Het leek enige tijd geleden nog ondenkbaar. De leider van de Palestijnse autoriteit die vermoord wordt op bevel van de premier van Israël. Maar in deze post-11 septembertijden is niets meer ondenkbaar. Hoe groot is de kans dat Sharon het bevel geeft om Arafat te vermoorden?
Laten we eerst de feiten op een rijtje zetten.
Sharon is geen doetje. Hij wordt verantwoordelijk geacht voor de slachtpartij in Shabra en Chatilla waarbij 1500 tot 3000 Palestijnse vluchtelingen om het leven kwamen. Onlangs liet hij zich nog ontvallen dat het hem spijt dat hij Arafat 20 jaar geleden niet om het leven heeft gebracht. Sinds hij premier is, voert hij een echte escalatiepolitiek. Zelfs de vredesretoriek die we kennen uit de tijd van Rabin is bij hem volledig afwezig. Het vredesplan dat op de Arabische top voorlag heeft hij ondubbelzinnig afgewezen. Na de aanslag in het restaurant noemde hij Arafat de vijand van Israël. En we weten ondertussen wat Israël met zijn vijanden doet.
Van de oppositie moet ook niet veel verwacht worden. Perez van de Arbeiderspartij is nog altijd minister in de regering van Sharon en maakt geen aanstalten om er uit te stappen. Ehud Barak, de vorige premier, liet ondertussen ook al zijn licht schijnen op de recente gebeurtenissen. “I believe that (Palestinian Authority President Yasser) Arafat and his behavior and the behavior of Hamas left the Israeli government with no choice but to respond in a much tougher way,” vertelde hij aan CNN. Ook hij gaat niet akkoord met de voorwaarden van het Saoudische vredesplan. “I believe that it should be made clear, as (U.S. Secretary of State Colin) Powell once put it in a public speech, that it's not enough to recognize Israel. The need is to recognize Israel as a Jewish state. We are not supposed to be just a ... democracy, the only one in the Middle East that will turn gradually into ... another country of state with Muslim majority and Jewish minority. We established a Zionist project in order to establish a Jewish state. It's our homeland, and we expect the Arab world to recognize it.”
Van de Europa krijgen de Israëlische haviken geen tegenwind. Het ligt misschien aan het paasweekend, maar de Europeanen zijn nog nooit zo stil geweest. Is dit een stilzwijgende goedkeuring van het Israëlische oorlogsgeweld?
De Amerikanen dan. Kunnen Bush en Powell Israël stoppen? Bush wil Irak aanvallen en het zou hem daarbij goed uitkomen mocht het wat rustiger worden in deze regio. Het recente diplomatieke initiatief van Zinni moet in dat licht begrepen worden. Toch ziet het er naar uit dat Sharon carte blanche krijgt. Powell zou zeer ‘streng’ geklonken hebben tijdens zijn gesprek met Arafat. Hij eiste onmiddellijke maatregelen van de Palestijnse leider om het geweld te stoppen. Een bron uit de omgeving van Powell vertelde CNN dat de Amerikaanse regering “zeer, zeer ontgoocheld is in Arafat en langzaam haar vertrouwen begint te verliezen.” Powell verzekerde zijn toehoorders dat Sharon beloofd had om Arafat niet te doden, maar off the record verklaarden zijn medewerkers toch dat zij vreesden dat Arafat wel eens door een afgeweken kogel zou kunnen geraakt worden. Ook Bush was niet ondubbelzinnig. Hij zei dat Arafat veel meer zou kunnen doen tegen het terrorisme en toen een journaliste hem vroeg of hij vond dat Israël zich moest terugtrekken, antwoordde hij: “Israel is a democratically elected government. And the government is responding to the will of the people for there to be more security. And Israel will make the decisions necessary to defend herself.”
Arafat laat er geen twijfel over bestaan: "They either want to kill me, or capture me, or expel me.” Zo zei hij in een interview met Al Jazeera. Helemaal op het einde van zijn leven lijkt hij de vrijheidsstrijder te worden die hij al lang had moeten zijn: "I hope I will be a martyr in the Holy Land. I have chosen this path and if I fall, one day a Palestinian child will raise the Palestinian flag above our mosques and churches." Zijn taal klinkt radicaal en dreigend: “Niemand in de Arabische wereld zal buigen en miljoenen martelaren zullen Palestina binnenstromen”. 
Hoe moet het nu verder? 
Het ziet er naar uit dat Sharon definitief een einde wil maken aan het Palestijnse verzet. Het masker van de vredesgesprekken werd afgezet. Het Israëlische leger moet “de infrastructuur van het terrorisme wegvegen”. Daar lijken ze nu mee bezig. Honderden Palestijnen werden opgepakt. Vijf Palestijnen werden koelbloedig afgemaakt met een nekschot. De Israëli’s doorzoeken systematisch alle huizen in Ramallah. Palestijnse mannen worden vernederd en worden in hun bloot bovenlijf door de stukgeschoten straten voortgedreven. Dokters in de ziekenhuizen worden verhinderd hun werk te doen. Ziekwagens worden aangeslagen. Solidair.be meldt dat soldaten de verbanden van de gewonden verwijderden en hen geboeid op de grond smakten. 
Het ziet er niet naar uit dat deze terreur het Palestijnse verzet kan breken. Alle gewapende groepen roepen op tot geweld tegen Israëlische doelen. Libanese activiste Souha Béchara zegt dat ze deze acties steunt. "Ik steun deze kamikazes. Ik was er ooit zelf een, maar heb het overleefd. Vanochtend blies een meisje van amper 18 zich op. Denk je dat zo iemand zichzelf in een menselijke bom verandert omdat ze van de dood houdt? Mensen doen dit alleen maar wanneer ze enkel nog hun lijf en leden hebben om zich te verdedigen tegen de terreur." Volgens haar zullen er steeds meer van deze menselijke bommen komen, niet enkel vanuit de fundamentalisten maar vanuit de hele Palestijnse bevolking. "We zijn al dood. We zitten opgesloten in kampen, gevangenissen of worden verjaagd van onze gronden. Dat doet steeds meer mensen kiezen om hun leven te geven opdat anderen ooit kunnen leven." (bron Solidair.be)
Ze lijkt gelijk te krijgen. De zelfmoordaanslagen volgen elkaar in snel tempo op. En iedere keer weer vergroot het Israëlische leger haar greep op Arafat. Zijn leven staat op het spel. De tijd van vrede is voorbij. De vrede waarover de Israëli’s het hadden is nooit meer geweest dan een vernederende nederlaag voor de Palestijnen. Zij willen een Palestijnse staat met Jeruzalem als hoofdstad en de onvoorwaardelijke terugkeer van de vluchtelingen. Voor de PFLP moet Palestina een lekenstaat worden waar joden, christenen en moslims op voet van gelijkheid met elkaar samenleven. Het lijkt zo stilaan de enige mogelijke menselijke oplossing te worden.