Solidarité dans le combat commun ! A la fin du mois d’octobre 2000, les prisonniers politiques révolutionnaires en Turquie ont commencé une lutte de la plus grande importance. Des centaines d’entre eux se sont mis en grève de la faim pour revendiquer la suppression des prisons de type "F", l’abolition des lois dites "antiterroristes", la dissolution de la Cour de sûreté de l’État, et la condamnation des responsables des massacres dans les prisons. L’année 2002 s’achève et cette terrible lutte se poursuit. Elle a déjà coûté la vie à 98 camarades. Certains sont mort d’épuisement, d’autre sous la torture, d’autre encore ont été abattus et même brûlés vifs lors d’assauts policiers contre les dortoirs des prisons. Tous ont fait le sacrifice de leur existence pour la cause des peuples de Turquie, la cause révolutionnaire dans leur pays. En même temps, par l’objet de leur lutte, par leur abnégation et leur héroïsme, tous ont servi la cause des peuple du monde entier. L’isolement, la torture et la liquidation des prisonniers politiques révolutionnaires sont des projets concrets, plus ou moins avancés, dans tous les pays impérialistes. La Turquie est l’avant-poste de cette barbarie fasciste. Les États européens dits "démocratiques" s’y préparent avec discrétion en vue des affrontement de classe inévitables auxquels la crise historique du capitalisme conduit. Le jeûne à la mort que poursuivent les prisonniers en Turquie nous défend aussi, nous tous prisonniers politiques, d’aujourd’hui ou de demain, en Belgique, en France, en Espagne, en Allemagne et ailleurs. Pour la troisième fois depuis le début de l’affrontement dans les geôles turques, les prisonniers révolutionnaires, anti-impérialistes, anarchistes ou communistes rassemblés dans la Plate-forme du 19 juin 1999, veulent adresser un témoignage de solidarité, de reconnaissance et fraternité aux camarades qui poursuivent là-bas le jeûne à la mort. Nous serons en grève de la faim la semaine du 16 au 22 décembre. Nos pensées durant cette modeste action iront à ceux qui ont tout donné dans l’affrontement, à ceux, très nombreux, qui ont perdu la santé, la vue, la raison face aux bourreaux. Elles iront aussi à ceux qui, sur place, sont férocement répr imés parce qu’ils refusent de se taire devant le crime, d’être les complices, fût-ce silencieux ou fuyants, des assassins. Nos camarades sont en droit d’attendre en Europe une mobilisation et une solidarité autrement plus large, ferme et radicale. Ceux qui revendiquent la responsabilité de révolutionnaires, ou seulement de démocrates sincères, ne peuvent plus tergiverser. Ce sont les charniers de l’avenir que l’on creuse à présent en Turquie. La solidarité est une arme ! A bas le fascisme de l’État turc ! Vive la résistance des prisonni(è)res révolutionnaires en Turquie ! Vive l’internationalisme prolétarien ! Nous vaincrons ! Prison de Leuven, le 16 décembre 2002, au nom des signataires de la Plate-forme du 19 juin 1999, Pierre Carette. --------------------------------------------- Solidariteit in een gemeenschappelijke strijd! Eind oktober 2000 gingen revolutionaire politieke gevangen in Turkije een uiterst belangrijke strijd aan. Honderden onder hen gingen in hongerstaking om de afschaffing van gevangenissen van het type "F" te eisen, evenals de intrekking van zogenaamde "anti-terrorismewetten", de ontbinding van het Hof van Staatsveiligheid, en de veroordeling van de verantwoordelijken voor de bloedbaden in de gevangenissen. Nu 2002 ten einde loopt, gaat hun vreselijke strijd nog steeds door. 98 kameraden lieten er al het leven bij. Sommigen stierven van uitputting, anderen als gevolg van foltering, nog anderen werden afgeslacht of zelfs levend verbrand tijdens de politie-invallen in de gevangenisslaapzalen. Allen hebben ze hun leven gegeven voor het anti-imperialisme en de revolutionaire zaak in Turkije. Tegelijk hebben ze allen door hun strijd, hun zelfopoffering en hun heldenmoed, de zaak van het anti-imperialisme in de hele wereld gediend. Het isoleren, folteren en liquideren van revolutionaire politieke gevangenen behoort tot de concrete agenda van alle imperialistische landen, al zijn de plannen niet overal even ver gevorderd. Turkije neemt het voortouw in deze fascistische barbarij. De zogenaamd "democratische" Europese staten bereiden zich discreet voor met het oog op de onvermijdelijke klassenconfrontaties waar de historische crisis van het kapitalisme toe leidt. Met hun hongerstaking verdedigen de gevangenen in Turkije ook ons en alle andere huidige en toekomstige politieke gevangenen in België, Frankrijk, Spanje, Duitsland of elders. Voor de derde keer sedert het begin van de confrontatie in de Turkse gevangenissen, willen de revolutionaire, anti-imperialistische, anarchistische en communistische gevangenen die zich in het Platform van 19 juni 1999 verenigd hebben, hun erkentelijkheid tonen en blijk geven van hun solidariteit en broederschap met de kameraden die ginds hun hongerstaking voortzetten. Van 16 tot 22 december zullen ook wij in hongerstaking gaan. Tijdens deze bescheiden actie gaan onze gedachten uit naar de kameraden die alles opgeofferd hebben in de strijd, naar de talloze kameraden die achter de tralies het leven verloren, blind werden, of krankzinnig. Ook naar de mensen die ter plaatse het slachtoffer zijn van een wrede repressie omdat zij weigeren te zwijgen bij het zien van al deze misdaden, omdat zij niet de medeplichtigen van de moordenaars wensen te worden door te zwijgen of te vluchten. Onze kameraden hebben recht op een bredere, stevigere en radicalere mobilisatie en solidariteitsbetuiging vanuit Europa. Wie zich een revolutionair wil noemen, of gewoon een oprecht democraat, kan niet langer talmen. De toekomst zelf staat op dit ogenblik in Turkije op het spel. Solidariteit is een wapen! Weg met het fascisme van de Turkse staat! Leve het verzet van de revolutionaire gevangen in Turkije! Leve het proletarisch internationalisme! We zullen overwinnen! Gevangenis van Leuven, 16 december 2002, in naam van de ondertekenaars van het Platform van 19 juni 1999, Pierre Carette.