Je vroeg me ook in te gaan op de eigenlijke principes of regeltjes die je opmaakte.  Wel, enerzijds vind ik dat moeilijk omdat ik me niet kan vinden in je uitgangspunten.
En dat is natuurlijk het belangrijkste, met wel doel voor ogen ontwikkel je bepaalde principes. 
Maar ik wil ook aangeven wat ik mis vind aan de princiepes.


Princiepe 1 :
"Ik wil hier geen zwaar filosofisch-historisch vertoog afsteken. 'Geëngageerde kritische objectiviteit' kun je eerder 'pragmatisch' bekijken, om het eenvoudig te stellen: "

Neen niet pragmatisch maar functioneel.
Pragmatisch wil zeggen dat mijn zijn handelen niet moet laten leiden door een ideologie maar door een zakelijk beoordeling van de feiten (Dikke Vandaele).
De idee dat het ook maar mogelijk zou zijn media te maken zonder te vertrekken vanuit een ideologisch kader is onzin.  Het feit of je over iets al dan niet bericht is reeds een subjectieve keuze.
Maar in je zogenaamde "pragmatisme" verberg je in feite ook je uitgangspunten, je doelstellingen, je zegt dat je die niet hebt, terwijl die er duidelijk wel zijn natuurlijk.


Princiepe 2:
- steeds alle informatie naar best vermogen controleren: wie schrijft wat, waarom, van wie weet die dat, wat kon die weten, uit welke hoek komt die, waarom zou die redenen hebben om te liegen etc. 

Het gaat er niet om, om over andere te schrijven, het gaat erom anderen aan het woord te laten, of zelf je verhaal te vertellen.
Wij willen niet de klassieke journalistiek promoten, wij willen iedereen die in verzet gaat aan het woord laten, door ze zelf aan het schijven te zetten, ze te intervieuwen, ze met een video toestel te leren werken,....
Jou kritiek slaat op een bronnen kritiek, maar heh .... wij willen hier de bronnen zelf aan het woord laten.

Als ik het verslag maak van een actie dan doe ik dat niet als objectief waarnemer, maar als deelnemer.  Mijn camera is op dat ogenblik een deel van de actie.
Als ik een onderzoek doe, bijvoorbeeld over de media,  dan denk ik dat ik je eerste regeltje wel zou gebruiken.

Het intresante aan je regeltje is welliswaar dat je aangeeft dat je kant kiest.
Als ik over Irak schrijf dan geef ik vooral aan welke onzin, leugens, ... er allemaal wel niet worden rondverteld over dat land.  Dan ga ik op zoek naar de redenen voor al die desinformatie : het goedpraten van een embargo en een oorlog die reeds aan 2 miljoen mensen het leven kosten.

Ook hier dus is het maar de vraag naar wie zijn leugens je op zoek gaat, welke stellingen je wil ontkrachten, ....

Princiepe 3
- zoveel mogelijk verschillende bronnen raadplegen uit verschillende hoeken, inclusief die van de tegenstanders (en niet per definitie alles vooraf verwerpen wat die schrijven) 

"Bronnen uit verschillenden hoeken" ?????
Als ik de teksten van de ERT, WHO, IMF, ...  raadpleeg dan is het om ze te weerleggen.  Als ik de toespraak van Bush lees en verwerk in een artikel dan is het om ze te weerleggen.  Het is zeker zo dat de cijfers van het IMF en co dikwijls zeer accuraat zijn bijvoorbeeld, je moet die cijfers zelfs tegen hen gebruiken.
Maar ik verwerp globaal wat die schrijven, hun doelstellingen, hun uitgansgpunten, ...


Princiepe 4
- slordigheid en haastwerk vermijden: weet je er niet genoeg over? zwijg dan liever of doe eerst nog wat moeite om het op te zoeken 

Dat is de academicus die spreekt.
Mensen denken al te gauw dat ze over onvoldoende kennis terzake beschikken om er iets over te vertellen.  Dagelijks wordt ik geconfronteerd met mensen die hun verhaal niet willen publiceren omdat zichzelf niet zien als iemand deskundig.

Voor een academicus of profesioneel journalist is dit een regeltje dat zeker geld, daar worden ze immers voor betaald.  
Maar eh jan, had je niet beter zelf je regeltje toegepast een eerst een proberen te begrijpen wat nu eigenlijk het concept is van Indymedia.

