Salamaleykoum broeders en zusters, beste vrienden en kameraden, ik heb mijn toespraak voorbereid op papier. Normaal gezien doe ik dat niet, maar men heeft me vandaag gevraagd om toch te structureren, één van mijn broeders die hier vandaag zit heeft me dat gevraagd gisteren laat, om het toch een beetje te structureren. Maar aangezien alles wat ik heb geschreven, al gezegd is, kan ik nu wel een beetje freestylen. 

Peter zei dat wij een zetel in het parlement gaan halen. Wij zeggen, insha'allah, wij geven alles daarvoor en wij hopen inderdaad dat we dat zullen halen. Het zit er wel in, dat is iets dat duidelijk is. De peilingen geven ons 2%. Ze geven eigenlijk 2% aan de AEL en 2% aan de PvdA. Nu de vraag is :"Is dat dezelfde 2% of moet je die twee optellen?" Ze hebben niet gevraagd hoeveel mensen er achter Koen Calliauw staan, maar ik weet dat er ook veel mensen achter Koen Calliauw en Raf Verbeke staan. De campagne is nog niet begonnen en het ziet er niet slecht uit. 

Aan de andere kant is Resist! niks voor vandaag, voor morgen of voor overmorgen. Resist! is iets dat we bekijken op lange termijn. 2006 komt ook nog. En in 2006 hebben we in Antwerpen maar 8.000 stemmen nodig om in de gemeenteraad te geraken. Jullie weten dat  mensen nu  zitten te beven en te daveren omdat ze weten dat Resist! in 2006 in de gemeenteraad zal zitten. (applaus) 

Ik wil ook iets zeggen over verzet. Ik denk inderdaad, dat wat ons vandaag verenigt een gevoel van verzet is. Verzet is geen negatief gevoel dat je boos bent tegen de wereld of dat je niet goed zit met jezelf; dat je eigelijk gefrustreerd bent. Nee, dat is verzet niet. Zulke gevoelens drijven mensen niet naar verzet, ze drijven mensen naar opgave. Verzet is iets anders. Ik wil een verhaal vertellen over verzet dat ik heb geleerd toen ik nog een klein kind was. Ik was 11 jaar toen Israël mijn land, Libanon, binnenviel. Israël heeft mijn land bezet in 1982. En toen was het bijna niet rationeel om verzet te voeren. Je zag de vliegtuigen, je zag de tanks, je zag de massa soldaten. Het was totale onzin, totaal gek bijna om verzet te voeren. Ik woonde in een kleine bijstad van Sidon, in het zuiden van Libanon. Bij ons thuis kwamen verzetsstrijders vergaderen, omdat mijn vader ook actief was in die verzetskringen.. Israël zat overal, en zij zaten daar met hun Kalashnikovs, een paar granaten, een paar bazooka's en niks meer. Ze hadden geen vliegtuigen, geen tanks, ze hadden niks. De meeste mensen hebben gezegd: "We gaan ons terugtrekken, we gaan proberen naar Beirut te geraken." 

De meeste mensen hebben dat inderdaad gedaan. Een paar gasten zeiden: "Nee, wij gaan nergens naartoe.Wij blijven hier." Eén gast, ik herinner me zijn naam, Tahzin, die man zal ik nooit vergeten. Hij zei: "Nee, ik ga nergens naartoe, ik heb mijn jeep, ik heb mijn doshka.” Een doshka is een oude Russische machingegun, dat een tank niet kan doorboren. “Ik heb mijn doshka en ik zal me parkeren aan de kant van de weg, en wie komt, die komt." Tahzin heeft dat inderdaad gedaan. Hij heeft zijn jeep en doshka geparkeerd niet ver van ons huis en een andere broeder heeft dat ook gedaan, op dezelfde manier. Op een dag hoorden we tanks en helicopters en we gingen naar buiten en zagen overal het Israëlisch leger. Overal helicopters die tanks droegen en dat was indrukwekkend. Je staat daar en je kijkt en soms wuifden Israëlische soldaten naar u en je wuift terug, je beseft niet wat er gebeurt. Je bent niet tevreden, je voelt je niet bevrijd, maar je bent een kind en je ziet een soldaat die naar je wuift. Je bent geïntimideerd, je weet niet: gaan ze ons afmaken of wat gaan ze met ons doen. ... Wordt ons kleine stadje ook bezet? 

