Beste Marijke,

Als ik je verslag zo lees, lijkt me dat debat helemaal niet zo 'eigenaardig' te zijn geweest, ik krijg zelfs sterke déjà vu-gevoelens.

Ergens is het logisch dat als je het over een 'democratisch socialisme' hebt (waar ik zeker ook voorstander van ben), de mensen links gaan leggen met eerdere pogingen. Enkel zeggen 'Ja maar dat was Stalin...', is niet voldoende als antwoord. Ook andere antikapitalisten zoals libertairen, radicale ecologisten e.d. zul je daar niet mee overuigen (en marxisten als ikzelf ook niet). 

De LSP heeft gewoon geen duidelijke visie over zo'n democratisch socialisme, en hoe en door welke sociale krachten het in deze periode op de agenda zou kunnen worden gezet.  Het verwijt dat dat 'idealistisch' zou zijn op dit moment, is dus eigenlijk correct in de filosofische betekenis van het woord. Er is dan ook nog nooit zo'n geslaagd systeem geweest he (wel gedeeltelijk geslaagde systemen, maar die zijn dus ook voor een ander gedeelte falikant mislukt). Is het dan een wonder dat de mensen zich afvragen of dat wel mogelijk is. Waarom zouden de mensen een groupuscule geloven omdat die 'de waarheid' zou spreken? Zijn jullie zelf eigenlijk wel zo vrij van clichés? Laat ons eens kijken en een betere kritiek formuleren dan Sterckx of Desmedt. Dan is er een debat!

Wat staat er in jullie (LSP) programma onder de hoofding 'arbeidersdemocratie'?
"De productie moet in functie staan van de reële behoeften van de bevolking. Ze moet georganiseerd worden via een democratisch productieplan, opgesteld en gecontroleerd door raden, samengesteld uit vertegenwoordigers van de arbeiders van het bedrijf, van de nationale vakbonden en van de arbeidersregering. 
Iedere functionaris moet verkozen en afzetbaar zijn. Hij/zij mag niet beschikken over een hoger loon dan het gemiddelde van de arbeiders die hij/zij vertegenwoordigd. 
Op die manier kan het wanbeheer vermeden worden zoals dit in de planeconomieën van het ex-Oostblok bestond"

Vrome wensen! Toch enkele opmerkingen:
- de mensen zullen denken dat je met 'arbeiders' enkel de fabrieksarbeiders bedoelt, en waarom zouden kleine boeren of middenstanders bv. niet mogen meebeslissen? Of worden al hun kleine winkels en café's direct genationaliseerd?
- zit de 'arbeidsregering' ook in de lokale raden?
- wat met oppositie tegen die 'arbeidersregering', stel dat bv. de anarchisten of groenen oppositie willen voeren, worden ze dan opnieuw verboden, zoals in 1918 onder jullie inspiratoren Lenin en Trotsky (ook na 1921, toen de burgeroorlog al gedaan was bleven ze trouwens verboden)?
- gaat het enkel over het hogere loon? zijn sommige mensen niet in de  macht, invloed en privilegies op zich geïnteresseerd?
- hoe zit het met de rol van de consumenten bij de beslissingen over de productie, met de belangen van het milieu, van minderheidsgroepen, gehandicapten, jongeren, ouderen, van de zwaksten in de samenleving? Hoe wordt gegarandeerd dat 'de arbeiders' ook hun belangen gaan verdedigen?
- hoe zullen de ongelijkheid tussen man en vrouw en andere discriminaties met zo'n systeem worden vermeden?
- hoe vermijd je dat er niet opnieuw een bureaucratie komt?
- hoe zul je bereiken wat Marx in feite wilde: dat de staat opgeheven werd in de civiele maatschappij? (interesseert me sterk, want ik vraag het me nu al jaren af en ik heb er alle mogelijke literatuur over gelezen maar niemand heeft een antwoord...)
- hoe garandeer je de efficiëntie van de productie?
- is alles wat met 'markt' te maken heeft per definitie slecht? Kan dat soms niet gewoon een goede manier zijn om in bepaalde omstandigheden goederen te verdelen? ('markt' is niet hetzelfde als 'kapitalisme'!)

En zo kan ik nog wel een tijdje doorgaan. Het is te gemakkelijk om alles wat mis is gegaan in de Sovjetunie gewoon op Stalin te steken (of voor de stalinisten: op Chroetsjov te steken). Er moet ook een kritiek worden gemaakt van de fabrieksdiscipline in het denken van jullie soort groepen. Dat had iemand als de Spaanse anarchist Durruti bv. al vroeg door (of Rocker etc...)

