Regimewissel: de agenda van Bush?
ZO: De mensen zijn zich niet bewust van het gevaar dat dreigt. Sedert
'89 waren de VS direct of indirect betrokken in tientallen gewapend conflicten.
Ze hebben na 11 september gebruik gemaakt van de situatie om de staat te transformeren
in een fascistische oorlogsmachine. Afghanistan werd binnengevallen, nu is Irak
aan de beurt. Maar daar blijft het niet bij. Ook Iran, Libië en andere
landen staan op het lijstje. Perle, een topadviseur van Bush heeft gezegd dat
Saoedi-Arabië meer en meer een probleem wordt. Dus ook dat land kan worden
aangevallen. De VS zijn uit op een herverdeling van het Midden-Oosten, in functie
van de belangen van hun multinationals.
De haat tegen de VS is zeer groot. De geest van het verzet van de Palestijnen
werkt aanstekelijk in de Arabische wereld. Dagelijks zijn er betogingen in Saoedi-Arabië
en andere landen. Deze oorlog zal de hele regio in brand steken.
Waarom willen de VS persé oorlog? Omdat de crisis zo diep is dat oorlog
de enige uitweg is.
RS: Een oorlog op basis van de VS-agenda moet bestreden worden. Deze
agenda gaat over de controle (niet het bezit) van massa-vernietigingswapens,
de controle over de olie (en gas), de wereldhegemonie, de herschikking van het
Midden-Oosten.
Maar ik ben voorstander van het ten val brengen van Saddam Hoessein, zij het
niet op basis van een Amerikaanse agenda.
Het Irakese regime wordt gekenmerkt door structureel politiek geweld. Dat geweld
komt niet uit de lucht gevallen. De Irakese staat is het product van het kolonialisme.
De macht licht bij een minderheid van soennieten ten nadele van de Koerden in
het Noorden en de sjiieten in het Zuiden. Om die macht te behouden vallen ze
terug op staatsgeweld.
Er bestaat een echte oppositie: twee Koerdische partijen en Islamitische organisaties.
Deze laatste hebben grote weerklank onder de sjiietische bevolking.
DA: Akkoord met het feit dat de Irakese staat kunstmatig is. Maar wij
hebben een andere finaliteit, namelijk een federale Arabische staat. Ik ben
in dat verband ook voor Koerdische onafhankelijkheid.
Maar het is aan het Irakese volk om dat regime te doen vallen.
Het debat van vandaag gaat niet over het regime van Saddam Hoessein. De VS bereiden
een oorlog voor tegen de Arabische wereld. De belangrijkste motivatie is olie.
Er zijn ook geostrategische motieven, er is de band met, en steun aan Israël
en Arabische regimes, die in feite anti-Arabisch zijn.
Tijdens de oorlog Irak-Iran, stonden wij aan de kant van Iran, de VS aan de
kant van Irak. Nu staat de VS tegenover Irak.
Ik heb heel goede contacten met de oppositie in Irak. Zij staan voor een groot
dilemma. Saddam moet volgens hen weg, maar niet nu. Nu is het probleem de VS.
Het is zeer gevaarlijk, zelfs op basis van een correcte analyse van de aard
van het Irakese regime, te stellen dat je terzelfdertijd tegen de oorlog bent,
maar dat Saddam weg moet. Zo speel je het spel van Bush: 'Saddam is het probleem',
'Irak is het probleem'. Neen, het probleem is Bush.
Men moet een keuze maken, een moeilijke keuze. Je kan geen neutrale houding
innemen. De VS hebben een agenda: dat is de hegemonie, de wereldoverheersing.
Die agenda is een catastrofe voor heel de regio, maar ook voor Europa en zelfs
voor de VS. In dat geheel is Saddam Hoessein peanuts.
RS: Zeggen dat je in de kaart speelt van Bush als je pleit voor een regimewissel is simplistisch. Je kan het even goed omdraaien. Als je dat niet doet speel je in de kaart van Saddam Hoessein.