Toen we naar school gingen, passeerden we langs de snelweg en daar zagen wij een jeep met een lichaam dat afgedekt en verbrand was. Ik weet niet of het Tahzin was, maar ik ben bijna zeker dat hij het was. Een andere jeep stond daar ook geparkeerd. Het Israëlische leger heeft die lichamen daar gelaten, ze stonken. Ze lieten ze daar weken en weken om een voorbeeld te stellen. Ze wilden een voorbeeld geven aan de Libanezen: "Verzet is de verkeerde weg, want wij zijn sterker, wij zijn krachtiger." 

Nu, broeders en zusters, beste vrienden, die mannen zijn inderdaad een voorbeeld geworden. Niet om de mensen schrik aan te jagen. Ze zijn een voorbeeld geworden voor de verzetswil, voor de determinatie om verzet te voeren. Er is verzet uit het niets ontstaan in Libanon, uit de bevolking, vanuit de grassroots op straat. Mensen die met messen zijn begonnen tegen de gewapende soldaten en dan hun geweer afpikken. En met dat geweer  een andere soldaat dood schieten en zijn geweer afpikken. Die mensen zijn inderdaad een voorbeeld, maar niet het voorbeeld dat de bezetter wou, niet het voorbeeld dat Israël wou, maar een voorbeeld van vrijheid en van strijd. 

Dat was in 1982. Natuurlijk zal je je afvragen zoals vele mensen en de Israëlische soldaat die in die tank zat die Tahzin heeft gebombardeerd: "Wat bezielt die gast? Met een doshka daar op die jeep, dat is totaal absurd! Wat bezielt die gast? Waarom staat hij daar?" Ik ben ervan overtuigd dat de Israëlische soldaat die hem heeft vermoord dat ook heeft gedacht. 

Maar dat is hetzelfde verhaal zoals in Irak, in Um Qasr, een klein stadje met 3.000 inwoners. Dit stadje zou gevallen zijn van de eerste dag van de oorlog van Bush. Wat bezielt die mensen daar? Wat heeft die mensen bezield om verzet te bieden tegen de bezetting, tegen de agressor? Hetzelfde wat hen bezielt in Beirut en Irak, bezielt ons vandaag om hier te zitten, om aan Resist! te werken. 

Verzet. Verzet is een way of life, een manier van leven. Het is opkomen tegen onrecht. Onrecht is geen ethische kwestie. Het is niet zo van: "Ik zit daar en ik vind dat erg dat er onrecht is in de wereld." Onrecht is iets dat je moet bestrijden. Als moslim weet ik dat vanuit mijn geloof, een communist weet dat uit zijn ideologie. Elke rechtvaardige mens weet dat vanuit zijn instinct. Onrecht moet je bestrijden. Dus wat wij zeggen, beste vrienden, broeders en zusters, als je mens bent dan moet je Resist!-er zijn, moet je een verzetsstrijder zijn. (applaus) 

Inderdaad, er zijn vandaag mensen die in "De Morgen" kritiek uiten op Resist!. Ik wil daar niet over beginnen, iedereen heeft het recht om zijn mening te uiten. Iedereen heeft het recht om zijn positie kenbaar te maken. Maar wat ik vraag aan die mensen: "Je zegt dat je niet op Resist! gaat stemmen, maar op wie ga je dan wel stemmen?" 

Ik wil dat weten van Jaap Kruithof en van Ludo Abicht. Op Agalev? Op de mensen die de bevolking zeg maar 1, 2, 3 keer hebben verkocht. Koen Calliauw mag niet natrappen, hij heeft moraliteit. Ik ben niet van Agalev, dus ik mag wel natrappen. Op wie gaan ze stemmen? Agalev? Of op Sp.a? De mensen die in dezelfde regering zitten die de wapentransporten vergemakkelijkt terwijl we weten dat het geen verplichting is voor België. Ze hadden ons eerst het verhaal verkocht: "We kunnen niks ander doen. We zijn verplicht, we hebben een engagement." Ondertussen is het duidelijk dat de regering wel anders kon. Het heeft zeker niks te maken om een oorlog te gaan voeren, en zeker niet buiten de VN of de NAVO om. De regering heeft gelogen. Sp.a heeft gelogen, Agalev heeft gelogen, en natuurlijk de VLD ook, maar die liegt altijd. (applaus) 

Op wie gaan ze stemmen? Op de oppositie? De Cd&V? Cd&V heeft al een eeuwigheid over België geregeerd. Is de Cd&V nu het nieuwe alternatief waar marxisten als Jaap Kruithof vandaag voor kiezen? Wie nog? Vlaams Blok misschien? Is het Vlaams Blok nu de keuze van de marxisten? Volgens mij kan dat niet. Ik kijk rond. Op wie gaan de mensen stemmen? Ik wil dat echt weten. Ik denk dat het interessant zou geweest zijn, moesten ze hebben bijgevoegd naast "niet stemmen op Resist!" "stem wel op dat". Dat zou eerlijker geweest zijn. Dan kun je zeggen dat ze kleur bekennen. 

