Vorig jaar was ik in de bestaande debatten tussen `links` redelijk onervaren. Ik begreep de wendingen en bochten van sommige groepen niet. Politiek beoordeelde ik op standpunten en niet op `wie is van welke groep` en achterbakse complotten maakte mij afkerig van heel wat discussies. Toch was ik ook snel beďnvloed door `geruchten` en ik nam zelden de tijd om de inhoud van sommige discussies te bekijken.

D14 heb ik bijvoorbeeld van in het begin gevolgd. 
Het was een moeilijke zaak.  Op het einde was er plots sprake van het samengaan met de NGO`s, die een gematigder parcours en platform voorstelde. Persoonlijk was ik tegen die samenwerking met die `koepel`. Niet alleen omwille van het platform, maar ook omwille van de manier waarop ze zich op het laatste moment op de agenda hadden geplaatst. Toch is een groot deel van D14 opgegaan in die koepel. Resultaat waren  avondlijke discussie en  zeeën tijdverlies over praktische zaken (slaapplaats, opvang activisten). Ik vroeg me af waarom de NGO`s eigenlijk wilden meedoen. Ze waren niet bekommerd om praktische organisatie en op het moment van de betoging was het duidelijk dat ze niet alles op alles hadden gezet om te mobiliseren. Dat in tegenstelling tot de betogingen van 19 oktober in Gent, waar de NGO`s het voortouw hadden genomen.

Alleen een aantal anarchisten namen een goed standpunt in over het al dan niet opgaan in de NGO koepel in december.
Zij weigerden mee te lopen met de NGOs, zij wilden het antikapitalistisch en radicaal  karakter van D14 bewaren.
 
De rest binnen D14 was beetgenomen, ondanks hun goede intenties.

Al bij al was D14 toch een succes qua antikapitalistische opkomst. Maar de NGO`s hadden duidelijk niet goed gemobiliseerd.  Dat was een les vond ik.
Ik wil zeker niet links sectair overkomen, maar als ik zie dat zowel de radicaliteit als de mobilisatie afneemt, dan kies ik voor een nieuwe radicale wind en niet voor de ouder recepten van de NGO`s.

Ondertussen zijn we een jaartje verder,11 september en daarmee de oorlog tegen het terrorisme verspreidt zich tegen heel wat volkeren. De wereld is grondig veranderd. Of toch niet?  Ik besef misschien nu pas hoe ver het is gekomen met de wereld. Alsof ik jaren met een beschermend pak en oogkleppen rondliep. Ik zag het wel maar ik besefte en voelde de draadwijdte niet.
De militarisering neemt onverminderd toe, ook van Europa. Democratische rechten worden in het westen uitgehold. Toch blijkt het nog niet helemaal doorgedrongen te zijn. Niet dat erf geen kat om bekommerd is,   maar het is toch niet in verhouding met de ernst van de situatie. Meer en meer begrijp ik hoe de Duitsers in de jaren 30 en 40 “het niet wisten” wat er allemaal gaande was. De tekenen zijn er vandaag maar het menselijk besef is traag.

Ik heb me ook wat meer proberen te informeren over allerlei zaken en  ik heb me vragen gesteld. Bijvoorbeeld: hoe komt het dat heel wat verzet in het verleden is kunnen kapot gaan? 
Ik ben gaan beseffen hoe sterk en machtig de vijand is, die zich niet alleen economisch, militair maar ook cultureel beschermt en indekt.
Vooral dat laatste is een heel sterk wapen in het westen. Ook bij linkse progressieven is het eurocentrisme sterk ingebakken, willen nillens. Al bestaat er soms wel een openheid, vaak is dat nog niet hetzelfde als begrip en aanvoelen wat er leeft in de derde wereld. Ik betrap mezelf daar ook geregeld op.

Vandaag probeer ik mij niet meer te laten misleiden door achterbakse opmerkingen of  vormelijke discussies. Dat is natuurlijk niet altijd gemakkelijk.
Ik ben gaan kijken naar de standpunten van sommige linksen over de oorlog in Afghanistan, Irak, Palestina…en ik heb geleerd dat discussies soms heel oneerlijk worden gevoerd. 
Zelden krijg je goede inhoudelijke discussies. Wanneer je dit probeert op deze website pakken sommigen je omdat Y zogezegd van ABCF is, of niet genoeg XXX is. Of omdat K persoonlijk is  geweest tegen Z.Vaak wordt het onderscheid niet gezien tussen: “Z is belachelijk en de opmerkingen  van Z zijn belachelijk.”
Al deze zaken worden aangegrepen om het niet over de essentie te hebben. 
Ondertussen kunnen anderen met een alstublief/dankuwel/groetjes de groftse intellectuele onwaarheden ongestraft verkondigen.
Het vormelijke is vaak een manier om het niet over het inhoudelijke te moeten hebben. Alhoewel ik niet ontken dat er af en toe uit de bocht wordt gegaan. 

