TARGETS, januari 2003

Van de redactie

In de donkere dagen voor kerstmis plegen de media nogal eens met 
verhalen te komen die bedoeld zijn als luchtig leesvoer, om ons - met 
de overvloedig uitgedragen kerstgedachten - even uit de zorg van alle 
dag weg te nemen. Het weekblad Elsevier kwam in haar afgelopen 
kerstnummer met een verhaal over de tweede zoon van koningin Beatrix 
en zijn vriendin, met als titel 'Friso van Oranje & Mabel Wisse 
Smit: carrièreprins en dame met pit'. Over prins Friso lezen we 
vooral algemeenheden over zijn persoon, dat hij zeer intelligent zou 
zijn, van golfen en duiken houdt, niet homoseksueel is en hard werkt 
aan een carrière bij de Amerikaanse bank Goldman, Sachs & Co in 
Londen. Over zijn vriendin Mabel Wisse Smit lezen we des te meer over 
haar handel en wandel.

Het koninklijk huis lijkt patent te hebben op het aantrekken van 
discutabele leden. Hebben we in het verleden het nodige te doen gehad 
rondom prins Bernhard, zijn vermeende lidmaatschap van Hitlers NSDAP 
en betrokkenheid bij de Lockheed corruptieaffaire, rondom het 
lidmaatschap van de Waffen-SS van prins Claus en de familie van 
Maxima die deel uitmaakt van de fascistische elite van Argentinië die 
lange tijd een verschrikkelijke terreur heeft uitgeoefend, nu wordt 
Mabel Wisse Smit door Elsevier uit de coulissen gehaald en gezien de 
achtergrond van de dame lijkt een nieuwe affaire niet uitgesloten.
De Rijksvoorlichtingsdienst zei na de begrafenis van prins Claus dat 
Mabel Wisse Smit 'de afgelopen dagen een steun en toeverlaat van de 
Koningin was geweest'. Op de zondag voor de bijzetting in Delft 
vergezelde ze de familie naar de Haagse Kloosterkerk, waar de 
zondagsdienst werd bijgewoond en waar prins Claus werd 
herdacht. 'Koningin Beatrix, die bekend staat om haar strikte 
opvattingen over protocol, moet al een band met haar aanstaande, 
derde schoondochter hebben ontwikkeld nog voordat er van een 
officiële verloving sprake is', aldus Elsevier. 'Wie eenmaal de 
grafkelder in is geweest, hoort voorgoed bij de familie. Zij is dan 
ook zo goed als zeker de toekomstige echtgenote van Friso', stelt 
Carla Joosten in haar artikel in Elsevier.

Netwerker
Wat is er zo bijzonder aan de dame in kwestie? Elsevier schrijft: 'Ze 
is erg bedachtzaam en strategisch. Alles wat ze zegt, heeft altijd 
een reden. Ze denkt heel goed na over wat ze wil. De econome en 
politicologe, altijd smaakvol gekleed, heeft flair, gaat recht op 
haar doel af en zoekt op recepties alleen die mensen op aan wie ze 
wat heeft. Een netwerker pur sang.'
Wat zijn dan de netwerken waaraan de toekomstige 'prinses Mabel' zo 
doelgericht werkt? Alle draden komen samen in Bosnië en het doel is 
het openbreken van Joegoslavië.
Het begon in het voorjaar van 1993 met een stage bij de Verenigde 
Naties in New York, waar ze al gauw dikke vrienden werd met de 
Bosnische ambassadeur bij de Verenigde Naties, Mohamed Sacirbey. 'De 
relatie met de nu 45-jarige Sacirbey moet een paar jaar hebben 
geduurd, want in 1995 nog - hij was inmiddels minister van 
Buitenlandse Zaken in Bosnië - speelde hij mee op een familietoernooi 
van de Hilversumse hockeyclub: met de familie Wisse Smit', aldus 
Elsevier. Sacirbey staat sinds vorig jaar op de lijst van Interpol: 
hij wordt er door de huidige Bosnische regering van beschuldigd dat 
hij 600.000, en wellicht 2,5 miljoen, dollar heeft verduisterd toen 
hij ambassadeur bij de VN was.
Elsevier vermeldt verder: 'Op 4 september vergezelt zij Sacirbey naar 
een diner op de Amerikaanse ambassade in Parijs. De Franse schrijver 
Bernhard-Henri Lévy beschrijft die avond in zijn boek Le Lys et La 
Cendre, waar hij rept over 'Mabel Smith, de verloofde van Mohammed 
Sacirbey'. Aanwezig zijn verder de Amerikaanse ambassadeur, Pamela 
Harriman (famillie van Averell Harriman die in de jaren twintig 
meewerkte aan de financiering van Hitler's NSDAP, zie pagina 2, 
red.), NAVO-generaal Wesley Clark en diplomaat Richard Holbrook, die 
tijdens het diner een keer of tien aan de telefoon wordt geroepen. 
Maar weinigen weten waarom: de volgende dag bombarderen de Amerikanen 
de Serviërs in Bosnië. Bij vertrek tegen middernacht blijkt ook de 
Bosnische president Alya Izetbegovic aanwezig op de ambassade. Mabel 
zit er met haar neus bovenop.' 

