan wie boute uitspraken doet die ik in twijfel trek, waarom moet ik eerst met empirische info komen ? Meestal vraag ik zelfs geen empirische info, ik vraag verduidelijking over uitspraken die graag en opzettelijk te vaag zijn, uitleg over wat de schrijver zelf bedoelt, niet over wat iemand anders elders geschreven zou hebben. decontextualiseert vaak op een naïeve manier : hoe zou jij een opeenstapeling van naiviteiten decontextualiseren ? trouwens, ik vind meestal niet dat ik decontextualiseer, integendeel :) je weigert te reconstrueren = variant op "afbreken is makkelijk" ? een kramiekig gebouw optrekken is ook gemakkelijk; laat ze maar denken dat ze een stevige constructie hebben gebouwd, dat houdt de moed er in ? en voor ik mijn mond mag opendoen moet ik op mijn eentje hier eventjes een koppel twin towers gaan bouwen terwijl iedereen er op staat te kijken ? tegen bepaalde linkse grote verhalen : inderdaad, die al meer leed hebben veroorzaakt dan ... (waar moet ik het in hemelsnaam mee vergelijken opdat je het aanvaardbaar zou vinden) je eigen 'common sense' : hier waag je je op glad ijs anderen methodologisch de les wil lezen : waarom vind je het niet nodig zelf de goede mensen hier een beetje methodologisch de les te willen lezen ? zou het hen geen goed doen ? of zou het hen te veel demoraliseren ? of vind je dat het toch boven hun petje gaat ? of dat er geen beginnen aan is ? kom, geef de moed niet op, probeer eens. de pensée unique ... een typische postmoderne figuur : pomo, moi ? (eerst even geschrokken, je titel had ik eerst gelezen als porno-Angelina) "een fundamenteel ongevaarlijke manier" : ok, maar jij vindt het desondanks nodig uit je kot te komen, terwijl de andere reacties mij te agressief vinden. Which is it ? "wel enige sympathie" : ik ook "Maar wat meer evenwicht a.u.b." : precies; je ziet, nu en dan ben ik met iets akkoord (BTW als ik hier de extreem-rechtse naievelingen onder vuur zou nemen, zou ik hier wel open doekjes krijgen, dat is niet moeilijk; het zou absoluut niks uithalen, maar, wat erger is, zelfs dan zou ik hier een van de weinigen zijn) en nu serieuzer : je reactie gaat over (je veronderstelde) mij, en niet, zeker niet rechtstreeks, over de inhoud van wat ik zeg; zoals je merkt, ik probeer me te beperken, zover ik kan, tot een reactie op je woorden, zonder over je persoon te gaan fantazeren. je construeert mijn persoon, en je kijkt niet naar de inhouden. En dan maak je een proces aan die geconstrueerde persoon. Is het dat wat jij bedoelt met re-constructie ? ik dacht dat postmodernisme precies de reactie tegen en de negatie van de pensée unique was - en jij beschuldigt me van beide ? hoe schizo moet ik wel niet zijn - bedoel je dit als grapje of is dit de modernste dialektiek ? (sorry kindjes, hij is begonnen met de grote woorden) ik stel me al tevreden met een klein beetje verlichting... tegen alle grote verhalen, die al zoveel slachtoffers gemaakt hebben en die hier op de site nog blijven gonzen, en tegen de doorgevoerde deconstructie, met of zonder reconstructie, en tegen wie een pretentie heeft op een van die twee.