Princiepe 5
- duidelijk proberen te maken wat controleerbare 'feiten' zijn, en wat je eigen 'interpretatie' of 'duiding' is 

// No problemos

Princiepe 6
- alles in de context proberen te plaatsen 

// No problemos

princiepe 7
- steeds volledig en evenwichtig trachten te zijn, geen informatie 'wegselecteren' omdat die niet in je kraam past, beschuldigingen van de tegenstander ernstig nemen 

// Het regeltje klinkt als vanzelfsprekend maar dat is helaal niet :
Zoals ik al aangaf is het feit of je al dan niet over een onderwerp een artikel gaat schrijven een keuzen, een filter,....het is reeds selectie op zich.  En je selecteert dat onderwerp of een bepaalde invalshoek omdat het in je kraam past, omdat dat al dan niet iets is waarover je iets wil vertellen.
Bovendien neem je niet elke beschuldiging van je tegenstander ernstig ompdat er gewoon veel demagogie en leugens bij zijn.  Wat nog niet wil zeggen dat je die beschuldigingen niet zou moeten weerleggen.

Princiepe 8
- een eigen ethisch oordeel behouden en niet automatisch plooien voor 'de leiders', 'de partij' of 'de massa's' (of wat men veronderstelt dat die zeggen) 

Het meest storende aan dit regeltje vind ik dat het ervan uitgaat dat mensen die een partij standpunt, een leider, .... verdedigen geen eigen ethisch oordeel zouden kunnen behouden. (zie discussie collectieve <=> individuele wijsheid)
In de discussie met Gunther gaf ik aan dat zelfs de discussie over "leiders" en autoriteit niet zo vanzelfsprekend is.  

Jij hebt een duidelijk oordeel over dat alles, maar het gaat natuurlijk niet op dat jij jou analyse verwerkt in een aantal priciepes voor Indymedia.
Ook Gunther heeft een duidelijk oordel over dat alles, ik heb hem een beetje uit zijn tent gelokt, maat hij formuleert duidelijk zijn mening over leiders en een partij.
Of ik het nu een ben met jullie analyse maakt niet eens uit, ik sta erop dat mensen die het niet eens zijn met jullie wel op deze website kunnen publiceren.
(bovendien zeggen jullie verschillende dingen)

Jah.
Jan, zelf in deze discussie kom jij tussen met het argument : "de mensen vinden", en wie deze website uitpluist kan niet anders dan vaststellen dan jij dat argument wel meer gebruikt.  

principe 8
- bereid zijn jezelf te bevragen, bereid zijn je geest af te speuren op je eigen vooringenomenheid, je eigen sociale 'gedetermineerdheid', bereid zijn achteraf toe te geven als je in de fout bent gegaan 

Maar Jan, wij willen precies de stem zijn van de onderdrukten, uitgeslotenen, uitgebuitenen en zij die in verzet gaan.
De vraag die je jezelf steeds moet stellen is aan welke kant je op welk moment staat.
En eh ...
Ik heb er zelf geen problemen mee om fouten toe te geven, .... 
het is maar door fouten te maken  en ze in te zien dat je dingen bij leert.

Ik blijf erbij hoor Jan

Dit is niet het soort principes die we nodig hebben om indymedia een breed draagvlak te geven
En het bovendien zou het veel beter geweest zijn moest je concreter zijn.
Dan zou het duidelijk worden waar je naartoe wil.

Ik kan me ook vinden in de kern van Gunthers betoog :

De nieuwsgaring en feitenverzameling zoals die hier gebeurt, gebeurt tot nu toe op zelf-organiserende manier. Dat betekent dat er af en toe ook "foute" of "ongenuanceerde" (afhankelijk van je standpunt) meningen aan bod komen. Maar net het feit dat iedereen ook kan interageren met elk bericht, zorgt ervoor dat discussies pas echt interessant en diepgaand gevoerd kunnen worden. Door die interacties evolueert een enkele posting tot een geheel van posting en comments met verschillende invalshoeken en visies. We moeten ook niet de illusie hebben dat alles wat gepubliceerd wordt, onmiddellijk van bij de eerste zet foutloos en perfect is. Zo werkt de wereld niet, zo zit ook ik niet ineen, en zeker niet bijvoorbeeld de kranten van vandaag de dag, die een centrale organisatie kennen. 
// en eh Francoise :

Ging de discussie niet over : kan kiezen ;-)