Pro-moslim
We kunnen zonder meer geloven dat Mabel pit heeft. Volgens Elsevier 
verraden haar visies op de Balkan een pro-moslimgezindheid. In 1993 
richtte ze het European Action Council for Peace in de Balkans op en 
werd er directeur. In 1994 was ze betrokken bij een conferentie in 
Macedonië die buitenlandse donoren bijeenbracht voor de financiering 
van de binnenlandse oppositie in Joegoslavië. Sinds 1997 is zij 
directeur van het Open Society Institute-Brussels, het kantoor van 
het Soros Foundations Network in West-Europa van George Soros. Deze 
Hongaarse speculant en multimiljardair heeft een belangrijke rol 
gespeeld bij het organiseren van binnenlandse oppositiegroepen in 
Oost-Europa.
In 1997 bepleitte zij al internationale bemoeienis met Kosovo en in 
maart van het afgelopen jaar drong ze aan op een definitieve 
scheiding van Servië en Montenegro. Veel 'action' dus, maar 
weinig 'peace'. 
Van links tot rechts wordt Mabel geprezen. Zoals door de organisatie 
Press Now, die zich inzette voor de financiering van pro-westerse 
media op de Balkan. Ex-GroenLinks-kamerlid Wilbert Willems, toenmalig 
directeur, roemt in Elsevier haar `gedrevenheid en 
betrokkenheid'. 'Ze keek verder dan de directe hulpverlening, maar 
maakte meteen een politieke analyse van de situatie', aldus Willems. 
We geloven hem op z'n woord.

Invloed op regeringsbeleid
Mabel is duidelijk zeer kundig in networking' en verkeert in de 
hoogste kringen. Hoe hoog blijkt uit het NIOD-rapport over Srebrenica 
in het hoofdstuk over de politieke situatie op de Balkan van juni tot 
september 1993, waar staat te lezen: 'Bij het Nederlandse standpunt 
speelde wellicht ook het nauwe contact met Mohamed Sacirbey mee. 
Sacirbey en zijn toenmalige vriendin Mabel Wisse Smit zijn de enigen 
die door ambtenaren van het ministerie van Buitenlandse Zaken werden 
aangewezen als personen buiten het Nederlandse politieke en 
ambtelijke circuit die invloed op het beleid uitoefenden', aldus 
Elsevier. 
Wanneer deze pro-moslim dame en haar moslim-Bosnische vriend zoveel 
invloed op het regeringsbeleid hadden, dan is het goed om te kijken 
welke politieke krachten zij dan vertegenwoordigden. In de media 
wordt voortdurend het beeld opgehouden dat de moslims in Bosnië het 
slachtoffer waren van Kroatisch en vooral Servisch geweld. Zij waren 
het slachtoffer van twee agressors die hun eigen gewelddadige 
politieke agenda's hadden. Over de politieke bedoelingen en misdaden 
van de Bosnische moslims horen we vrijwel niets. Ook het Joegoslavië 
Tribunaal heeft vrijwel tegen geen enkele moslim een aanklacht 
ingediend. 
Er wordt de suggestie gewekt dat de SDA (Partij van Democratische 
Actie) van president Izetbegovic streed voor een vrij en democratisch 
Bosnië-Herzegowina, tegenover door nationalisme bezeten 
tegenstanders. Wanneer we de opvattingen en daden echter nader 
bezien, dan blijkt dat we in feite te maken hebben met moslim-
fascisten, gedreven door uiterst reactionaire opvattingen, die zich 
te buiten zijn gegaan aan buitengewone wreedheden. De rol van 
slachtoffer werd vooral gespeeld om de NAVO tot militair ingrijpen te 
krijgen, wat uiteindelijk ook gebeurd is.

