Dat er veel geluld wordt bij de postmoderne ideologen (of wat ervoor doorgaat)staat als een paal boven water. Maar vanuit een eng- marxistische invalshoek een discours voor de democratische globaliseringsbeweging proberen te schrijven brengt geen zoden aan de dijk. Tom  Demeester schrijft in zijn artikel ("Een electorale strategie voor de antiglobalisten? Om wat te doen?"):  

" Moet er dan werkelijk niets meer zijn ? Vinden we dan niet meer dat dit kapitalistisch systeem een misdadig systeem is ? Moeten we er dan niet over nadenken of we het hart van dit systeem niet moeten vernietigen ? En er iets anders voor in de plaats stellen ? Moeten we niet nadenken of het wel normaal is dat duizenden mensen aan een Volvo werken, terwijl tien man met de winsten gaat lopen ?" 

Kijk, dit is nu eens een typisch voorbeeld van een  ontsporing die het risico in zich draagt, wanneer ze op grote schaal gebruikt wordt,  de hele beweging onderuit te halen.Let op de "vrije" rol die het publiek ,de lezer dus, toebedeeld krijgt.

Vraag: Moet er dan werkelijk niets meer zijn ? 
antwoord: "Neen!Er moet wel nog iets zijn!"
Vraag: Vinden we dan niet meer dat dit kapitalistisch systeem een misdadig systeem is? 
antwoord: "Jawel! wij vinden nog steeds dat dit kapitalistisch systeem een misdadig systeem is !"
Vraag: Moeten we er dan niet over nadenken of we het hart van dit systeem niet moeten vernietigen ? 
Antwoord: Ja! We moeten EROVER NADENKEN OF we het hart van dit systeem niet moeten vernietigen!

Zelfbevestiging in Vlaanderen. De abberratie: De laatste vraag bestaat eigenlijk uit twee afzonderlijke vragen, namelijk (a)"moeten we er (al) dan niet over nadenken?" en (b) "Moeten we het hart van dit systeem niet vernietigen?". Omdat alle voorgaande vragen van de schrijver erop gericht zijn om de steun van de lezer te krijgen, en hij er dus volmondig "ja" of "neen" op kan antwoorden, is de kans groot dat hij dit nu ook zal doen.  
 
MAAR gezien de kernboodschap van de tweede deelvraag "we moeten het hart van dit systeem vernietigen" in feite het antwoord is op het eerste deel van de deelvraag "we moeten er eens over nadenken" wordt dit eerste deel van zijn waarde ontheven. Dat het hart van het systeem vernietigd moet worden is al wat overblijft. "Erover nadenken of dit nodig is" kan op zijn beurt weer met ja of nee beantwoord worden:

"Ja we moeten erover nadenken"
of 
"Nee, we moeten er niet over nadenken"   
Wat natuurlijk niemand zal zeggen, wil hij niet als idioot door het leven gaan. Maar door die vraag te koppelen aan "het hart van het systeem vernietigen" wordt het eindresultaat:

Ja, We moeten erover nadenken
    We moeten het hart van dit systeem vernietigen
    (met de vraag over Volvo doet hij precies hetzelfde)

Bij schrijvers die een dergelijke stijl hanteren meen ik toch een erg grote minachting voor hun publiek te kunnen bespeuren. Men probeert de lezer na het zelfbevestigingsritueel het idee te geven dat hij er moet over nadenken, en levert hem meteen de conclusie: Het Systeem moet vernietigd worden. "De idioten zullen door het leven gaan met het idee dat ze het zelf bedacht hebben, en zelfs dat hebben we hen wijsgemaakt..." , lijkt er wel vanaf te druipen. 

Kijk, op zo'n manier aan politiek doen is dus niet aan mij besteed. Los van het inhoudelijke. In de publicaties van Militant Links en de PVDA komt deze techniek ontelbare keren terug. Het is gewoon intellectueel oneerlijk en getuigt van een gebrek aan respect voor het eigen denkvermogen van de lezer.  Iemand die voor de eerste keer in aanraking komt met deze "politiek" op één of ander links zomerkamp voor jongeren zal er misschien nog plezier aan beleven, maar de pret is er snel af: Iedereeen schreeuwt : "Ja, laat ons nadenken!" maar de conclusies liggen al vast (sinds 1917... )

Ja, we moeten erover nadenken
    Maar bij nader inzien is het misschien nog niet het  
    gepaste moment. Bovendien zijn er voor het ogenblik  
    in Vlaanderen andere prioriteiten zoals het verder uitbouwen van de  
    brede massabeweging die zich voor het moment niet door  
    een vernietigingsdiscours laat leiden, maar vanuit alle 
    lagen van de samenleving wil streven naar een eerlijker 
    wereldhandel en meer reële rechtvaardigheid. De onmiddellijke pogingen tot  recuperatie van de gehele beweging voor de eigen agenda van enkele actoren (de vernietiging van het kapitalisme) kan wel eens haar doodsteek betekenen nog voor ze zelf tot een verdere ontwikkeling van haar eigen standpunten is kunnen komen.

We moeten leren dat we in de huidige fase ook maar een factor zijn in de democratische globaliseringsbeweging, dat deze beweging geen marxistisch georchestreerde volksopstand is en derhalve ook niet zo moet beoordeeld worden. Ze is  het resultaat van een toenemend sociaal bewustzijn in ALLE lagen van de civiele maatschappij. Het is natuurlijk makkelijk om alle bijdragen aan het debat van hedendaagse niet-marxistische ideologen af te schieten aan de hand van orthodoxe maatstaven en zelfbevestigingsrituelen (kijk eens hoe fout die wel is en hoe goed wij wel zijn . Ja!Ja!Ja! -of desgewenst: Nee!Nee!)maar daar raken we volgens mij echt geen stap verder mee.

In de huidige context meer dan ooit: Wat is het fijn om bij de Kommunistische Partij te zijn...
Allez, ik zal nog eens afsluiten met een slogan (heb ik in jàààren niet meer gedaan):

Voor een democratisch- linkse electorale eenheid in 2003!