1. Bij de totstandkoming van het platform dat oproept voor een nationale betoging op 17 november zijn er heel wat fouten gemaakt. Dat is intussen duidelijk. Vanuit 11.11.11 werd het initiatief genomen om met enkele vredesorganisaties te bekijken hoe we in actie schieten rond Irak. Daars is een eerste grote fout gebeurd door bestaande initiatieven, zoals SOS Irak, niet van meetaf aan te betrekken. Ik laat het antwoord daarop voor rekening van 11.11.11. Zelf hebben we er voor gepleit om zo vlug mogelijk met een zo breed mogelijke vergadering bij elkaar te zitten.
2. Er waren afspraken om de tekst voor de lancering voor te leggen aan een aantal organisaties om goed te zitten. Daaronder de vakbonden, maar ook AIB. AIB is laat aangesproken geweest (mea culpa, wij zitten hier met de verhuis en zelf geef ik les), maar kon zeker nog reageren op de platformtekst. Dat heeft AIB niet gedaan. Ik vermoed dat de mensen van AIB zwaar ontgoocheld waren dat ze niet van in de beginnen bij het initiatief betrokken zijn geweest. Een terechte ontgoocheling, maar er was zeker nog ruimte om een aantal scheefgetrokken situaties recht te trekken. Men heeft er jammer genoeg voor gekozen een apart initiatief te lanceren.
3. Jammer, omdat onze doelstelling nu net was om een zo breed mogelijke beweging te hebben die duidelijk druk kan zetten op de regering. Ik heb het alternatief platform gelezen. Vrede vzw kan zich daar overigens zo goed als volledig in erkennen, temeer omdat er een aantal dingen instaan die we ook graag zouden gezien hebben in het andere platform. Maar om nu te zeggen dat dit platform Verhofstadt volgt, vind ik nogal demagogisch. De essentie staat er immers in: 1. een scherpe veroordeling van de agressie tegen Irak 2. geen Belgische deelname of ondersteuning 3. ontwapening van massavernietigingswapens in de regio (zijnde Irak, maar ook Israël en Iran) 4. tegen een embargo (doelgericht, dwz, dat het relevant kan zijn om het militaire embargo te handhaven, zoals we ook voor Israël pleiten).

Onze kritiek op het andere platform is dat er niets gezegd wordt over het Saddam-regime. Massavernietigingswapens zijn ingezet tegen de Koerden. Het regime heeft Koerden en communisten achtervolgt en vermoord. Zoals wij Israël veroordelen, willen wij dat ook doen met het Iraakees regime. In het platform van 17 november wordt er niet rechtstreeks iets gezegd over de Irakese dictauur, maar wordt op een beaapld ogenblik gefocust op de masssavernietigingswapens (in regionale context). Het ware beter dat Israël daarin genoemd werd, dat is jammer. Maar om nu te zeggen dat het een 'onverteerbaar' platform is, sorry. 
Mijn analyse is dat 10 november een soort zoete weerwraak is om de fouten van het andere platform (er niet bijbetrekken van AIB en co) betaald te zetten. 

4. Dat is jammer. We krijgen een verdeelde opstelling. Ik hoor nu al mensen die in verwarring zijn en die zich afvragen wie wat is. Sommigen zeggen zelfs dat ze niet meer meedoen aan al dit soort politieke spelletjes en zeggen nu al dat ze naar geen een  van de twee gaan. 
Op 7 oktober had het platform 17/11 een vergadering. Er was een brede groep aanwezig. OOk AIB was uitgenodigd, maar niet aanwezig. Daar is het probleem over het platform op tafel gekomen. Een vergadering eerder was al o.m. door Forum voor Vredesactie en Vrede gezegd dat o.m. de zinsnede over de vermeende dreiging van het Saddam-regime ongelukkig was. Maar om de hele procedure niet te moeten herdoen werd toen beslist om de tekst te behouden. Verkeerd dus, zoals achteraf is gebleken.
De oplossing die op 7/10 werd gesuggereerd was de betoging open te stellen voor iedere organisatie (ondertekenaars en niet-ondertekenaars) en op de vergadering van 14/11 (18u op 11.11.11) te bekijken of we via de ordewoorden van de betoging niet aan ieders wensen tegemoet konden komen. M.a.w. een stuk het platform omzeilen, om uit de impasse te geraken. Dat is aan een aantal betrokkenen van de 'andere club' ook zo overgemaakt (ik heb met een aantal mensen daarover telefoontjes gepleegd). Groot dan ook mijn verbazing toen ik vorige week donderdag een oproep zie om te betogen op 10/11. Ik sta open voor alle krtitiek en fouten die we gemaakt hebben, maar dit is toch moeilijk slikken. Meer, het is het domste wat we kunnen doen. Leuk voor de oorlogsstokers om te zien dat er verdeeldheid is in het vredeskamp. Het is bijna of de CIA er ergens tussenzit. Terwijl er nog alles in zat om te discussiëren en tot een vergelijk te komen, gooit men met de aankondiging van de betoging voor 10/11 meteen weer de deur dicht. Wat is de bedoeling? Ik hoop dat het niet om profileringsdrang gaat. Ik blijf optimistisch en hoop dat we er nog uit geraken. Eventueel via het verpalatsen van 17/11 naar 10/11. Want niets is slechter dan een verdeelde slagorde. Denk eraan dat als we de vakbonden mee hebben we meer kansen maken op een echte massabetoging, middelen voor affiches en advertenties, enz. Laat ons AUB ons best doen om een zo breed mogelijk publiek te bereiken en te mobiliseren. Dit is een oproep om de krachten te bundelen. Laat ons open discussiëren (vanavand kunnen we er al uit geraken) en een gezamenlijke oproep lanceren. En dus ook stoppen met het creëren van voldongen feiten (lopt het dat er deze ochtend ondanks alle onze geuite bekommernissen een persconferentie plaatsvindt)?

5. En dan nog iets rechtzetten. Ik lees ook ergens iemand die sprak over een despotische en wat nog voor een vergadering (die van het platform 17/11). Wel dat noem ik nu echt stemmingmakerij. Ik zie echt niet op welke manier dat de vergadering despotisch zou zijn geweest. Ik kon er in elk geval zeggen wat ik wou en alle ideeën worden ook serieus genomen en overwogen. Laat ons aub met dat soort onzin ophouden. Op zo momenten vraag ik me af waar we überhaupt mee bezig zijn.

Ludo De Brabander

gezegd hebben we er met Vrede nog weinig zin in om in dat soort eign