(uit mijn artikel, gepost op 26 december, ivm onze D20-axie:
http://belgium.indymedia.org/front.php3?article_id=43600)

 "Is dergelijke strategie de enige strategie voor zij die een andere wereld willen? Neen, neen, neen! De banken, de multinationals, de massamedia, alle powers that be, de soldaten, de bureaucraten, de sociale werkers, de onderwijzers, ... iedereen dient geconfronteerd, en dit met een waaier van strategieën en axiemethoden. Van zacht naar onzacht naar bikkelhard en terug. Pink&Green heeft zich de laatste veertien maanden o.m. bezig gehouden met al dan niet directe axies tegenover vluchtelingencentra, lappersfort, chemische lobby-kantoren, eurotops, vlaams blok, enz. Een axie in de Veldstraat, gericht naar 'de gewone man' leek ons ook wel eens op zijn plaats, als onderdeel van ons zoeken en streven naar een betere wereld én naar allerhande 'tools' hiertoe.
Waarom? Misschien wel omdat wij de 'gewone man' respecteren, en niet enkel willen doodknuffelen.
En omdat iedere vorm van autoriteit en machtsmisbruik enkel kan blijven bestaan zolang mensen hierin geloven en dit blijven volgen. If there are no more followers, then where can there be leaders? Denk zélf, gewone man! "

Lees jij met opzet over deze nuances heen, christophe? Waarom heb ik zo vaak het gevoel dat jij mijn genuanceerde visies alsnog in één bepaalde hoek tracht te dringen? 
Nergens spreek ik jouw gegevens (rond de demon-tricks van Bush, de noord-zuidkloof en noord-noordkloof,...) tegen.
Komt het misschien doordat ik het, vanuit mijn holistisch denken, vertik om enkel en alleen mij te fixeren op die ene hoofdtegenstelling die jij hier zo graag propageert? Soms bekruipt mij het gevoel dat jouw denken aanstuurt op één grote kloof, zij die het eens zijn met jou, en zij die het niet eens zijn, en dat die toekomstige kloof als het ware als een soort morele kloof gezien wordt waarbij uiteindelijk Goed kan worden onderscheiden van Kwaad. En waarbij het Goede dan 'by all means necessary' het Kwade (de andere kant van de denk-kloof) dient te verslaan. Ik krijg er koude rillingen van, man. Ik herken er zovele eeuwenoude oorlogsredeneringen in (ja, ik heb ook serieus wat geschiedenis bestudeerd), allen gebaseerd op die o zo overmoedige gedachte dat je uiteindelijke de juiste moraal met bloed mag laten overheersen op iedere andere visie, iedere andere daad. Hoor ik klak dezelfde redenering aan de andere kant van de Atlantische Oceaan ook niet weergalmen?
Echt waar, Christophe. Ik heb in mijn jonge bestaan al zoveel gezocht naar de Goeden en de Fouten, en ik kan alleen maar zeggen dat ik enkel mensen tegengekomen ben die Goed én Fout bezig zijn, mezelf incluis.
Wil dit zeggen dat ik mij neerleg bij the Powers that Be, bij het grote Onrecht? Neen, neen, neen! Ik ben hartstochtelijk op zoek (zowel via denkwerk, discussies als de modderige praktijk van allerhande axievormen en -doelen, overal te lande) naar strategieën die daadwerkelijk een betere, groenere, rechtvaardiger wereld opeisen, die via actieve en geweldloze onverzettelijkheid tonen dat het ook anders kan, dat 'when injustice is law, resistance becomes duty'. Maar tot in het diepste van mijn vezels ben ik ervan overtuigd dat ik geen vrijheid voor anderen kan opeisen, enkel voor mezelf en mijn naasten. Wat ik wél kan, en echt wel probeer te doen (en ik niet alleen), is aan zoveel mogelijk mensen, via diverse media (face to face, emails, artikels, internet, ...) 'tools' trachten aan te reiken waardoor anderen ook hun eigen (innerlijke en uiterlijke) vrijheid kunnen veroveren, en uiteindelijk, eens we met een meerderheid zijn, deze gehele 'valley of the shadow of the dead' kunnen omtoveren in een aards paradijs. Vanuit een sterk zelfbewustzijn, een diep doordrongen zelfverantwoordelijkheid. De enige manier om ooit een meerderheid te overtuigen, is om de Waarheid en waardigheid niet aflatend te koesteren, en vooral niet te verworden tot wat we eigenlijk wensen te bevechten. Maar wel de publieke ruimtes te heroveren, mensen te tonen waar hun eigen krachten sluimeren, wat echte basisdemocratie inhoudt, dat ze het recht hebben om bossen te bezetten, producten te boycotten, allerhande onrecht en terreur onverzettelijk te bestrijden (met gebruik van geweld enkel bij pure zelfverdediging of verdediging van je naasten in onmiddellijk bedreigende situaties, wat mij betreft), door bewust en integer te saboteren, te bevrijden, te weerstaan, door al dan niet legale vormen van solidariteit en gemeenschappen op te zetten, door je laars te lappen aan vrijheidsfnuikende regels (zolang je er je naasten niet mee schaadt), door het recht op te eisen op zelfexpressie, creativiteit, wild dromen. En door de ander lief te hebben, tja. Door te zien dat het kwade ook in ons sluimert, dat we maar al te goed moeten opletten met de illusie van het morele oordeel, dat het niet altijd okay is om iemand zomaar te brandmerken als Bad to the Bone. Dat je de ander wél mag tegenhouden van zodra hij je persoonlijke vrijheid onrechtmatig verhindert. 

