In het dossier Faust kreeg Solidair complimenten van veel linkse syndicalisten die vonden dat we een kritisch en genuanceerd standpunt innamen. Maar trotskistische organisaties als LSP (Militant) en Vonk en ook de KP – de onvoorwaardelijk Faust aanhangers - maken zich sinds weken belachelijk met aantijgingen over een vermeend front tussen de PVDA en Mia De Vits. We kunnen hen geruststellen: voor Mia De Vits en Herwig Jorissen is de PVDA nog altijd vijand nummer één.

De zaak had helemaal anders kunnen en moeten lopen. Méér dan twee jaar geleden, op 19 januari 2000, ondertekent Albert Faust volgende verklaring : "En cas de manquements graves constatés par le SETCa national, à propos de la tenue de la comptabilité, de la maîtrise des dépenses en exploitation, le secrétariat national du SETCa proposera la mise sous tutelle financière et comptable de la section de Bruxelles." Als Faust zélf overtuigd was van zijn stelling dat het hier om een aanval ging van rechts, dan had hij zijn links bastion van onder tot boven kunnen mobiliseren. Hij heeft het niet gedaan. Hij had samen met zijn overwegend linkse secretarissen en zijn strijdbare basis de nationale leiding politiek én financieel van antwoord kunnen dienen. Hij heeft het tegendeel gedaan. Tot hiertoe hebben we daarvoor geen enkel zinnige verklaring gekregen. Noch van Faust, noch van de onvoorwaardelijke verdedigers van Faust. 
Verder zijn we zoals elk vakbondslid van mening dat er scrupuleus moet omgesprongen worden met de vakbondsbijdragen en dat de basis inzage moet hebben in het gebruik ervan. Als er sprake is van financieel gesjoemel en buitensporige uitgaven voor allerlei gunsten dan zijn het basisorganen die hierover een uitspraak moeten doen en eventuele maatregelen tot en met sancties kunnen opleggen. Het minste wat men Faust kan aanwrijven is dat hij elke democratische contrôle heeft geweigerd en onmogelijk gemaakt. Tot hiertoe is ook op geen enkele aantijging een steekhoudend antwoord gekomen. Het is dan ook de verantwoordelijkheid van Faust zelf dat 100 van de 108 aanwezigen (waaronder 95 delegees) op het Uitvoerend Comité van 25 augustus, noodgedwongen de nationale voogdij over de financies goedkeurden. Een financiële voogdij die helemaal overbodig is in een democratisch werkende vakbond en een wapen in handen van rechtse leiders. De onvoorwaardelijke verdedigers van Faust verkiezen ondanks alles de ogen te sluiten. Het gebruik van vakbondsgelden interesseert hen niet of ze vinden, zoals KP-voorzitter Pierre Beauvois, dat Faust moest gefeliciteerd worden voor zijn schitterend financieel beheer. Het zal niet met de PVDA zijn. 