De Islamitische Orde
Wat betreft de politieke agenda van de moslims is het verhelderend om 
kennis te nemen van de opvattingen van SDA-leider Izetbegovic. Hij 
publiceerde in 1970 voor het eerst zijn boek 'Islamitic Declaration', 
soms vertaald als 'Islamitic Manifesto'. Hij belandde daarvoor in de 
gevangenis, maar gaf het boek opnieuw uit in 1990, aan de vooravond 
van de verkiezingen. Izetbegovic gebruikte het boek duidelijk als een 
politiek program voor zijn campagne. Hij besteedt nogal wat woorden 
met uit te leggen wat hij bedoelt met 'De Islamitische Orde' en hij 
definieert die als volgt: 
'De meest complete definitie van de Islamitische Orde is: de eenheid 
van religie en wet, opleiding en kracht, idealen en belangen, de 
spirituele samenleving en de Staat en al dit met de harmonisering van 
de spontaniteit en verplichting ... de moslim bestaat absoluut niet 
als een onafhankelijk individu. Als hij wil leven en moslim blijven, 
dan moet hij een omgeving scheppen, een samenleving en een orde. Hij 
moet de wereld veranderen of hij wordt het slachtoffer van 
veranderingen. De geschiedenis heeft nog geen islamitische beweging 
laten zien die niet gelijktijdig een politieke beweging was, want 
islam is een religie, maar tegelijkertijd een filosofie, een ethiek, 
een orde, een stijl en een omgeving; dat is, een totale wijze van 
leven.' 
Een duidelijke reactionaire opvatting. De moslim moet zijn omgeving 
scheppen en de wereld veranderen, anders wordt hij het slachtoffer 
van veranderingen. De nadruk op 'orde', de ontkenning van het 
individu, de verwoording van 'een totale wijze van leven', het zijn 
onmiskenbare eigenschappen van een fascistische samenleving.
Zo ook het volgende citaat:
'... in het principe van [moslim]broederschap ... ligt een 
verplichting voor de islamitische gemeenschap om instituties te 
scheppen waarin wordt recht gesproken in overeenstemming met haar 
behoeften ... De verschillende wetten, procedures en initiatieven die 
de werkelijke islamitische macht zou mogen doorvoeren om aan de 
principes van de moslim broedergemeenschap te beantwoorden zijn 
ontelbaar en onbeperkt.'
Verder: 
'De opvoeding van de bevolking, en in het bijzonder de media die een 
effect op het publiek hebben, zoals kranten, radio en televisie, moet 
worden toevertrouwd aan mensen met een onbesproken islamitische 
reputatie, morele houding en intellect.'
De verplichting om instituties te scheppen die in overeenstemming 
zijn met haar behoeften, onbeperkte wetgeving voor de islamitische 
macht en totale controle over opvoeding en de media; hier wordt een 
pleidooi gehouden voor een totalitaire staat.
En wat schrijft deze man, waarvoor Mabel Wisse Smit zo gedreven bezig 
is, over andere samenlevingsvormen: 
'... de belangrijkste zaak die de Q'uran aanbeveelt is: alles van 
islam; al het andere is slechts een detail en een verklaring van dit 
centrale idee. Dit aspect van islam bevat het principe van de 
Islamitische Orde, dat is te zeggen de vereniging van religie en 
politiek, maar het heeft ook consequenties voor een fundamenteel 
praktisch belang, waarvan de eerste is de onmogelijkheid om de 
Islamitische Orde te vermengen met niet-islamitische systemen. Het is 
in feite onmogelijk dat er vrede of samenleving kan bestaan tussen de 
islamitische religie en niet-islamitische sociale en politieke 
instituties.'
De onmogelijkheid om de Islamitische Orde te vermengen met niet-
islamitische systemen, ja zelfs de onmogelijkheid van vrede of 
samenleving, geeft in duidelijkheid aan elke verantwoordelijkheid de 
Bosnische moslimregering draagt voor de oorlog in Bosnië-Herzegowina. 
Het laat ook duidelijk zien vanuit wat voor mentaliteit de Albanezen 
een gruwelijke etnische zuivering van Kosovo hebben uitgevoerd, onder 
het wakend oog overigens van de NAVO-troepen.

