Beste Wim,
Ik kan me niet van het gevoel ontdoen dat uw oproep een zekere dubbelzinnigheid weerspiegelt. Eerst wil ik zeggen dat ik ook wil dat de akties verder gezet worden, maar dan niet in het 'No Hope' perspectief dat je in 8 paragrafen opbouwt, om dan in de negende paragraaf te beweren dat akties baten. Hoezo actie voeren baat? Als de oorlog er volgens u sowieso komt, dan baten akties niet. Mensen die fatalistisch zijn zullen vooral de eerste 8 paragrafen lezen en erin een verantwording voor hun fatalisme vinden.
Ik wil daarom toch enkele zaken toevoegen aan jouw betoog deze uitzichtloosheid te counteren. 
1) In een documentaire uitgezonden op BBC werden de verschillende manieren van uitschakeling van Sadam op een rijtje gezet. De eerste 6 bestonden allemaal uit een of andere vorm van gewelddadige uitschakeling. Amerikaanse militaire experten legden uit dat er bij elke methode grote risicos op mislukking waren. De 7de methode was deze van de psychologische druk. Er werd verwezen naar de val van Caoucesko in Roumenië die tenslotte door zijn eigen omgeving veraden is en door zijn eigen mensen is terecht gesteld zonder dat een Amerikaanse soldaat het Roemeense grondgebied is binnengevallen. Dat de omgeving rond Sadam reeds bevangen is door een zekere vorm van paniek zou me niet verwonderen. Op de bijeenkomst van Arabische Staten is de Iraakse afgevardigde histerisch uitgevallen tegen de Koeweitse afgevaardigde. Men heeft daar de stekker van de TV-captatie uitgetrokken. De ontplooing van de Engelse en Amerikaanse troepen kan evengoed uitgelegd worden als een strategie die kadert in psychologische oorlogvoering. Volgens mij zitten de Amerikanen ook met een kater omdat ze er niet in geslaagd zijn Bin Laden te vangen. In het geval van Sadam is dit natuurlijk nog veel erger. Alhoewel Sadam niet zoveel steun geniet bij de Arabische staten, wordt hij nog wel erkend als wettig staatshoofd van Irak, terwijl Bin Laden nergens terecht kon. 

2) Het economisch risico van een oorlog is ook voor de VS enorm. Wall Street is inderdaad een clubje van cynische potentaten dat zich niks gelegen laat aan enkele miljoenen doden minder of meer. Er wordt gezegd dat de beursen zullen optrekken eens de oorlog begonnen is. In debatten tussen internationale beursspecialisten zijn ook andere geluiden te horen. In een onlangs uitgezonden debat gaf totaal andere geluiden te hoor. Een van de aanwezige cynici  beweerde daar dat als men op langere termijn geld wou gaan verdienen met beleggingen dat men moest investeren in de Chinese economie. Andere experts wedden op de opbloei van de Indische economie enz. Geen enkele expert had nog echt veel vertrouwen in de VS-economie. Allen behalve 1 waren ze het erover eens dat de VS zijn oliebelangen ging verdedigen in Irak, maar geen van hen geloofde dat dit iets zou opleveren voor de VS-economie. Met andere woorden, Bush moet er serieus mee rekening houden dat hij de steun van de beurs verliest.

3) Volgens mij lopen de VS ook een groot ideologisch risico. Ze verkopen hun militaire interventies als verdedigers van de vrijheid en de democratie. In grote delen van de wereld wordt dit verhaal reeds doorprikt. Alhoewel de VS beschikken over een gigantische propagandamachine die ze in de eerste plaats richten op hun eigen bevolking, maar ook richten op de bevolking van hun westerse bondgenoten, begint deze machine te sputteren. Het uitlekken van een NSA-memo onlangs in de 'Observer' kan volgens mij enkel verklaard worden door medewerking van iemand van een bevriende veiligheidsdienst. De VS kunnen zich volgens mij, zelfs niet op korte termijn, de vijandigheid van Europa permitteren. De gekwetsheid van Powell spraak boekdelen. Bush loopt ook het risico dat zijn eigen bevolking zich tegen hem keert als er teveel bodybags terugkeren. Ik vermoed dat de VS het Vietnam-trauma nog niet vergeten zijn. Chomsky stelde ooit: 
"In het algemeen zien we in de geschiedenis hoe macht van een bepaalde staat overeenkomt met de mate waarin hij geweld gebruikt naarbuiten toe en met de hypocrisie van het eigen ideologische systeem."
 
Het heeft dus zin om te blijven aktie voeren, en we willen de oorlog verhinderen, maar we moeten inderdaad voor ogen houden dat ons dat niet zal lukken zonder in een 'No Hope' letargie te vervallen.