Maar nu hebben ze geen kleur bekend. Ze hebben het enige eerlijke volksalternatief in Vlaanderen afgebroken. Dat is wat zij nu hebben gedaan. Maar... ze hebben dat gewoon verbaal afgebroken in de krant. De Morgen heeft dat allang geprobeerd, maar slaagt er niet in, dus dat zal hetzelfde resultaat geven als een Lamine, Detiège of Van Bijlen. (applaus) 

Ik heb inderdaad het hele congres gezwegen, maar nu wil ik  misbruik maken van het feit dat ik hier sta om toch een beetje langer te praten. Niet te lang, maar toch nog een beetje langer. (gelach) Als je mij vraagt: "Waar is Resist! ontstaan?", dan moet je de vraag stellen: "Wat is verzet?" Verzet moet je symboliseren. Verzet is wat mensen doen tegen onrecht. Verzet voor mij is de AEL, tout court. Het is een organisatie die opstaat en die zegt: "Wij zijn onafhankelijk. Wij willen geen subsidies, we willen jullie mandatarissen niet, we willen jullie integratiebeleid niet (aka assimilatiebeleid) en we willen jullie stigma niet. We komen op voor ons rechten en we doen dat op een goede manier.”

Als we betogen omdat we voor onze rechten op komen, en er een aantal klappen vallen, dan is dat niet de einde van de oorlog. Dat is strijd. Als de dokwerkers betogen, dan vallen er klappen. Ik heb een dokwerkersbetoging gezien en die hebben serieuze klappen aan de flikken uitgedeeld. Serieus dan. Awel, ik zeg je gewoon een ding. Stel je voor, in plaats van die dokwerkers die toch positief worden bekeken door de meerderheid, want "ok die komen op voor hun rechten." Stel je voor in de plaats dat het Marokkaanse jongeren zijn die klop geven aan de flikken tijdens hun strijd voor gelijke rechten. (algemeen gejoel) Wat zijn ze dan? Relschoppers!!! Zo racistisch is Vlaanderen en zo besmet is deze maatschappij. De mensen die hier zitten hebben de verantwoordelijkheid om de ontsmetting te beginnen met Resist!. De ontsmetting moet er komen. (applaus)

Ik wil er ook aan toevoegen dat Resist! inderdaad is geboren tijdens de samenwerking tegen de oorlog. Wij hadden niet direct de reflex om te gaan praten met de pvda of met wie dan ook. Wij hadden vooroordelen. Zoals de pvda waarschijnlijk ook vooroordelen ten opzichte van ons had. Koen Calliauw was de enige die geen vooroordelen had en daar heb ik veel respect voor. Van bij het begin heeft hij duidelijk gemaakt dat hij symphatie voor ons had. Maar wij hadden vooroordelen. 

Ik herinner mij wanneer het eerste idee voor de samenwerking kwam. Wij hadden per toeval 2 activiteiten georganiseerd. Eén van de AEL en één van de PvdA in dezelfde lokalen. Wij hadden een activiteit voor Palestina georganiseerd en de PvdA iets over Che Guevara. Ieder zijn ding dus. Plotseling zag ik Riet Dhondt. Spijtig dat ze hier vandaag niet is, ze is allicht aan het betogen in Brussel. Zo is ze, iemand van de actie. Ze kwam naar mij en ik had haar altijd gekend als een lastig persoon. Niet lastig in de zin van vervelend - ze is symphatiek - maar omdat Riet altijd naar onze betogingen van AEL kwam met haar flyers van de PvdA. Wij dachten van: "Jongens komaan, dit is onze betoging. Je moet niet recupereren." (algemeen gelach) 

Zo is het dat ik Riet heb leren kennen. Die Riet Dhondt komt naar mij en zegt: "Dyab, wat vinden jullie van het anti-oorlogsplatform. Da's toch erg, hé hoe ze dat stellen?" En ik zei: "Inderdaad, het is erg dat mensen niet zien dat de problemen bij Amerika liggen, dat de problemen bij Bush liggen en denken dat het probleem bij Saddam ligt. Saddam is niks in verhouding met Bush. Het gaat over Amerika, dat is echt erg.” 

