Indymedia ontstond in seattle, tijdens de acties tegen de WTO waar zo'n tachtigduizend activisten, syndicalisten, derde wereld beweging, ... samen erin slaagden om de top te blokkeren.  Een hele week lang trotseerden tienduizenden betogers de staatvanbeleg om hun ongenoegen te uiten over de kapitalistische globalisering : "No more profit over people"  Dat we dat verhaal zo goed kennen hebben we voor een groot deel te danken aan de media activisten van Indymedia, die de hele week van acties en verzet registreerden en aan de wereld kenbaar maakten via de website, radio en video.

Het feit dat indymedia onstond rond de top van de WTO in Seattle en vooral de acties daartegen is een deugd en een kwaad die we tot op vandaag meedragen.
# De deugd was dat indymedia van bij het begin een samenwerkingsverband was van media activisten met zeer verschillende achtergronden, zowel technisch als inhoudelijk.  Misschien nog het meest opvallende van alles  was het feit dat de technologie die ontwikkeld werd door NSA en grote media monopolies werd gebruikt tegen diezelfde multinationals.
# Het kwaad schuilt hem in de top.  Indymedia kende tot nog toe immers steeds haar sterkste momenten tijdens de verschillende toppen en vooral de acties tegen diezelfde toppen.  De Belgische tak ontstond naar aanleiding van de top van UNICE (Europese patroons organisatie) en de acties daartegen in juni 2000.   diezelfde tak kenden vervolgens haar hoogtepunten tijdens de acties in Praag in september 2000 en in Genua in juli 2001. Als absoluut hoogtepunt was er de top in laken, waar meer dan 200 mensen meewerkten aan een media centrum.  De radio, de website en de video die de mensen van indymedia maakten vormen wellicht het beste overzicht en document van 6 maand verzet in België tegen het europa van de multinationals.
Maar wat na 14 december??
Na Seattle, Praag, Washington, Porto Alegre, Genua, .... werd nu plots ook de Belgische ploeg met die prangende vraag geconfronteerd.  Andere Indymedia centra overleefden dit niet, het IMC van Praag smolt weg na de top, in Seattle had men meer dan een jaar nodig om zichzelf her uit te vinden, in Frankrijk spatte de hele indymedia ploeg uiteen in evenveel fracties als er medewerkers waren, ....
Sommigen binnen het internationale netwerk kozen er expliciet voor om van het tophoppen hun beroep te maken.  Zelf ontsnap ik daar niet volledig aan Unice, Praag, Porto Allegre, Genua, Washington, Brussel en dan hebben we het niet over logistieke steun via het web, chat en GSM aan Seattle, Goteburg, Barcelona, ...  Veel IMCistas hebben daar vreselijk veel last mee, op zo'n hoogdagen van verzet zitten ze aan hun computerscherm gekluisterd en het is alsof ze zelf bij zijn.  Dikwijls hebben ze een beter overzicht van de gebeurtenissen dan de activisten ter plaatse.  Dat leid tot de haast absurde situatie dat bijvoorbeeld laatst activisten uit Sevilla naar Brussel belden om te weten wat er allemaal aan de hand was.
Helaas is er niet elke dag de één of andere top, maar daar valt wel mouw aan te passen natuurlijk.  Want tussen de toppen door kan er dan eens tijd gemaakt worden om de vele opinies, meningsverschillen, debatten, .... die deze beweging rijk is te ventileren.  Of het nu gaat over Zimbabwee, afschaffen van het IMF, geweld, Islam, Palestina, homophobie, .... er komt wel steeds een boeiende en soms hoog opflakkerende discussie.

En toch is dat niet waar de ploeg van Indymedia heen wil.
Hoe betrekken we meer mensen, hoe betrekken we syndicale delegaties, hoe betrekken we de jongeren van Arabische afkomst, hoe betrekken we meer lokale werkingen, hoe betrekken we meer vrouwen,.... met andere woorden: hoe gaan we het klassieke klein linkse gehakketak overstijgen, hoe vermijden we het discussieforum van klein links te worden.  Het zijn de vragen die de ploeg nu bezighouden. 
Er zijn een aantal mensen die nu proberen om regionale groepen op te richten, er staan voor september en de maanden daarop tientallen workshops gepland met een tiental verschillende groepen, ...
Zeker, er zijn wel eens meningsverschillen over de aanpak en er wordt wel eens hard heen en weer gediscuteerd,... maar ook dat lijkt me niet meer dan normaal.  Je lost meningsverschillen nu eenmaal niet op door ze onder de mat te vegen en te doen alsof ze niet bestaan. 