ZO: De oorlog zal in de eerste plaats het volk treffen, zij gaan daar
het eerste slachtoffer van zijn. De Irakese bevolking verzet zich vandaag eensgezind
tegen het imperialisme van de VS.
Uitspraken van 'wij' moeten ijveren voor een andere regime in Irak is een puur
koloniale houding. Met welk recht ga jij bepalen wat er in een ander land moet
gebeuren? Het is aan de Irakese bevolking om dat uit te maken.
RS: Irak is een politiestaat. Die kan je niet zonder gewelddadige acties onderuit halen.
DA: Er is veel naïviteit in een dergelijke kwestie. Kijk, wat moest
je doen toen de nazis de Sovjetunie aanvielen? Stalin verdedigen natuurlijk.
We leven niet in een ivoren toren van intellectueel correct denken. We moeten
kant kiezen, je kan niet neutraal blijven. Ofwel ben je vóór ofwel
tegen Bush. Ik heb ook zin om te zeggen dat er in Irak een ander regime moet
komen, maar dat is nu niet aan de orde. Als ik me richt tegen Saddam Hoessein
dan help ik Bush. Als we Bush laten doen dan zullen er niet 22 Arabische staten
meer zijn, maar 40. We moeten kiezen tussen slecht en slechter. Wij kiezen voor
slecht, maar we zeggen ook dat slecht slecht is.
De oplossing is simpel. Er moet daar een opstand komen, maar wel in normale
tijden, niet op het moment dat het land belegerd wordt. Het is voor ons duidelijk
dat staatsstructuren meer moeten aangepast worden aan de etnische structuren.
Alles is een kwestie van prioriteit en timing.
RD: De vraag is: wat is onze taak nu, wat is onze prioriteit? De zaak
van het regime in Irak is een zaak van de bevolking zelf. Wij weten met onze
organisatie uit ervaring dat het een zeer delicaat spel is om regimewissel na
te streven. Als men dan vanuit internationale regeringen doet, dan krijg je
gauw een link spel. Je weet hoe het gaat. De grootmachten duwen dan een pion
naar voor, als die niet meer voldoet, dan weer andere enzovoort. Een regimewissel
is een kwestie van lange termijn. Wij werken in zo'n kwestie meestal vanuit
de basis, door basisgroepen te versterken in het betreffende land.
Wat als de VN groen licht geeft voor een oorlog? De Verenigde Naties zijn een
soort passe partout geworden. Het is een forum waar de bestaande machtsverhoudingen
worden weerspiegeld. We mogen niet vergeten dat de VS in het verleden alles
gedaan hebben om de macht van de VN precies uit te hollen en over te dragen
aan andere organen die ze controleren.
Wapeninspecties
Vraag gericht aan RD: Hoe staat 11.11.11 op dit moment tegenover de wapeninspecties?
RD: Er wordt de laatste tijd niet veel meer over inspecties gesproken.
Er is een fout gemaakt, helemaal in het begin, vóór de zomervakantie.
Als je de tekst van het platform nu leest in de huidige context, dan hebben
we nogal sterk vertrokken vanuit het feit dat er toch een bedreiging uitgaat
van Irak. Er is correctie op gekomen nog vóór de betoging van
17 november. Er werden toen reeds andere ordewoorden geformuleerd, o.a. geen
oorlog om olie, geen massavernietigingswapens nergens, de koppeling met Palestina.
De wapeninspecties kunnen eventueel een rem zijn voor de oorlog, maar ze kunnen
evengoed als alibi gebruikt worden om de oorlog te starten. Voor ons zijn de
wapeninspecties niet legitiem.
DA: Wapeninspecties zijn een schending van de soevereiniteit. Het is
een afleidingsmanoeuvre, alsof Irak gevaarlijk is. De buren van Irak zeggen
dat Irak geen gevaar betekent, zelfs Koeweit twijfelt eraan.
