Aan Ludo Abicht, Freddy De Pauw, Jo De Leeuw, Eric Goeman, Peter Tom Jones, Jaap Kruithof, Herman Luyckx, Filip De Bodt, Jenny Walry, en anderen

Geachte,
Sta mij toe te reageren op het artikel verschenen in Opinie van DM 12/04 aangaande het niet steunen van Resist. Voor alle duidelijkheid, ik ben noch PvdA-lid noch AEL-lid. Het artikel riep bij mij toch enkele vragen op, graag kreeg ik daar antwoord op.

U haalt de andersglobaliseringsbeweging aan als voorbeeld van hoe komaf gemaakt werd met de gefragmenteerde identiteitspolitiek binnen diverse groeperingen en u prees deze manier van samenwerking volgens democratische waarden. Waarom zou Resist geen voorbeeld kunnen zijn of worden van zo een identiteitsoverschrijdende beweging ? En zorgt u, door inname van uw standpunt -evenwel gebaseerd op terechte bedenkingen en kritiek aan het adres van zowel PvdA als AEL- niet juist zelf voor verdeeldheid binnen het links-progressieve kamp? De samenwerking tussen AEL en PvdA lijkt mij ingegeven door enkele standpunten welke ze gezamenlijk kunnen steunen, hoewel hun beider motieven en beweegredenen daartoe wel verschillend zijn. 
Tevens kan ik mij voorstellen dat mochten hun gezamenlijke standpunten worden bijgetreden door andere volgens u meer democratisch getinte partijen of bewegingen, dat zij op hun beurt ook wel democratischer zullen worden.

Ik meen u tevens te moeten wijzen op het feit dat ook het andersglobaliseringsdebat uiteindelijk uitkomt bij een polariserend ‘wij tegen zij’-model. Zij die een ‘andere’ globalisering voorstaan tegenover zij die dit volgens een fanatiek neoliberaal kapitalisme zien. Is het immers niet eigen aan democratie dat belangen tegenover elkaar komen te staan?

En wat verstaat u onder ‘radicaal democratisch gedachtegoed’? Bedoeld u daarmee het vertegenwoordigen van universele belangen?

Verwart u dan niet een welbepaalde soort van politiek bestuur (de democratie) met een welbepaalde soort (christelijk-humanistische) rechtspraak? Dat beiden in onze contreien nauw met elkaar verbonden zijn is ontegensprekelijk zo, toch zijn ze niet gelijktijdig tot stand gekomen, evenmin zijn ze universeel geldend, en hoeven ze per definitie niet samen te gaan. Wanneer wij onze waarden universeel geldend zouden maken is dat niets anders dan intellectueel imperialisme. Hetzelfde trouwens wat de VS van plan zijn wanneer ze zeggen een democratie te willen installeren in Irak!

Onze democratie wordt gegarandeerd door ons recht. Recht is nauw verbonden met plaatselijke gebruiken en moraal. Waar een democratie bestaat zal die dan ook plaatselijk getint zijn. Onze democratie is niet dezelfde als de Amerikaanse of -we moeten het niet eens zo ver gaan zoeken- als de Franse. Verschillende factoren zijn daarvan de oorzaak. De cultuur, de geografische ligging, de grootte van het land, de maatschappelijke evolutie, enz. Tijdens het democratiseringsproces komt daar nog bij: is er stemrecht -of plicht? Op wie kan men stemmen, maar vooral, op wie niet? Hoe worden stemmen gesteld? Zetels verdeeld? Wat met blanco of ongeldige stemmen? Wie bepaald er wat? Enz...
Democratie heeft vele gezichten, niet allen even fraai. Ik geloof toch in uw oprechtheid, maar wou toch maar even duidelijk maken -vooral voor diegenen die het zijn vergeten- dat democratie geen evidentie is, een sociaal-humanistische democratie is dat nog minder. Er zijn momenten in de geschiedenis geweest waarop mensen het nodig vonden daarvoor te strijden. Met woord en daad! Vandaag is dat naar mijn gevoel ook nodig.

