Izzat Ibrahim, vice-voorzitter van de Iraaks revolutionaire commandoraad maakte op 16 oktober de resultaten bekend: 100% van de 11,5 miljoen stemgerechtigde Iraki’s wil Saddam Hoessein als president behouden voor de komende zeven jaar. Noch dit resultaat, noch de reacties van de buitenlandse media en bewindvoerders zijn verbazingwekkend. De scepsis van westerse “linkse” intellectuelen is dat echter wel. Meer nog, hun cynische betweterigheid is ronduit misplaatst.

Het kan niemand verbazen dat het Witte Huis zich van elke reactie onthield. Een vergelijking met de verkiezingsresultaten van VS-president Bush zou deze laatste immers ten zeerste in verlegenheid brengen. En dan hebben we het enkel over de cijfers, ons onthoudend van cynische verwijzingen naar de fraude in Florida.

OK, de cijfers dus. Ten tijde van de presidentsverkiezingen in de VS in 2000 waren er 205,8 miljoen inwoners ouder dan achttien. 186 miljoen van hen hadden burgerrechten waaronder stemrecht, maar slechts 130 miljoen lieten zich registreren. Op verkiezingsdag trokken 105,3 miljoen kiezers naar de stembus, net iets meer dan de helft van de inwoners van de VS. George W. Bush haalde 50,5 miljoen stemmen of 48% van de stemmen en 24,5% van alle inwoners. 

President Bush heeft dus alle reden om zich te onthouden van commentaar bij de score van Saddam Hoessein.. Zelf kan hij slechts bogen op een mandaat van minder dan een kwart van zijn onderdanen. Zelfs als we ervan uitgaan dat drie kwart van de Iraakse kiezers onder dwang en zeer tegen hun zin een stem op Saddam uitbrachten – iets waar overigens geen aanwijzingen toe zijn – zelfs dan weet hij zich gesterkt door meer steun van het volk dan Bush in verkiezingen heeft kunnen vastleggen. Zelfs als de Iraakse verantwoordelijken in hun voortvarendheid en enthousiasme het niet zo nauw namen met de accuraatheid van de telling en de verkiezingsresultaten met een korrel zout moeten genomen worden van pakweg een factor vier, dan nog doet Saddam beter dan Bush.

Nog een cijfer. Volgens een recente peiling van CBS News gelooft 51% van de Amerikanen dat Saddam Hoessein mede verantwoordelijk was voor de gebeurtenissen van 11 september 2001, iets waar absoluut geen aanwijzingen voor zijn. 100% van de Irakis gelooft daarentegen dat Saddam de beste leider is om weerstand te bieden aan de imperialistische agressie. Daar zijn goede argumenten voor. Maar toch wordt de laatste peiling voorgesteld als belachelijk, ongeloofwaardig en bijgevolg nog maar eens een bewijs dat Irak ondemocratisch is. 

Eigenaardige ideeën over democratie! Alsof de Iraki’s de keuze hadden tussen Saddam Hoessein en democratie. Verre van. De keuze ging tussen verzet en onderwerping; tussen Saddam Hoessein en een Amerikaanse militaire junta. Democratie, zelfs niet het electoraal circus dat doorgaans met deze term verward wordt, is nu helaas geen optie, zeker niet na de omverwerping van Saddam Hoessein.

De VS kan het zich niet veroorloven om in de periode na de oorlog er opnieuw een potje van te maken zoals in Afghanistan. De olierijkdom van Irak kunnen niet zomaar in handen gegeven worden van de eerste de beste Iraakse would-be. Daarom plant de VS om na de verovering van Irak de macht in handen te geven van een Amerikaans militair bestuur. Waarschijnlijk zal de bezettingsmacht geleid worden door Generaal Tommy Franks, de bevelhebber van de Amerikaanse troepen in de Golf. Hij zal daarbij dezelfde rol opnemen als Generaal MacArthur na de overgave van Japan in 1945. 

De architect van post-Saddam Irak is Zalmay Khalilzad, die eerder dit jaar al de post-Taliban neocoloniale structuren van Afghanistan mocht uittekenen. Khalilzad weet waarover hij spreekt. Als ex-adviseur van oliefirma Unocal weet hij wat er in Irak op het spel staat. Als rechterhand van Paul Wolfowitz, toen de nummer 3 van het Pentagon, ten tijde van de eerste golfoorlog weet hij hoe het gespeeld wordt. Geen wonder dus dat democratie in Khalilzads post-Saddam plannen nauwelijks voorkomt. In zijn recente lezing voor het Washington Institute vernoemt hij representatieve democratie als een “visie op lange termijn.” Zoiets als Bush’s “visioen” van een Palestijnse staat wellicht.

De keuze van het Iraakse volk is dus niet tussen Saddam en democratie maar tussen Saddam en een Amerikaanse bezettingsmacht. Moet het ons dan nog verbazen dat de Iraki’s massaal voor Saddam kiezen? Neen toch, tenzij we echt geloven dat Saddam niets liever doet dan poezen verzuipen in de Tigris en Iraakse soldaten een onweerstaanbare drang hebben om babies uit couveuses te gooien.

De ware betekenis van het referendum werd verduidelijkt door Izza Ibrahim. Volgens hem betekent de 100% overwinning dat de Iraki’s  klaar staan in elk dorp en elk huis om zich te verdedigen tegen de VS troepen. “Elk huis zal een front zijn en elke Iraki zal een rol hebben in de oorlog,” zei hij op een persconferentie. Dat is democratie.

"The Future of Iraq Policy" Remarks at The Washington Institute's 2002 Weinberg Founders Conference October 5, 2002
http://www.washingtoninstitute.org/pubs/speakers/khalilzad100502.htm


“U.S. Has a Plan to Occupy Iraq, Officials Report” NYT, October 11, 2002
http://www.nytimes.com/2002/10/11/international/11PREX.html?ex=1035992653&ei=1&en=fd9416029665c733