Een verdacht bondgenootschap

Het is in deze context dat op 10 september een merkwaardig artikel werd neergepoot door de trotskistische LSP (Militant) op de Indymedia website, onder de titel: "De stalinisten en De Vits: een principeloze alliantie".
Een ingewijde trotskist begrijpt natuurlijk direct dat "stalinisten" als scheldwoord bedoeld is en denkt dat het hier om de PVDA gaat. Welnu, het gaat NIET over de PVDA. Het gaat met naam en toenaam over drie linkse secretarissen van BBTK-Industrie: Eric Van der Smissen, gewezen adjunct secretaris generaal, Henri Jean Ruttiens en Hendrik Vermeersch. “Er werd een tegennatuurlijk verbond gesmeed tussen een handvol rechtse carrièristen die tot alles in staat zijn (Thierry Nollet, Frissen,...) en de secretarissen van de sector industrie van Brussel-Halle-Vilvoorde (Van der Smissen, Ruttiens, Vermeersch).” De LSP heeft vanaf de eerste dag, zonder ook maar enige kennis van de klachten die ondermeer door dit trio werden onderschreven, zonder nuance kant gekozen voor Faust. De LSP heeft op geen enkel ogenblik ook maar enige aandacht besteed aan de standpunten van de drie secretarissen maar heeft ze nu definitief als "stalinisten" geklasseerd. 
Waarom zijn de drie secretarissen die hun ogen niet dichtknepen voor het financiële gesjoemel van Faust “stalinisten” ? De LSP heeft ontdekt dat de drie secretarissen hun inspiratie halen uit de jaren '30, toen de boze Stalin zogezegd samenwerkte met de fascisten tegen de brave sociaal-democratie. Volg de vergelijking: de “stalinisten” werken vandaag samen met Mia De Vits tegen Faust. "De vergelijking heeft natuurlijk zijn beperkingen" schrijft de LSP, want Mia De Vits is geen fasciste en Faust geen sociaal-democraat. Voor een goede verstaander: de enige voor wie de vergelijking wél volledig opgaat zijn de drie "stalinisten" ! 
Als "bewijs" van stalinisme geldt voor LSP de "principeloze alliantie" tussen de drie secretarissen enerzijds en BBTK secretaris Thierry Nollet (de geparachuteerde zoon van) anderzijds. Nochtans, als deze zich vandaag in hetzelfde "kamp" bevinden, tegen Faust, dan heeft Faust dat alleen aan zichzelf en aan niemand anders te danken. Om indruk te maken zwaait LSP uitvoerig met de ondemocratische en rechtse praktijken van zoon Thierry. Wat LSP verzwijgt is dat een grote groep van secretarissen en delegees die de aanklacht tegen Faust steunen, even afkerig staan tegenover de opvattingen en praktijken van Thierry Nollet. Daarom hebben ze ook geëist en afgedwongen dat een financiële voogdij in geen geval invloed mag hebben op het politieke en syndicale beleid van de afdeling. 

Daar zijn de mollen weer

Of de drie secretarissen het als compliment zullen opnemen om door trotskisten als "stalinist" te worden bestempeld weten we niet. Wie in elk geval gelukkig zal zijn met deze "onthulling" is niemand minder dan Mia De Vits. De trotskistische waarschuwing kan niet mis begrepen worden door de vakbondstop. Wat kan er erger zijn voor communistenvreters dan drie "stalinisten" aan de borst te koesteren ?
De BBTK-secretarissen maakten een antwoord op het pamflet "La Vérité" van Albert Faust, meer bepaald over zijn stelling dat hij het eerste slachtoffer is van een politieke heksenjacht, ingezet op het laatste ABVV-congres door Mia De Vits. Daarin wijzen ze erop dat Albert Faust, op het ogenblik dat vier secretarissen van Industrie inzage vroegen in de boekhouding en een nauwkeurig verslag eisten over de financies, plotseling naar Le Soir liep met "revelaties" over PVDA-mollen in BBTK-Brussel-H-V (begin ’99). Slechts enkele maanden voordien (in oktober '98) had Herwig Jorissen aangekondigd dat hij de PVDA-ers uit de vakbond wilden verbannen en Mia De Vits viel hem bij met een verwijzing naar ondermeer het Brusselse BBTK. Wilde Faust toen tonen aan nationaal dat hij dat zaakje wel zelf aankon ?
Vandaag ontdekt de LSP nogmaals "stalinistische" mollen, waarvan zelfs wij niet op de hoogte zijn. Wil de LSP de jacht heropenen ? De LSP zal zich wel verontschuldigen bij de drie bewuste secretarissen voor deze blunder.  Want de bedoeling was natuurlijk de PVDA aanklagen. Maar de vraag is: wie maakt hier bondgenootschap met wie ?
Als de LSP dan toch een vergelijking wil uit de jaren '30 dan misschien deze: voor Trotsky mocht men ook toen de hoofdvijand niet uit het oog verliezen en dat was de socialistische Sovjet-Unie. Terwijl Hitler zich voorbereidde om de Sovjet-Unie aan te vallen maakte Trotsky front met de nazi's door op te roepen tot een politieke opstand om de "bureaucratische kliek" van Stalin omver te werpen. Over verdachte bondgenootschappen gesproken.