Jean-Pierre Everaerts laat op een andere bladzijde van Indymedia op voorhand al zijn licht schijnen over het debat van gisteren in de Groene. Beste jpe, ik lees telkens met veel verbazing je media-analyses in Diogenes, verbazing omwille van het vele zweet en gewroet dat jij en je team blijkbaar telkens moeten opbrengen om het zeer brede spectrum van de media door te nemen. En ik vind er ook iedere keer wel iets dat mij bekoort. Maar uitpluizen wie wat waar gezegd of geschreven heeft is toch, met alle respekt voor de inzet, een cerebrale aktievorm. Het verwondert me dan ook niet dat je vanuit deze ingesteldheid al op voorhand een kwalificatie toedicht aan het Groene Waterman-debat van donderdag 19.12 die de bal misslaat. Het was namelijk geen debat maar een combattieve bijeenkomst van mensen die door één gedachte mekaar vonden : het gevecht voeren tegen die vervloekte oorlog tegen Irak die eraan zit te komen. Het was een strijdmeeting waar ik heel kontent over ben. Ik ben een "vrijgevochten" katholiek, geloof me vrij. Ik werk al 25 jaar mee met de 11/11/11-aktie waarvan 10 jaar als organisator van de aktie in mijn gemeente. Ik ken mijn pappenheimers van de ngo's ondertussen. Vijftien jaar geleden (ik ben er nu 52) heb ik nog eventjes ophef gemaakt bij de mensen die me kennen door de kwestie aan te snijden hoe je als gedoopte in de katholieke kerk een "ontdoping" kunt bekomen. En mijn kinderen zijn zelf niet gedoopt, wat ook niet rimpelloos verlopen is in mijn "stam"...Enfin, ik wil maar zeggen, jij als vrijzinnige voelt je niet gemakkelijk omdat militante moslims hun bek opentrekken en op tafel slaan maar ik heb als "vrijgevochten" katholiek nooit een probleem gehad, wel in tegendeel, met "militante" katholieken die vanuit een bevrijdende lezing van de bijbel naar Guatemala trokken om er onder de arme boertjes te gaan leven en de repressie van de grootgrondbezitters te trotseren (de scheutist die ik ken heeft het overleefd en werkt nu als "aalmoezenier" met de Filippijnse arbeiders op de cargoschepen in de haven van Antwerpen; tenminste één rechtgeaarde anti-globalist die niet het pluch van de senaat kiest…). Weet je met welk gevoel ik gisteren de meeting in de Groene verlaten heb, beste jpe? Er zijn in de geschiedenis van het Amerikaans politiek-militair regime twee momenten geweest (waarvan ik zeker ben ten minste) waar ze militair in het zand hebben gebeten: tijdens de Indiaanse oorlogen, toen de Sioux en de Cheyenne onder leiding van Sitting Bull de cavaleristen van Custer in de pan hakten bij Little Big Horn in 1876 en honderd jaar later in de Indochinese oorlog. Ik wil nu mijn energie steken in de ondersteuning van het Iraakse volk om van Bagdad het Little Big Horn van het begin van de 21e eeuw te maken. Sorry, maar "verwijzingen naar de Islam" waarover je gefrusteerd bent als het over de AEL gaat lijken me in deze contekst toch peanuts. Besef je wel wat de Amerikanen van plan zijn? Irak uitroken zoals ze met de indianen en de Indochinezen gedaan hebben, 250.000 man grondtroepen inzetten om de "klus" van tien jaar geleden af te maken. Miljoenen Irakezen in de miserie duwen en vermoorden, van een volkerenmoord gesproken. Misschien besef je niet goed, beste jpe, dat het "Zuiden" met hart en ziel bij de Irakezen is die deze zoveelste Amerikaanse "Noorderlijke" aanval te verduren krijgen. We staan aan het begin van een derde wereldoorlog. Voor de kliek in Washington zijn alle remmen los, in dezelfde mentaliteit waarmee Custer met zijn cavalerie de autochtonen in hun Native Land aan zijn sabel rijgde. Ik zie het zo: Bagdad moet voor de Amerikanen worden wat Little Big Horn voor Custer was, wat Stalingrad voor de nazis was, wat Indochina voor de GI's was: een smadelijke vernedering die een voorbeeld van hoop en fierheid voor de onderdrukten zal zijn en een teken aan de wand dat de yankee's niet ongeremd op planetaire schaal het beest kunnen uithangen. Als we tegen deze gangsters niet de grootst mogelijke eenheid maken, het weze met militante moslims of met het Baathregime, als je je wrevelgevoelens over noties van de islam niet kunt overwinnen zijn we niet goed bezig. Het drama van de indiaanse oorlogen was de verdeeldheid onder de native tribes die door de yankee's georganiseerd en opgestookt werd. Die zeldzame keren dat ze samen optrokken konden ze de cavalerie in de pan hakken. Als we nu eens niet in dezelfde val trappen, beste jpe, en ons niet laten verdelen……. Ik weet wel dat dergelijke electronische discussies via mails niet van dezelfde aard zijn als een discussie van man tot man bij een pint maar misschien komt dat er wel eens van. Groetjes, Jan