Vandaag hebben we weer zo`n discussie op deze site die op verschillende manieren wordt uitgevochten: nl. over de verschillende anti-oorlogsplatformen.

Ik ben ook voor `eenheid`, en ik heb dan ook beide platformen bestudeerd.

Omdat er een aantal ordewoorden nadien zijn aan toegevoegd en een geplande `overweging tot wijziging van het 17/11 platform` in de maak is, wordt de hele discussie erg verwarrend gevoerd. Een zekere `dede` vond het zelfs onnodig dat ik het huidig bestaande platform van de 17de nogmaals op de site plaatste. 
http://belgium.indymedia.org/front.php3?article_id=35404&group=webcast

Hoewel ik de evolutie van `overweging tot herziening` positief vind, vind ik tot op heden nog steeds nodig om het platform van 17/11 te bekritiseren…en wel omwille van de eenheid. Het platform staat nog steeds op de officiële website dus ik zou niet weten waarom ik daar niets over kan zeggen. 
http://www.motherearth.org/nowar/nl/platform_nl.php

Integendeel, het kan misschien inspirerend werken voor de `herzieners`.

In puntje 4 van het platform wordt er namelijk gepleit voor een doelgerichte opheffing van het embargo…om de haat en de vijandigheid tegenover de Westerse wereld af te bouwen.
Allereerst vind ik de formulering van een doelgerichte opheffing erg misleidend. Ten tweede heb ik uit gesprekken met Irakezen onthouden dat hun eerste bekommernis juist de volledige opheffing van het embargo is. (zowel pro als contra Saddam). Want dat treft hem vreselijk hard. Al 12 jaar lang. Ik had zelfs de indruk dat ze daar meer wakker van lagen dan van nakende bombardementen. Werkelijk.

De Irakezen eisen dus een volledige opheffing van het embargo. Moeten wij dat dan ook niet doen? Wat met de eenheid van een bevolking die al 12 jaar gebukt gaat onder deze  onmenselijke sancties?

En natuurlijk zijn de Irakezen kwaad op de VS en het V.K. Hebben ze dan geen gelijk? En daarmee waarschijnlijk miljoenen mensen uit de derde wereld, die uitgebuit, leeggeroofd en onderdrukt zijn door westerse landen. 
Moet ik hun haat gaan temperen door hen `doelgericht` een iets beter economisch bestaan te beloven? Wat is dat nu voor een betuttelende politiek die blijkbaar als belangrijkste doel heeft het westen te beschermen.
Nog zoiets: de internationale rechtsregels ..Vandaag mogen landen als Israël VN regels ongestraft negeren, terwijl andere landen bommem op hun kop krijgen. Je zou van minder het westen gaan `haten`.
Bovendien zal dit niet het fundamentele probleem oplossen. Want zolang het westen andere landen uitbuit, achter de schermen de binnenlandse politiek manipuleert, ..zal er geen krachtig verzet komen tegen deze westerse praktijken…en zie ik ook geen enkel vooruitzicht voor de emancipatie en democratisering in die landen.. 
In tegenstelling tot anderen, zie ik de westerse inmenging juist als de  grootste boosdoener voor de democratie, de soevereiniteit en het zelfbestuur in de werkelijke betekenis van het woord.
Maar daar gaat het misschien wel over, laten wij westerlingen toe dat derde wereld landen een eigen koers varen - hetgeen misschien tegen de economische belangen van onze `leiders` ingaan- of geven we die landen de kans om echt te democratiseren?

Dit platform staat dus nog steeds op de website van 17/11. In afwachting op een beter platform in aanmaak herhaal ik dat ik niet weet waarom ik er over zou moet zwijgen
Er over praten  kan zelfs inspirerend werken voor de `herzieners`.
En ook al zou ik me akkoord kunnen vinden met het nieuwe platform van de 17de, ga ik nog steeds betogen op de 10de. Want we zullen inderdaad meerdere betogingen nodig hebben om ons te verzetten.