Ik ben blij dat er met jullie en vele anderen een héle grote groep aan het ontstaan is die niet langer bereid is zich bij de heilige huisjes van grootindustrie en overheid in slaap te laten sussen. Ik denk niet dat je als mens maar kan kiezen tussen 5 verschillende levenswijzen. Er zijn er evenveel als er mensen en omgevingen zijn. Je eigen verantwoordelijkheid neem je immers in de eerste plaats op in je eigen omgeving, en volgens je eigen mogelijkheden. Leefbaarheid staat daarbij voor mij op nummer een. Wat politici daarbij in de pap willen te brokken hebben laat ik daarbij nog in het midden. Die hebben allemaal een eigen agenda en als burger moeten we maar beter op tijd inzien dat we onze macht niet teveel naar hen mogen delegeren. (Wel gaan stemmen, anders delegeer je de macht misschien naar diegenen die ze niet verdienen!) Net zo moeten we heel erg oppassen aan welke mensen en ondernemingen we ons geld, onze arbeid en onze tijd spenderen. Door voor hen te werken en bij hen dingen te kopen verlenen wij hen macht. Je moet je dan ook niet enkel tevreden laten stellen met het ogenschijnlijk mooi loon, de status of de bedrijfswagen die het jou persoonlijk oplevert. Belangrijker is hoe de onderneming of de mens aan wie je macht geeft daarmee omgaat. Als zo'n bedrijf alle regels van goed bestuur om naar een leefbare wereld toe te werken aan zijn laars lapt, wees er dan maar zeker van dat je zelf binnenkort in de brokken zal delen!
Nu is het begrijpelijk dat sommigen woedend worden bij het ervaren van zoveel onrecht, alleen kom je door die woede met geweld te uiten niet veel verder dan dat ze als een boomerang terugkeert. Negeren van problemen is echter ook geen oplossing, omdat ze dan op andere manieren naar voren treden, dikwijls veel schadelijker en onhandelbaarder. De problemen waarmee we hier geconfronteerd worden zijn wereldwijd verbreid, en we moeten er met zijn allen doorheen. In de eerste plaats is het nodig dat we ons zo breed mogelijk informeren. Wie zijn medemens met respect behandelt, zal alle informatie verkrijgen die hij nodig heeft. Wie slechts wil heersen over anderen, zal massaal tegenstand ondervinden, en is gedoemd zich te verliezen en verwonden in langdurige strijd. Vul zelf maar in welke heersers zich vandaag de dag in die positie bevinden, nooit voorheen is dat zó duidelijk geweest. Bovenal komt het er  op aan je één te weten en te voelen met de rest van de mensheid, wat niet kan zonder je ooit te hebben ingeleefd in de wereld van de 'underdog'. Zij die dit wel riskeerden weten dat ze niet meer anders kunnen dan solidair zijn met elkaar.
Waar ik begin jaren '90 nog vreesde voor mijn leven als ik met de wanpraktijken van onze westerse samenleving naar buiten kwam, heeft die angst plaats gemaakt voor een innerlijk gevoel van rijkdom en kracht. Vele kleintjes maken één groot, en waar alles toen nog ondergronds werd meegedeeld aan mensen die dicht genoeg stonden om ze in vertrouwen te nemen, is nu de tijd rijp voor globale communicatie over deze onderwerpen. We staan nu ook een stap verder: we kunnen aantonen dat de grootindustrie haar macht toen heeft misbruikt, en de hele wereld in grote problemen heeft gebracht. Het komt er nu op aan hen die macht weer te ontnemen door de voedingsbodem weg te nemen: geld. Sinds begin jaren '90 rijd ik niet meer met de wagen, waarmee ik me persoonlijk niet meer verantwoordelijk voel voor de wandaden van de petroleum-maffia. Nadat ik eerst enkele jaren gewerkt had als interim in verschillende industriële bedrijven, hield ik het voor bekeken, en koos resoluut voor een ecologisch, ethisch en sociaal verantwoorde levenswijze. Ik heb ondertussen met veel mensen uit verschillende klassen en culturen gepraat, volgde opleidingen over hoe milieuproblemen kunnen worden aangepakt, studeerde veel op mezelf en liet de jachtige maatschappij en 't grote geld voor wat ze was. Ik heb enorm veel geleerd, door 'arm' te zijn vond ik innerlijke rijkdom, door 'uitgesloten' te worden vond ik aaneengeslotenheid.
Ik heb ondervonden hoe gemakkelijk mensen zich laten misbruiken door in naïeve, leugenachtige of ronduit misdadige wereldbeelden te geloven, het heeft ook mij heel wat moeite gekost om die bij mezelf te zien, en er zo goed en kwaad als mogelijk van los te raken. Leer zelf denken, voelen, doen, zonder de last op andermans schouders af te wentelen. Op die manier verwerf je de grootst mogelijke vrijheid, omdat anderen je dan niet meer als 'last' ervaren. In de kindertijd mag je afhankelijk zijn, maar als volwassene moet je leren voor jezelf te staan, samen met, maar toch los van anderen. Hoewel werkloos, bleef mijn omgeving me steeds steunen, omdat ik PROBEERDE te werken aan meer leefbaarheid. Hoewel de RVA me tot tweemaal toe schorste omdat ik weigerde te werken in ondernemingen die ecologisch, sociaal of ethisch onverantwoord waren, bleef ik het been stijf houden. Hoewel de VDAB aanvankelijk weigerde deze werkwens in mijn dossier op te nemen en een onbekende er de paragraaf "overschat zichzelf gemakkelijk" aan toevoegde zijn ze nu, nadat ik me eens behoorlijk kwaad had gemaakt en het bureau op stelten had gezet, toch een beetje tegemoet gekomen, het staat er nu toch al in. Enige probleem: er is geen werk in die sector, geen enkele job in mijn regio. Verhofstadt's mooie woorden in Johannesburg, "er moet meer gebeuren om hernieuwbare energie ingang te doen vinden" blijven voorlopig alleen maar mooie woorden. Hoe zou het anders kunnen, met al die andere zakelijke belangen, de bilaterale en multilaterale akkoorden over de investeringen die ecologische en sociale drijfveren snel onder de mat vegen als ze de belangen van de grootindustrie zouden kunnen beperken. Want dat is de echte drijfveer van onze mooie blauwe zee van liberalen. Ik maak me geen illusies om nog aan de bak te komen in deze maatschappij van volksverlakkers. Maar ik eis mijn recht op zelfbeschikking hier en nu op. Ik kan het lief vragen, ik kan mijn best doen, jaren aan een stuk, om niet met lanterfanterij aan te komen draven, maar nu is het genoeg.