Het kan zijn dat die inspecties tijd doen winnen, maar het is nefast voor de
legitimering van de oorlog, het is een propagandamiddel.
RS: De massavernietigingswapens in Irak dienen niet alleen als afschrikking,
ze worden ook ingezet. Waarom heeft Irak die? Om de interne oppositie uit te
schakelen. Dat is de reden waarom die in 1975 als een kaartenhuisje in elkaar
is gestort. Ze hebben dus die massavernietiginswapens in functie van hun politiestaat.
Het aanmaken van die wapens is de sleutel voor het bestrijden van de oppositie.
Toch is het totaal fout om een eenzijdige ontwapening op te leggen. Dat is geen
vruchtbare politiek. De inspecties zijn een stok achter de hand om mee te slaan.
In de oorlog die op til is spelen die inspecties geen rol, desnoods leggen ze
zelf wapens neer om Irak dan te kunnen beschuldigen.
De vredesbeweging
DA: Als een deel van de vredesbeweging stelt dat ze tegen de oorlog
is, maar dat er met Irak een probleem is, dan maken ze een valse analyse, spelen
ze het spel van Bush. Want, want wat gaat Verhofstadt of Bush onthouden van
wat de vredesbeweging zegt: "Irak is het probleem, zelfs de liefhebbende
softies zeggen dat. Zij zijn een beetje naïef, maar wij zijn realistisch".
De houding van de Belgische regering is schandalig: 'We doen niet mee, maar
we hebben nu eenmaal engagementen'. Een deel van de vredesbeweging loopt daar
in mee. Het is alsof je een vriend hebt die van plan is iemand van je buren
te vermoorden. Je zegt daartegen: "je mag dat niet doen, ik ben daar tegen,
ik zal je niet steunen, maar je mag wel mijn appartement gebruiken".
Een neen tegen de oorlog is dus niet voldoende. Verhofstadt zegt ook: 'we zijn
tegen oorlog'. Er is een verschil tussen de Belgische situatie en die in Groot-Brittannië.
In GB is er een regering die openlijk vóór de oorlog is, die ten
oorlog trekt. Daar is eenheid belangrijk. In België is die situatie anders.
Hier wordt niet openlijk gekozen voor de oorlog, maar een analyse gemaakt die
de oorlog vergemakkelijkt. In zo'n situatie is het niet voldoende om te zeggen
dat je tegen de oorlog bent, is het zelfs niet voldoende te zeggen dat je tegen
oorlog om olie bent. Hier zegt een deel vande vredesbeweging dat je de oorlog
moet vermijden omdat de Arabische massa's anders zullen radicaliseren. Laat
ze verdorie radicaliseren!
Hier, in België is het nodig om een duidelijk standpunt te hebben en geen
vage neen. Hier is inhoud belangrijker dan de eenheid, in GB is het andersom,
daar is de eenheid belangrijker dan de inhoud.
Hypocrisie Westerse regeringen
RS: De rol van de westerse regeringen is vreselijk hypocriet. Europa
is onderdeel van het kapitalistische wereldsysteem; dat wordt geleid door de
VS. Onderdeel daarvan is de polarisatie tussen Noord en Zuid, de migratiestromen
als gevolg, daarvan, enz. De houding van de Belgische regering is hypocriet.
De Belgische regering zal zich niet krachtig verzetten. Ze vindt wel dat ze
pijnlijk gepasseerd wordt door de VS. Maar Europa is gebaat bij het in stand
houden van deze wereldorde.
In mijn ogen is deze oorlog een diepte-investering in het terrorisme.
De band tussen de oorlog en hier voor de Arabische/moslimwereld
DA: Niet alle mensen afkomstig van die regio definiëren zich
hier als Arabier en moslim, maar wel een meerderheid. We moeten beseffen dat
de criminalisering van de Arabieren en de moslims reeds bezig is vanaf '91.