Praktische uitwerking
Elders schrijft Izetbegovic: 
'Men kan geen Islamitische Orde vestigen, behalve in een land waar de 
moslims de meerderheid van de bevolking uitmaken.' 
Joegoslavië kon daarom geen optie zijn, aangezien de moslims veruit 
in de minderheid waren. Maar ook in Bosnië vormden zij een 
minderheid, de helft van het land was Servisch, slechts een kwart was 
moslim. De consequentie van de opvattingen was dan ook niet alleen de 
afscheiding van Joegoslavië, maar ook oorlog tegen andere etnische 
groepen in Bosnië. Hierover schrijft Izetbegovic, daarbij 
teruggrijpend op de Koran:
'En om tegen hen te vechten bereid je je voor met alles wat je hebt 
op het gebied van macht en uitgeruste cavalerie, zodat je de vijanden 
van Allah en jouw vijanden kunt bevechten, en andere vijanden die je 
niet kent, maar die Allah wel kent. En alles wat je offert op het pad 
naar Allah zal vorstelijk worden terug betaald en je zult geen 
verliezen lijden.' 
Dit is een regelrechte oproep om andere etnische groepen te 
bevechten, waarbij een vorstelijke beloning in het vooruitzicht wordt 
gesteld. Verder schrijft hij:
'Oh Profeet, spoor de gelovigen aan om te strijden. Als er onder 
jullie twintig worden gevonden die weten vol te houden, dan zullen ze 
tweehonderd overwinnen, als er honderd gevonden worden dan zullen 
duizend ongelovigen worden overwonnen, want dat zijn mensen die dat 
niet kunnen begrijpen.' 
Hier wordt de profeet gevraagd de gelovigen aan te sporen te vechten 
tegen de ongelovigen, d.w.z. de niet-moslims, 'die dat niet kunnen 
begrijpen'. Als de media gelijk zouden hebben gehad dat de moslims 
slachtoffers waren van Servisch geweld, dan hadden ze geen profeet 
nodig om naar de wapens te grijpen om zich te verdedigen.
En hoe moeten de gelovigen vechten? Ziehier wat Izetbegovic schrijft:
'De sanctie voor een slechte daad is een andere en identieke slechte 
daad (een straf). Maar wie vergeeft en hervormt, brengt een last op 
Allah. Hij houdt niet van ongerechtigheid... Bestrijd op Allah's pad 
zij die jou bestrijden en wees niet ongehoorzaam. Allah houdt niet 
van de ongehoorzame! Dood ze wanneer je ze vindt, verjaag ze waar ze 
jou verjaagd hebben, samenwerking is een grotere zonde dan moord. 
Maar vecht niet tegen ze in de buurt van een heilige moskee, tenzij 
zij beginnen. En als ze je daar aanvallen, dood ze dan. Dat is de 
vergelding tegen de ongelovigen. Mochten zij stoppen, dan zal Allah 
zeker genadig zijn.'
Oog om oog, tand om tand, moorden en niet vergeven, want dat betekent 
een last voor Allah! Wees niet ongehoorzaam, dood de ongelovige. 
Samenwerking is een grotere zonde dan moorden. De moordpartijen van 
de moslimstrijders in Bosnië worden zorgvuldig buiten beeld gehouden. 
De gebeurtenissen rond Srebrenica zijn een goed voorbeeld. 
Voortdurend wordt het beeld overeind gehouden van de vermeende 
massamoord op achtduizend moslims, terwijl er talloze feiten en 
berichten zijn die de bewering onderuit halen. Waar niemand over 
praat is dat in het jaar voorafgaande aan de inname van Srebrenica 
meer dan honderd Servische dorpen rondom Srebrenica zijn verwoest 
door moslimbendes onder leiding van Naser Oric, waarbij naar 
schatting tweeduizend mensen het leven hebben gelaten. Oric loopt 
gewoon vrij rond en heeft een nachtclub in Tuzla. 