Het zijn niet de utopische discussies die nu echter van belang zijn, maar wel hoe we een breed democratisch (volks)front kunnen vormen en consolideren om de strijd verder vooruit te helpen, en ook om directe resultaten te boeken. Een meerderheid van de bevolking moet m.a.w. achter deze beweging worden gemobiliseerd: dat is de uitdaging, niet de uitbouw van het zoveelste kleinlinkse poging-tot-partijtje. De arbeiders- en andere sociale bewegingen hebben geen boodschap aan ideële of voluntaristische visies, wel aan concrete strijdperspectieven (en dat is meer dan 'bouw onze organisatie/ revolutionaire voorhoedepartij mee op' en dan gaan we daarmee voor het socialisme strijden). Ik heb die illusie vroeger ook nog gekoesterd, en ik hoop dat het snel over gaat voor je er jaren tijd, geld en energie in steekt met minieme of contraproductieve resultaten (zoals in julllie hele 'Internationale' het geval is waar de grootste en best ingeplante afdelingen zoals die van Schotland en Pakistan inderdaad voor een meer reële manier van werken hebben gekozen, aangepast aan de huidige periode). Twee van jullie ex-leden, Tommy Sheridan (parlementair in Schotland) en Alan McCombes hebben daar een goed boek over geschreven.

En stop nu aub eens met dat lelijke woord 'anti-globalisme', uitgevonden door de Amerikaanse media (Newsweek) om onze beweging in de reactionaire en bekrompen hoek te duwen. Begrijp je dan niet dat het establishment zeer blij is met de link die ze inderdaad tussen 'anti-globalisten' en 'anti-politiek' kunnen leggen: 'kijk ze zijn tegen alles, maar hun oplossingen deugen niet of ze hebben er geen...'. Dat is een godsgeschenk voor de Yves Dsmedts van deze wereld. Ik begrijp niet waarom de LSP daar zo direct in meegaat en die strijd over de woorden niet durft aan te gaan. Hoe kun je nu tegelijk democratisch-socialist zijn (en dus radicale internationalist) en 'anti'-globalisering?

Soms vrees ik dat bepaalde organisaties - zeker niet alleen jullie hoor - juist bijdragen aan de allergie die er bij veel (vaak ook progressieve) mensen is tegen 'anti-kapitalisme'. Je moet die zaken serieus nemen. Jullie rekruteren activistische jonge mensen die meestal nog geen enkele politieke of ideologische achtergrond hebben via de IV-campagne en toevallig dankzij de aktiegerichte aanpak erbij terecht komen, maar evengoed in een andere groep konden verzeild zijn, als die daar of daar actief was geweest. Die jongeren hebben een ander soort bewustzijn dan mensen die vaak al jaren (of zelfs decennia) in de sociale strijd actief zijn, al nederlagen en gedeeltelijke overwinningen hebben gezien, meer te verliezen hebben en in het reële leven zitten (werk, gezin...) en veel meer twijfelen over al dat soort dingen: wat is mogelijk, wat zijn de risico's van dat anti-kapitalisme, dat democratisch-socialisme, zijn dat niet enkel mooie woorden, zal het niet autormatisch weer mislukken en degeneren? Waarom zou iedereen dat zomaar moeten geloeven van een groepje van 100 of 150 mensen?

Je moet zorgen dat je argumenten voldoende uitgewerkt en genuanceerd zijn, zodat ze die niet zomaar kunnen wegwuiven. Daarvoor moet je natuurlijk wel een beetje inzicht en achtergrond hebben he... Enkel propaganda en affirmaties zijn onvoldoende als je met ervaren politici discussieert. Probeer je eens te verplaatsen in het bewustzijn van andere mensen in plaats van enkel voor de gelijkgestemden te spreken. Dat geldt trouwens voor wel meer mensen in deze beweging of op dat forum. 

Ik hoop dat je hier eens over nadenkt en ook eens naar andere mensen luistert dan de eigen 'leiding' die het zogezegd allemaal zo goed weet, maar wel al 25 jaar ter plaatste trappelt. In elk geval, er kan een debat van komen en ik hoop dat ook andere strekkingen van de brede beweging tussenkomen...

Toch met sympathie,
Jan