Het is makkelijk te verkondigen dat u tegen een oorlog in Irak of solidair bent met de Palestijnse vrijheidsbeweging, zonder dat engagement ook echt waar te maken. 
Kunt u mij zeggen op welke partij ter linkerzijde van het politieke spectrum u zult stemmen? En waarom u denkt te geloven dat deze partij, mocht zij het parlement betreden of zelfs deelnemen aan de regering, nu wel haar voordien reeds uitgesproken anti-oorlogsstandpunt hard zal maken? 

Een juridisch totaal verantwoorde en democratisch gerechtvaardigde beslissing zal nemen door die wapentransporten onmiddellijk te stoppen? Ik herinner u eraan dat twee, eigenlijk vier, (linkse?) partijen welke fundamenteel ideologisch tegen de oorlog zouden moeten zijn, deel uitmaakten van de regering op het moment dat de oorlog uitbrak, en dat zij op dat moment , waarop zij hun verantwoordelijkheid hadden moeten nemen ten aanzien van hun kiezers, ten aanzien van hun ideologie, ten aanzien van de democratische rechtstaat , dat zij op dat moment verkozen hun kop in het zand te steken en te wachten tot de storm geluwd was, tot de oorlog over zou zijn, of tot het parlement ontbonden zou worden omdat de verkiezingen voor de deur stonden! Ik bedoel niet direct dat ze uit de regering hadden moeten stappen; ze hadden de transporten op zijn minst moeten verbieden. Ook de regering moet de wet respecteren!
Maar daarvoor moet je op tafel kloppen, daarvoor moet je uw woorden hard maken; daarvoor moet je opkomen voor uw overtuiging; dat pas is engagement.

Wat mij vooral opvalt in deze Belgische Irak/VS-situatie is dat -volgens u- bedenkelijke niet-democraten zich klaarblijkelijk wel willen engageren om juist dit democratische bestel niet failliet te laten gaan. De geschiedenis leert ons dat dat niet nieuw is. De hevigste tegenstanders van nazi-Duitsland waren ook communisten en/of anarchisten. Ik begrijp echter ook wel dat het voor een partij als Resist makkelijk is om een hard en misschien wel radicaal standpunt in te nemen, zij zitten niet eens in het parlement. Maar is het niet diepbedroevend voor onze democratische rechtstaat dat van alle verkozenen des volks er amper 1 te vinden was die bereid leek zijn engagement waar te maken, die zijn verantwoordelijkheid als democratisch legitiem afgevaardigde wou opnemen?

Sprak ik daar over het failliet van de democratie? Wanneer er geen rechtspraak wordt uitgeoefend en uitgevoerd, of wanneer wetgeving dode letter blijft, kan er geen democratie meer zijn. Dan spreken we over iets anders. Een democratie dient ook zichzelf juridisch te beschermen en haar wetten uitvoeren. Zo is bv.. gelijkberechtiging (vrouwen,...) niet enkel vanwege patriarchale gebruiken een moeilijk te verwezenlijken recht, maar ook vanwege het niet optreden van de officiële instanties zoals politie en gerecht. Of heeft België een te onduidelijke, dubbelzinnige en met te veel uitzonderingen doorspekte wetgeving? Die aanleiding geeft tot tal van interpretaties, en zo op haar beurt de eigenlijke bedoeling van de wetgeving ondermijnt. Het ‘some pigs are more equal than others’ principe?

Wanneer democratie betekend dat u uw belangen mag verdedigen via het indienen van een eigen kieslijst, op voorwaarde dat uw belangen universeel toepasbaar moeten zijn is dat op het eerste zicht een mooie maar bijna onhaalbare zaak. Ten eerste, wat zijn universele belangen? Het VN-charter? En welk nut hebben ze wanneer de grootste ‘democratie’ ter wereld er zijn laars aan lapt en meent te moeten denken dat haar en enkel haar belangen de enig juiste universele belangen zijn? Een ander voorbeeld? 
Socialistische partijen voornamelijk hebben decennialang wereldwijd gestreden voor belangen welke ik vermoed dat u bedoeld (“elk zijn beefsteak”) , met als resultaat een in België althans verbeterde sociaal-economische situatie, maar in wezen een onveranderd patroon. Het streven naar rijkdom en macht d.m.v. uitbuiting en onderdrukking van de andere.

