Ik was ook op de evaluatie aanwezig zaterdag 23 feb. Er waren twee grote debatten. Het eerste ging tussen Goeman (ATTAC), Soete (Indymedia), Koyman (ABVV) en Maes (NCOS). Moderator was freelance journalist John Vandaele. Het ging om een evaluatie van de beweging in België gedurende 6 maanden Belgisch voorziiterschap. Wat Eric Goeman vooral bedoelde was dat bepaalde delen van de andersglobalisering (zoals de NGO's en de vakbonden) dienen te radicaliseren. Zij opereren nog te vaak binnen de krijtlijnen van het systeem. Om een andere wereld op te bouwen gaan zij uit het systeem moeten stappen. De NGO's en de vakbonden moeten ook leren van de nieuwste sociale bewegingen. Het mag geen eenrichtingsverkeer zijn. Waar Goeman ook op wilde aansturen was dat betogen alleen niet helpt. Dat is volgens hem te braaf. Er moet meer concrete actie komen. Het dossier van de privatiseringen is daarbij een uitstekende casus. Het is door directe actie (in Seattle heeft men de WTO-top geblokkeerd! onthou dat) dat er een werkelijke impact kan ontstaan. Han Soete leek ook deze visie te poneren. De vakbonden en de NGO's waren iets minder pessimistisch dan Goeman. Zij waren al tevreden dat zij enkele kruimels hadden kunnen bekomen. Bijvoorbeeld de vakbond krijgt een zeteltje in de zogenaamde Europese Conventie. (waaw! ik lig achterover) Ik ga akkoord met de analyse van Goeman. We mogen als beweging niet te rap tevreden zijn. Van onze belangrijkste eisen is nog niets in huis gekomen. Tobin-taks : de Europese Commissie heeft het onlangs verworpen, kwijtschelding van de Derde Wereld-schuld : nog steeds niet gekomen, stopzetting van de oorlog : no way, officiële steun aan Palestijnse zaak : nog steeds niet, democratisering van WTO : njet, stopzetting privatiseringsgolf : nee nee, strengere regelgeving voor transnationale ondernemingen : toch niet, etc... We moeten als beweging onze grote ambities behouden. De toegevingen zullen moeten komen van de andere kant! Een andere wereld is mogelijk! We kunnen winnen! Waar een wil is, ....

Het tweede debat trok eerlijk gezegd op niets. Sprekers waren Toussaint (CODEWES), Leen Laenens (AGALEV), An Van Lancker (SPA) en die naam ontsnapt me even iemand van 11.11.11. Moderator was Gie Goris (Wereldwijd). Hier ging het om een evaluatie van Porto Alegre. Toussaint had nog de interessantste zaken te vertellen hierover. Hij had het nog over inhoud en mogelijke perspectieven voor de beweging. Lachwekkend (?) was het optreden van Laenens en Van Lancker. Deze parlementsleden kwamen zich voordoen alsof zij eens de beweging gingen vertegenwoordigen in de politieke arena's. Dit komt weinig geloofwaardig over als je weet dat hun partijen meezetelen in deze 'neoliberale' regering. Want hoe je het ook draait of keert : AGALEV en SPA zijn mee als partij verantwoordelijk voor het SABENA-debacle, voor de voortschrijdende privatisering van de openbare diensten, voor de steun van de regering aan de terroristische oorlog tegen het terrorisme, voor de lastenverlaging voor de patroons, voor de sluiting van Doel ten voordele van de multinationals en noem maar op. Als zij zich niet radicaliseren en duidelijk progressieve standpunten naar voren brengen, verdienen zij voor mijn part dezelfde behandeling als de neoliberale club van Verhofstadt, Blair, Schroder, Berlusconi, etc... Laat ons duidelijk zijn : zij beheren mee het neoliberalisme, zij zijn er doordrongen van. Isabelle Durant bijvoorbeeld lijkt meegestapt te zijn in de uitverkoop van de NMBS. Het tweede debat zaterdag verliep dan ook zoals hun partijprogramma's : veel mooie woorden, weinig realisaties op het terrein. Een duidelijk verkouden moderator stelde weinig boeiende vragen, waardoor de antwoorden even slaapverwekkend waren.

Er was slecht gemobiliseerd voor deze evaluatie van de andersglobaliseringsbeweging. Veel te weinig volk (zelfs al ging het alleen over Gent), een kalme sfeer, weinig animo. De immer aanwezige standjes van klein-links, de vredesbeweging en enkele NGO's droegen daar ook niet echt toe bij.  Laat ons hopen dat het Belgisch Sociaal Forum (als het er komt) wat kleurrijker is, wat boeiender, veel meer volk trekt en concrtete besluiten tot directe actie formuleert. Het mag niet langer bij woorden blijven. We moeten blijven analyseren, maar we moeten ook strijd leveren! Aan de beweging werken en aan de andere wereld werken, dat is volgens mij onze grote taak.