Een veel gehoorde kirtiek op Indymedia is dat men te zwart / wit zouden denken, te ongenuanceerd zou berichten.  Het is een kritiek die nogal snel bijval krijgt, zeker bij mensen uit de elite die het niet zo zien zitten dat er mensen zijn die hen steeds opnieuw confronteren met de waarheid.  Verschillende leden van regeringspartijen maakten me daar reeds een vriendelijke en soms minder vriendelijke manier attent op.
Maar misschien hebben die mensen wel een beetje gelijk.  Veel van de verhalen op die we op deze website lezen zijn totaal anders dan wat we gewoon zijn in de media.  Maar misschien hoort het ook wel zo, de waarheid is dikwijls niet genuanceerd, ze is al te dikwijls ruw, hard, .... en zeer contrastrijk.
# 30.000 kinderen sterven er elke dag, omdat ze niet beschikken over de juiste medicijnen.  Niet omdat die medicijnen er niet zijn, wel omdat ze ze niet kunnen betalen.
# De 400 rijksten op deze planeer bezitten meer dan de 40% armsten van deze planeet.
# In Afghanistan stierven minstens een tienvoud van het aantal slachtoffers in de Twin Towers .  De vermeende daders zijn weliswaar nog steeds spoorloos; en enig bewijs van hun betrokkenheid zagen we nog steeds niet.
# In Irak stierven al meer dan 1 miljoen mensen omwille van het Embargo tegen dat land.
# In Congo lieten reeds meer dan 3.000.000 mensen het leven met de huidige buitenlandse agressie.
# In Palestina zijn er meer dan 3 miljoen mensen op vlucht, de zionisten installeerden een waar apartheidsregime met bantoustammen met alles erop en eraan.
# SABENA was het faillissement met voorbedachte rade.  De werknemers van de NMBS, Post, Belgacom vrezen dat hen hetzelfde te wachten staat.
# In de VS verblijven een een paar duizend mensen van Arabische afkomst in een Nacht und Nebel situatie, niemand weet waar ze zijn ,waarvan ze precies beschuldigd worden, .... en er zijn wel  al eerste aanwijzingen van folteringen.
# In Schaarbeek pleegde een sympathisant van het Vlaams Blok en vriend van Blok-voorman Demol een dubbele racistische moord.  De politie keek toe en deed niets. Het waren de buren die de kinderen uit de brand redden.
# Op Belgacom pleegden sinds de "semi' privatisering waarschijnlijk meer dan 70 mensen zelfmoord. 
# In Venezuela werd een staatsgreep door het volk verijdelt.
# Overal in wereld komen er steeds meer mensen de straat voor een andere wereld.

Het zijn allemaal verhalen die de afgelopen maanden op de website werden gepost.  Allemaal zeer ongenuanceerd, het is waar, maar helaas zijn ze allemaal meer dan waar.    Maar ook de verhalen van verzet : het verzet van Venezolaanse volk, van het Palestijnse volk, van de dienstweigeraars in Israël, de hongerstaking van Geert, de 1 mei optochten en feesten, de stakende dokwerkers, die van Clabecq, ... vinden hoe langer hoe meer hun weg naar de indymedia website.

Natuurlijk word er wel eens overdreven, gebrult en geschreewd,....  wij waren me meer, wij zijn de goeden, .... en niet in het minst ziet men al te gauw overal agenten in burger.  En al te dikwijls vergeten mensen te relativeren, de gebeurtenissen in een brede context te plaatsen, en staren ze zich blind op één of andere gebeurtenis.  Anderen proberen dan weer de waarheid zo te vertellen dat ze hen goed uitkomt,... hoe zou het ook anders kunnen, het gewoon nadoen wat alle dagen gepresenteert krijgen in de commerciële en overheidsmedia : een framentarische en maatschappij bevestigende kijk op de realiteit.  En nog veel te veel geloven velen diezelfde media waartegen ze zich zo verzetten, ze nemen dezelfde clichés over, het zelfde denkkader, dezelfde premissen, ....

Meer en meer ben ik ervan overtuigd dat indymedia slechts in haar opzet kan slagen als het erin lukt de realiteit van uitbuiting, onderdrukking, uitsluiting en het verzet daartegen te vertellen.  Wij moeten geen schrik hebben van de realiteit, de waarheid, .... ook al is deze soms hard ruw en zeer contrastrijk.

Marcos op een vergadering van onafhanklijke media, via een video van uit de Bergen in Chiappas.
"De onafhankelijk media zijn geen verantwoording verschuldigd aan de media conglomeraten en hebben slechts één levenswerk, een politiek project, de waarheid aan het licht brengen.  De waarheid wordt zo een verzetsnetwerk tegen de leugens."
Het zijn de mensen die deze media conferentie organiseerden die aan de basis lagen van Indymedia.

Waren het niet die van Clabecq die een mars organiseerden met duizenden deelnemers tegen de "leugenaars".

Misschien moeten we onszelf heruitvinden als een moderne versie van de oude Daily Mirror.  Die krant was in de jaren 60 en 70 de Britse volkskrant bij uitstek.  Duizenden lezersbrieven werden elke week verwerkt, beantwoord,.... de problemen van de mensen werden een serieus genomen uitgepluist en de oorzaken onthuld.  De berichtgeving over de derde wereld en andere wereldproblemen waren er geen ver van mijn bed show maar maakten van de lezer een berokken deelnemer in het wereldgebeuren.
Maar meest van al stond de krant zeer dicht bij de mensen, zij zagen in de mirror "hun" krant, de journalisten waren "hun" journalisten,... niet als één of anders superster (BV) maar als een gelijke.
De krant werd mee vormgeven door de duizenden lezersbrieven en niet in het minst door een ploeg journalisten die dagelijks de gewone mensen aan het woord lieten, aux serieus namen, ....
De krant werd omgebowd tot een magere copy van "The Sun" nadat ze werd opgekocht door één of andere media magnaat, klinkt het bekend in de oren ??
Vandaag in het tijdperk van internet, GSM en binnen kort internet op je GSM, openpublish, audio enn video streaming, .... moet het mogelijk zijn een moderne versie van een dergelijke volkskrant te ontwikkelen.

De vraag is of het daar is waar de ploeg van indymedia naar toe wil,....  En nog meer is de vraag hoe men zo iets kan opbouwen.