Volgens mij liggen heel wat problemen bij de democratie zelf. De PvdA heeft het over de ‘dictatuur van het proletariaat’, in een democratie is er de ‘dictatuur van de meerderheid’. Beiden zijn mijns inziens even verwerpelijk. Stel dat het Vlaams Blok, of voor mijn part een andere partij met een ander programma, na 18 mei een absolute meerderheid behaalt (51%) en haar op puur racistische motieven gestoeld uitwijzingsprogramma of iets dergelijks ten uitvoer brengt, wie houdt haar tegen? Kijk naar de VS, los van het feit dat Bush niet eens verkozen is door een meerderheid van zijn bevolking omdat niet iedereen gaat stemmen, behalen republikeinen een meerderheid en leggen ze anderen gewoon hun wil (oorlog) op. En probeer Bush er maar eens van te overtuigen dat hij juist geen universele -want: wereldvrede-belangen vertegenwoordigt en zelfs verdedigt!

Wat een democratie misschien maakt tot wat het echt zou moeten zijn is hoe er wordt omgegaan met die opponent, met oppositie. Volgens Bush is dat duidelijk, zij dienen uitgeschakeld te worden. Wie niet voor ons is is tegen ons! Daarmee elk alternatief verwerpend. 

U verwijst ook naar de vrouwenstrijd en dat je bv. gelijke rechten niet met formele -al dan niet grondwettelijke-rechten alleen kunt verdedigen. Inderdaad. Wanneer niemand die grondwettelijke rechten, -voor zover ze al bestaan -welke eventueel universele belangen zouden kunnen garanderen -verdedigd, gaat het -vrees ik- de verkeerde kant op . In het huidige politieke klimaat worden slechts enkele achterhoedegevechten gehouden, en wie er juist zijn meerderheid of zijn wet haalt speelt eigenlijk nog weinig rol. Essentiële maatschappijrichtinggevende medezeggenschap heeft/krijgt de stemmer niet. Het beleid wordt gedicteerd door partijbonzen, industriëlen, grootgeld -en grondbezitters, en geslikt door de rest; dit is wat men heden ten dage verstaat onder democratie.
België is een echte modelstaat wat betreft de werking van zo een democratie.

Ik denk dat niet de democratie, maar het recht, de justitie -gebaseerd op een rechtvaardigheidsprincipe- enkel werkelijk substantiële verbetering kan brengen ten aanzien van alle mensen, wereldwijd.
Dat Resist als enige partij weerwerk wil bieden tegen de Amerikaanse agressie op wereldschaal, en in het binnenland aan de schijnheiligheid van onze verkozenen, door politieke actie, nl. het direct stopzetten van alle logistieke en andere steun aan het Amerikaanse bezettingsleger, kan enkel mijn goedkeuring, en op 18 mei, meer dan waarschijnlijk mijn stem krijgen. Dat u zich zorgen maakt om een gebrek aan dialoog binnenin deze partij en tussen haar en andere partijen lijkt mij wat voorbarig. Haalt Resist wel een meerderheid, laat staan een zetel? Maar in de eerste plaats dient recht te geschieden. Niet enkel op wereldschaal, want wat nu met het VN-charter? Wat met de NAVO als er een europees leger moet komen als antwoord op de amerikaanse militaire superioriteit? Moeten we ons opnieuw gaan bewapenen? En komt het zilverfonds daarvoor in aanmerking? Worden we uiteindelijk gedwongen tot de conclusie te komen dat we ze (onze wapens) maar zullen gebruiken tegen onze opponenten? Worden wij meegesleurd (via NAVO en EU) in de oorlogslogica van de VS en het VK? Moeten wij nu meebetalen (via belastingsgeld) om de troep die ze in Irak gesmeten hebben op te kuisen? Om dat land herop te bouwen nadat het is vernield door Amerikaanse bommen? U ziet te veel vragen.
Maar ook in België dient recht te geschieden en moeten de legertransporten te stoppen.

Een democratie dient zichzelf zowel van binnenin als naar buitenuit te beschermen. Actie!

Frank Colle (ex-agalev stemmer)