Handzar Divisie
Het fascistische karakter van Izetbegovic wordt nog duidelijker uit 
de door hem persoonlijk heropgerichte Handzar Divisie. De 
oorspronkelijke Handzar Divisie was opgericht door de Groot Moefti 
van Jeruzalem, een bondgenoot van Hitler die een helpende hand 
toestak door naar Bosnië te gaan en in een snel tempo jonge 
moslimvrijwilligers recruteerde om in samenwerking met de Kroatische 
fascistische Ustashe jacht te maken op joden en Serviërs. Meer dan 
een miljoen zijn er in concentratiekampen omgebracht, op een wijze 
waar zelfs de nazi's niet aan konden tippen. 
Voordat de media Izetbegovic vertroetelden als 'democraat en 
slachtoffer' schrijft de Daily Telegraph: 
'Andere en vreemde machten hebben nu de leiding, sommigen van het 
laagste allooi van het Bosnische moslimleger. Dit zijn de mannen van 
de Handzar Divisie. "We doen alles met het mes en we vechten altijd 
in de frontlinie", vertelde een Handzar tegen een VN-officier. Met 
zo'n zesduizend man sterk, verheerlijkt de Handzar Divisie de 
fascistische cultuur. Zij zien zichzelf als de erfgenamen van de SS 
Handzar Divisie, gevormd door de Bosnische moslims in 1943 om voor de 
nazi's te vechten. Hun spirituele model was Mohammed Amin al-Hussein, 
de Groot Moefti van Jeruzalem, die samenwerkte met Hitler. Tot 
verbazing van VN-officieren spraken een aantal van hen, die de 
leiding over de Handzars hadden in Fojnica, goed Servisch-
Kroatisch. "Veel van hen waren Albanezen, hetzij uit Kosovo of 
Albanië."
Zij worden getraind en geleid door veteranen uit Afghanistan en 
Pakistan, aldus VN-bronnen. De sterke aanwezigheid van Albanezen is 
een onheilspellend teken. Het kan betekenen dat het zaad van de 
oorlog zich al uitspreidt naar het zuiden via Kosovo naar Albanië en 
naar de Albanezen in Macedonië. Pakistaanse fundamentalisten hebben 
een grote hand in wapenleveranties en de kleine wapenindustrie voor 
de Bosnische moslims.
Hardliners van het Bosnische leger, zoals de Handzar, lijken in 
toenemende mate steun te krijgen van een groeiend extremistisch 
leiderschap in Sarajevo, vertegenwoordigd door Ejup Ganic, minister 
van Buitenlandse Zaken, Haris Silajdzic, de eerste minister en Enver 
Hadjihasanovic, de nieuwe legeropperbevelhebber.'

Voor deze lieden heeft Mabel 'met pit' zich op gedreven wijze in 
volle overtuiging ingezet. En niet alleen dat. Zij heeft met haar, 
inmiddels door Interpol gezochte, vriend Sacirbey invloed uitgeoefend 
op het Nederlandse beleid, zo blijkt uit het Srebrenica rapport dat 
op dit moment in discussie is. 
Het feit dat een ambassadeur van een ander land invloed uitoefent op 
het Nederlandse regeringsbeleid is ongehoord. Nog ernstiger is het 
feit dat de betrokken ambassadeur één van de deelnemende partijen in 
de oorlog was. 
De vraag die velen stellen waarom juist Nederland zo nodig 
een 'mission impossible' wilde uitvoeren, lijkt te worden beantwoord. 
Nederland heeft zich aangeboden het vuile werk op te knappen om de 
Amerikanen een alibi te geven tot militair ingrijpen. Hun luchtsteun 
aan het Kroatische leger bij het verdrijven van 250.000 Serviërs uit 
de Krajina, was de eerste aanvalsoorlog buiten het NAVO-grondgebied, 
en de eerste stap in de uitvoering van de plannen die begin jaren 
negentig al klaar lagen: het bombarderen van geheel Joegoslavië.

TARGETS, januari 2003.