Ach, 
bovenstaande woorden zullen wel weer van je afglijden als 'water from a duck', je zult tussen mijn woorden en metaforen wel weer korte stukjes uitlichten die als extra munitie kunnen dienen om mijn visie (die ik nochtans met heel wat mensen deel) neer te halen. Om aan te tonen dat ik niet zuiver ben, de mensen eigenlijk maar wil uitlachen, dat ik laf ben, of een naieve dromer, of een agitator. Dat ik Bush steun, of Sharon.  Ik heb mij een tijdje rottig gevoeld omwille van dergelijke argumenten, maar da's verleden tijd. Jouw discours staat m.i. moreel niet onmiddellijk hoger dan het mijne. Het lijkt mij nu meer en meer hilarisch dat jij, die ik nog niet ken, precies perfect weet hoe je, volgens jouw revolutionaire denkbeelden, mij het best kunt helpen. Je steun gaat zogezegd naar de 'gewone man', die jij wil bevrijden, maar je discours slaagt er maar niet in die 'gewone man' te overtuigen. En dan denk ik toch weer terug aan Ghandi's uitspraak: "What you do in favor of me, without me, is against me".

Welterusten, Christophe.

Steven Desanghere aka pinkje


ps: in bovenvermeld artikel formuleerde ik (in één van de comments) enkele basisstellingen ivm het Groen-Rood (of Rood-Groen) Denken.  Niet dat ik ze als Waarheid zie, maar wel als interessante gedachten die ik wel toetsen met andere 'free minded' mensen. Ter herinnering:


a) Willen we daadwerkelijk een betere wereld nastreven, dan moeten we ook voor eigen deur durven vegen. Enkel zo verbinden we onze politieke verlangens aan persoonlijke engamenten, enkel zo krijgen we voldoende respect en geloofwaardigheid bij de cynici, de reactionairen, de reformisten. Anders krijgen we maar al te gemakkelijk het argument dat we wel veel roepen, maar niks doen. En dat houdt spijtig genoeg maar al te vaak nog steek ook. In de wereld, in Vlaanderen, en zeker op Indymedia. De 'Groote Strijd' is voor velen hier maar een excuus om vooral niet aan de eigen verantwoordelijkheid (t.o.v. anderen en het milieu) te moeten denken.

b) Een betere wereld moet ook een gezondere wereld zijn. Gegeven alle mogelijke kennis rond bijv. de impact van de Westerse 'ecologische voetafdruk' (=de natuur kan ons Westers consumptie-peil gewoonweg niet slikken: teveel afval, teveel energieverbruik, teveel milieuvervuiling, teveel vruchtbare grond die hierdoor niet gebruikt kan worden om iedereen te voeden, enz.), zien wij ons genoodzaakt om nu, vandaag al, alle hens aan dek te roepen om die geweldige milieuvervuiling te stoppen, op ALLE mogelijke niveaus, dus ook zeker dat van de consument, onszelf incluis. Wachten tot de 'revolutie' om te beginnen met een stevig milieubeleid is dan ook.... dodelijk.

c) Een postkapitalistische wereld gelijkstellen aan een wereld die globaal evenveel goederen en energie doet consumeren als nu het geval is in de Westerse wereld (zij het 'rechtvaardiger bedeeld'), is een complete illusie. Onze grondstoffen zijn uitputtelijk, ons ecosysteem kan maar een beperkt aantal milieu-ingrepen aan.

d) Een deelstrategie van de wereldwijde andersglobalistische strijd zou erin kunnen bestaan om een soort gigantische consumentenbeweging op te richten, die zeer goed geïnformeerd is, en (binnen de eindfase van het kapitalistisch systeem?), van een zeer grote invloed zou kunnen zijn bij het bedwingen van meer arbeids- en milieuvriendelijke productievoorwaarden.