Voorbereid als we waren, passeerden we de grensovergang al bij al vrij vlot. Toch viel elk van ons de enorme achterdocht op ten opzichte van iedereen die Israel wil bezoeken. Een iemand werd uit de groep gepikt en in detail ondervraagd. Daarna werd zijn verhaal gecheckt bij een aantal medereizigers.
De (hand)bagage die in Zaventem zonder enig probleem door de metaaldetectoren en scanners raakte, deed de hypergevoelige Israelische apparatuur tilt slaan (haarspeldje).
De toekenning van de visa gebeurde op een zeer arbitraire manier. De meesten kregen een visum voor drie maanden, bij enkelen waarvan het paspoort door een andere ambtenaar werd gecontroleerd, werden de drie maanden op het visum geschrapt en vervangen door slechts 2 weken waardoor een eventuele latere terugkeer onmogelijk wordt.
Vlak voor Jeruzalem deden we onze eerste ervaring op met het systeem van de 'Israelische checkpoints'. Op meer dan 1 uur tijd konden slechts twee auto's verder rijden, de enige manier waarop we een beetje vooruit raakten, was wanneer mensen voor ons, het wachten beu, rechtsomkeer maakten.

Big Brother in de Oude Stad 

De aanwezigheid van de Israelische militaire macht in Jeruzalem is duidelijk zicht- en voelbaar. In Oud-Jeruzalem blijft geen enkele plek ongefilmd: overal hangen camera's, op alle strategische plaatsen controleren (zeer jonge) soldaten de Palestijnen op hun identiteit.
Vele extremistische Joden volgen het voorbeeld van 'de slachter van Sabra en Chatila' en planten zich in in de Arabische wijk. Ze hangen hun vlaggen uit op de balkons van hun supergebarricadeerde huizen, inclusief traliewerk en privebeveiligingsagenten.

Vaststellingen

Wat ons geshockeerd heeft:
- speel'kooien' op dakterrassen van bovenvermelde huizen met 24h/24h privebewaking
-orthodoxe Joden waar een UZI aan leek vastgegroeid promenerend in de Arabische wijk
-Joodse soldaten verhinderen ons de toegang tot de Al-Aqsa-Moskee hatelijke en racistische opmerkingen schreeuwend (naar de mensen van Arabische afkomst onder ons en naar de Arabieren in het algemeen).

Arabische accent

'Welcome' wordt in Jeruzalem met een Arabisch accent uitgesproken. Overal waar we komen, worden we hartelijk ontvangen en aangesproken door Palestijnen die allemaal een gezond gevoel voor humor hebben in tegenstelling tot de Joden die ons ofwel compleet negeren ofwel Ali, onze Afro-Palestijnse gids beledigen ('Fucking Nigger').

Oorzaak en oplossing

Volgens hem ligt de oorzaak van het conflict aan de aard en de natuur van de Israelische staat. Die is racistisch, kolonialistisch en expantionistisch. 
Op onze vraag wat de oplossing zou kunnen zijn, ontvouwt hij ons een heus stappenplan:
- onmiddellijke stopzetting van de Israelische bezetting
- 2 onafhankelijke staten: Israel en Palestina (Gaza, de Westbank met als hoofdstad Oost-Jeruzalem)
- de beste maar voorlopig onmogelijke oplossing is 1 seculiere en democratische staat
Duurzame vrede is volgens hem onmogelijk zolang Israel zich superieur blijft opstellen en zal enkel voortvloeien uit een politieke wil.

'Don't make my people desperate'

Toch blijft Ali twijfelen aan de oprechtheid van de Israeli's om vrede te maken. Volgens hem heeft de Zionistische staat een gemeenschappelijke vijand nodig om de interne tegenstellingen in de joodse gemeenschap (b.v. Amerikaanse versus Ethiopische joden) te verdoezelen. Vandaar dat ze weigert de Palestijnen hoop op een beter leven te geven en frustraties en wanhoop creeert die de voedingsbodem zijn van het fundamentalisme.
Ondanks de moeilijke situatie waarin de Palestijnen moeten (over)leven, blijven ze bereid om met de joden samen te leven maar nooit met een joodse bezetter.

Wat te doen?

Ali was oprecht blij met onze solidariteit. We moeten in Belgie niet ophouden met mensen bewust te maken, te organiseren en te mobiliseren.
Op het einde van onze ontmoeting vraagt hij ons volgende boodschap over te maken: 'They will never break the struggle for a free Palestine'

Faouzia, Fatiha, Hans, Koen, Mohamed, Peter, Samira D en Samira E