Toen werd niet langer de SU maar de Islam als tegenpool gezien van de 'vrije
wereld'. (Wij zien onszelf als de eerste linie tegen het globalisme.)
Deze criminalisering is zeer sterk voelbaar in Bagdad. Daar wordt een hele bevolking
gedegradeerd, vernederd. Moord is 'collateral damage', 'spijtig maar aanvaardbaar'.
Welnu, dat is de logica van een genocide; dat is ook de logica van de kapers
van 11 september, zij hebben de les van de globalisering goed geleerd.
Maar deze criminalisering wordt ook in Borgerhout, Amsterdam, Marseille, Parijs,
gevoeld. Onze medeburgers moeten beseffen dat de gevolgen zich niet zullen
beperken tot de Arabische/moslim wereld. Iedereen zal de nefaste gevolgen voelen.
Bijvoorbeeld in GB is er een grote Pakistaanse gemeenschap. Die gaat niet rustig
blijven. Als die daar in opstand komen zal het niet de schuld zijn van AEL.
Het zijn spontane reacties die door de VS op de spits worden gedreven.
ZO: Elke oorlog wordt vooraf gegaan door racisme en haatcampagnes. In
België is dat onvoorstelbaar. Sedert '91 heeft het Vlaams Blok zijn haatcampagne
ongestraft kunnen voeren; worden mensen ontslagen omwille van het dragen van
een hoofddoek, ongestraft; worden huurders geweigerd, ongestraft; worden mensen
omwille van de huidskleur niet tewerkgesteld, ongestraft; worden mensen de toegang
tot het café ontzegd, ongestraft; arresteren flikken migranten, ongestraft;
worden jongeren in elkaar geslagen, ongestraft;
Op internationaal vlak is het hetzelfde. De VS heeft een embargo ingesteld met
meer dan een miljoen doden als gevolg, ongestraft; bombardeert het land reeds
12 jaar, ongestraft,
Wij moeten het probleem niet importeren. Het is er, en het is de overheid die
niets doet tegen het racisme.
Als wij ons verbonden voelen tegen Sharon, met Irak, dan is dat doodnormaal.
Ik was vorige week op een debat en daar zei mij een Marokkaanse vader dat hij
echt niet wist wat hij ging doen als er bommen op Bagdad zouden vallen. "Het
is mogelijk dat ik Palestijn word, dat ik mezelf opblaas."
Arabisch nationalisme versus imperialisme
Vraag: In het verleden is het Arabisch nationalisme niet altijd een succes
geweest. Wordt er uit de fouten geleerd?
DA: Er zijn heel wat fouten gemaakt. Maar één fout hebben
we nooit gemaakt. Het Arabisch nationalisme is nooit een rechtse beweging geweest.
(Ik zie Saddam Hoessein eerders als rechts, maar over het algemeen was die beweging
links.) Dat betekent ten eerste dat we niet uit zijn op separatisme, maar integendeel
streven naar eenheid, naar het wegwerken van de koloniale erfenis in de Arabische
wereld. We zien dat als een stap in de richting van het internationalisme.
Ten tweede willen we een democratische staat oprichten. Hier werden wel fouten
gemaakt in het verleden. Nasser bijvoorbeeld. Was een zeer eerbiedwaardige anti-imperialist,
maar was toch een dictator. Dat willen we niet meer.
Als je vandaag de Arabieren democratisch zou laten stemmen dan kiezen ze voor
" huidige regimes weg
" huidige grenzen weg
" federalisme, met behoud van subidentiteit
" tegen zionistische invasie, zonder voorwaarden; de Zionistische staat
moet vernietigd worden, dat wil niet zeggen dat joden weg moeten, maar wel moet
er een Palestijnse staat komen waarin iedereen gelijke rechten heeft.
Marc Vandepitte