We praatten een beetje, en we maakten eenzelfde analyse van de oorlog. En dan zei ik tegen haar: "Wat doen jullie daarrond?" en zij zei: "We moeten een front starten." "Aja, dan doen we mee.". Waarom? Omdat we niet sectair zijn. Omdat we niet denken: "Oeioeioei, dat is de pvda." En omdat de Pvda niet heeft gedacht: "Oeioeioei, dat is de AEL." We hebben die gemeenschappelijke standpunten, dus we doen dat samen tegen de oorlog. We hebben gezegd: "Laten we dat breed trekken. Laat andere mensen erbij komen." 

Onze broeders hier weten dat een betoging van STOP USA, een betoging is waarop je je steun aan het verzet mag verlenen. Niet zoals die andere betogingen waar je naartoe gaat en je wil zeggen "Hamas"' of "Hizbollah" of "PLFP" of "Jihad" of andere verzetsbewegingen dat je de mensen direct naar u ziet kijken met de meest gescandaliseerde blik. Daar zeggen ze “NEEN aan het verzet”. We zijn met de Palestijnen, maar tegen hun verzet. In de betogingen van STOP USA roepen onze jongeren "Hamas, Jihad, Hizbollah"  en niemand is gescandaliseerd. (applaus) 
Tijdens die samenwerking zijn de vooroordelen verdwenen en konden we praten. 

Ik geloof niet dat verkiezingen voor revoluties kunnen zorgen, daar geloof ik persoonlijk niet in. Maar de onderdrukker gebruikt verkiezingen om legitimatie te hebben tegen ons. Als ik debatteer met de onderdrukker van Agalev of welke andere partij dan ook, dan zegt die tegen mij - Dewinter heeft dat ook tegen mij gezegd: "Ik ben verkozen! Hoeveel mensen hebben voor jou gestemd?" Dit argument van legitimatie, dat de onderdrukker gebruikt door verkiezingen moet je ontkrachten en dat kan je alleen ontkrachten door verkiezingen. Wij weten dat we misschien niet zoveel stemmen gaan hebben als de onderdrukker, nog niet, maar hoedanook, dan kunnen je zeggen: "Zoveel mensen hebben op ons gestemd." Daarom moeten we zorgen, los van de zetel, ik hoop dat we de zetel halen, maar los van die zetel, dat die boodschap komt, dat die stem iets betekent. 

Als je een signaal wil geven tegen de onderdrukking, als je verzet wil voeren, moet je iedere dag verzet voeren, ook op 18 mei. Je mag niet zeggen: "Ik ben voor verzet." maar dan wakker worden op 18 mei en die dag niet voor verzet zijn en zeggen: "Ik ga stemmen voor Agalev." (gelach) 

Verkiezingen zijn een actie, niet meer dan dat. Die actie gaan we samen voeren, vanaf nu tot 18 mei. De andere acties moeten ook niet stoppen, die zullen verder gevoerd worden. Verzet heeft je stem nodig. De oorlog is nog niet gedaan, dat hebben wij enkele dagen geleden ook gezegd in een persmededeling van de AEL. De oorlog is niet begonnen in Irak om te eindigen in Irak. De oorlog is begonnen in 1948 in Palestina en nu  passeert die oorlog in Irak. Dit is een oorlogstrein. Die passeert momenteel in Irak, die gaat passeren in Syrië, in Iran, in Libanon, die passeert overal. Dat is een cyclus. Die oorlog gaat ook passeren in Noord-Korea, in China, in Cuba, die gaat overal passeren. Maar als we die trein stoppen in Irak en als we die stoppen in Palestina, en als we dat ook van hieruit stoppen, dan gaat die trein misschien stoppen. Die trein moet gestopt worden. 

Hoe stop je dat? Je moet op alle fronten strijden: in betogingen, in onderwijsinstellingen, op de werkvloer, door een multiculturele samenleving op te bouwen, door de vooroordelen te doorbreken, door de hele maatschappij te mobiliseren in het verzet. Dat is wat Resist! wil betekenen. Resist! betekent niet alleen naar de verkiezingen gaan, Resist! wil meer betekenen dan dat. Verzet heeft jullie stem nodig, dat heb ik al gezegd, maar dat is evident en daar geloof ik ook in, anders zou ik dat niet zeggen. Verzet heeft jullie stem nodig, en in het België, het Vlaanderen van vandaag is Resist! de stem van het verzet. Als jullie niet stemmen op de stem van het verzet, dan moeten jullie je stem ook niet geven als stem van verzet. Ik weet dat het hier geen probleem zal zijn om de mensen te overtuigen, maar jullie weten ook dat buiten, zoals Ahmed eerder zei, buiten is er veel werk aan de winkel en dat werk moet nu beginnen. Resist!'ers, aan de slag!!!