"'We are all Palestinians....Unfortunately, we are also all Sharons from time to time' 
Weet iemand nog hoe de bezette gebieden er (in '67 en '73) gekomen zijn, waarom Sharon zo'n hoge eisen wil stellen aan de Palestijnse autoriteiten, waarom zovele Palestijnen worden onderworpen aan mensonwaardige lichaamscontroles? 
Het onmiddellijk afgeven van alle bezette gebieden, het vrijlaten van alle politieke en militaire gevangenen, het afschaffen van alle controles, zijn legitieme en rechtvaardige eisen..... maar worden pas werkelijkheid..... op het moment dat Israël nog maar weinig argumenten heeft om zich zo bedreigd te voelen, zo'n angst te hebben." 

kleine opmerking naar christophe toe (jajaja, christophe, in het 'echte' leven zijt ge hoogstwaarschijnlijk een schat van een kerel; op het web moet ik bij jou de moeilijkste regels der satyagraha toepassen, of ik laat me ook verleiden tot een gefrustreerd robbertje vechten - ongelooflijk hoe gij met woorden kunt omsmeden tot wapens): 
bovenstaande zin kadert in mijn genuanceerde uitleg over het zoeken naar manieren om eindelijk vrede in die regio te krijgen.
Zoals M.L.King eerst de psyche der WASP's bestudeerde, of Gandhi die der Engelse kolonialisten, Lumumba de Belgen of Mandela de Afrikaners. Vrijheidsstrijd die wérkt, weet je wel. Waarbij de factor intelligentie niet op 'off' wordt gezet, waarbij niet enkel het stuwende bloed en de haat stromen.

Ik hoor hier duidelijk (o.m. van de heilige indy-drievuldigheid han, libby en christophe) een enorme afkeer om de Israëlische autoriteiten ('onbetrouwbare, machiavellistische monsters' volgens christophe) ook maar enigszins te trachten te begrijpen. Schiet dus op uw militaire tegenstander, en dood desnoods zijn vrouwen en kinderen en buren..... maar tracht vooral zijn daden niet te begrijpen. Neen, demoniseer diens daden helemaal, maak er een soort ultieme Darth Vader van, en romantiseer IEDERE gedragsvorm van de onderdrukte groep (waarbij ik mij afvraag in hoeverre ik bijv. de verkrachting van een Joodse vredesactiviste door een apolitieke Palestijnse psychopaat nog zou mogen afkeuren - trek het mechanisch discours van iemand als de 'zuiver denkende' libby door, en ge zult er nog een vorm van rebellie in ontdekken, die absoluut niet kritisch beschouwd mag worden).
Lieve lieve mensen. Politiek wordt ook met het hoofd gevoerd, (gelukkig) niet altijd met de vuist of het ontstekingsmechanisme. Het denkkader die ik hier bij een minderheid 'experten' tegenkom, is één héél simplistische visie op de maatschappij. Deep down leeft er de natte droom dat Palestina misschien wel het begin kan betekenen van een wereldwijde gewapende 'uprising' van alle onderdrukten tegen alle onderdrukkers (waarbij ik dankzij christophe gelukkig weet waar ik bij hoor), tot er dan.... tja..... eindelijk vrede komt? 
Fantastisch idee, echt waar. 
Maar niet zo simpel om dit idee niet te laten uitmonden in één groot slagveld. Wereldoorlog IIII. Of Bin Laden's natte droom. Om dergelijk bloedbad te vermijden dient er ook nagedacht te worden. Bijvoorbeeld over de reële kansen op overwinning.  Over de troeven van de tegenstander. Over de verantwoordelijkheid van de media hierin. Enzovoorts.

Mijn studie van het middenoosten (past and present), zegt mij dat het niet zo opportuun is om die kapotgefrustreerde en uitgebuite palestijnse jongeren op dit moment  wijs te maken dat ze via hun bommencampagnes binnenkort een democratische palestijnse staat zullen hebben.Damned, dénk aan de strategische doelstellingen van de Israëlische autoriteiten, denk aan de geopolitieke belangen van de V.S., denk aan het huichelachtige gedrag van enkele Arabische buurlanden. En weet dat blinde terreur enkel met blinde terreur zal worden beantwoord. Dat de Palestijnen kansloos zijn om hun legitieme rechten te verkrijgen via dergelijk geweld.

Life is more than playstation.
Life is precious.
Jullie vernietigen leven en zijn er nog fier op ook. Because you have such 'good intentions'.

Soms doet het mij moeite om niet te wenen met de redeneringen van sommige schrijvers hier. Jullie creëren een menselijke hel, en hebben het niet door.

Ooit al eens 'n mens ontmoet? Geen afspiegeling, projectie, karikatuur, voor- of tegenstander, lid van die of die strekking of klasse. Neen, gewoon 'n mens. 'n Mens die wil zorgen voor zijn familie en vrienden en zingen en vrijen en eten. Iemand zoals gijzelf, eigenlijk.

"Love is the extremely difficult realisation that something other then oneself is real"

Waarbij ik mij terugtrek uit dit woordenspelletje. Life is not a game.