Hoi Mara, 

Interessant thema dat je aanbrengt, spijtig dat het nogal stil blijft, misschien moet je het maar eens als artikel posten, dat help soms. Ik ben een paar jaar geleden in de holebi-jongerengroep Verkeerd Geparkeerd actief geweest (Gent), en daar hadden we ook een soort variant van een vrouwenlijst zoals hier op Indymedia (activiteiten voor meisjes alleen). Maar het verschilde toch wel een beetje van de man-vrouw-verhouding hier op Indymedia. 70-30? Ik heb vaak de indruk van iets a la 95-5. We kozen er steevast voor om een 50-50 verhouding in de kerngroep te hebben, en als je als organisatie daar goed op let en er ook steeds een punt van maakt dat dat ook altijd zo moet zijn, heeft dat zijn weerslag op de uitstraling. Zo ook voor Indymedia, als er nu weinig vrouwen zijn, gaat de drempel voor andere vrouwen om discussies te vervoegen alleen maar groter zijn. Stel je als man eens voor dat er alleen vrouwen op een discussieforum zitten, wat ga je doen?

In de beginjaren van Verkeerd Geparkeerd bleek er voortdurend een mannen-overwicht te zijn in de kerngroep te zijn. Dat had zijn weerslag op de verhoudingen van de jongeren die naar de activiteiten kwamen. Door steevast erop te letten dat het machogeweld (jaja, ook bij nichten :-) ) niet de overhand had, hebben we er na een tijdje kunnen voor zorgen dat het aantal meisjes op de activiteiten steeg, met als gevolg dat we regelmatig activiteiten hadden met meer meisjes dan jongens. Daarnaast hebben we steeds de activiteiten voor meisjes alleen behouden, omdat daar vraag naar was en ook nood aan was. En uit de ervaring weten we dat wanneer je het allemaal aan de mannen alleen overlaat, binnen de kortste keren je organisatie omzeep is en je een clubje van betweters bij mekaar hebt. En dat vrouwen *wel* kunnen organiseren, en *wel* kunnen verantwoordelijke taken opnemen, en *wel* interessante discussie thema's kunnen naar voren brengen, dat weten we natuurlijk allemaal (zie massale voorbeelden bij Verkeerd Geparkeerd), maar vaak blijft men toch heel onverschillig en blijven de zogenaamde passe'-vooroordelen nog heel sterk doorleven in de praktijk.

Ik denk dat een deel van de redenen die je opnoemde heel juist zijn. Qua man-vrouw-emancipatie zijn we er nog helemaal niet. Terwijl dat een heel actueel thema was in de jaren '70, lijkt het alsof het nu allemaal koek en ei is en dat daar geen vragen meer rond gesteld hoeven te woren. Soms betekent de emancipatie vandaag dat ook de vrouw naast de man mag gaan werken, en dan bovenop 's avonds onbetaald het huishouden mag doen, zoiets van een 16-uren-dag. 

De manier waarop we het bij Verkeerd Geparkeerd(VG) aanpakten, heeft veel energie gevergd, constant. Het heeft ook niet altijd van een leien dakje gelopen. Maar we zagen duidelijk een andere manier van werken, net doordat we steeds in het achterhoofd hielden dat de ongelijkheid nog steeds bestaande is. Lees eens een doorsnee "progressief" jongerenblad : veel kans dat feministen gelijk worden gesteld aan gefrustreerde mannenhaatsters.

Als holebi (en dat waren we bij VG allemaal), stel je natuurlijk wel gauw die rolpatronen in vraag, je moet wel. Wie is nu het mannetje en wie het vrouwtje? Mannen hoeven niet per se alle mannen-eigenschappen te hebben, maar eerder die die bij hun persoonlijkheid passen, en hetzelfde voor vrouwen. Bij de Black Blockers in Seattle zaten ook heel wat vrouwen, maar onmiddelijk zie je in allerlei artikels op Indymedia Wherever overal hij en "die mannen" staan. En bij de "nutteloze stadswandelingen" (tegenover de "echte acties", met stenen gooien en zo) wordt vaak verondersteld dat er veel vrouwen aanwezig zijn.

De vrouwenbeweging is monddood gemaakt, en dezelfde dreiging staat nu voor de deur van de holebi-beweging. Je verwezenlijkt een paar zaken, en in ruil moet je voortaan je bek houden. Bijvoorbeeld : ronduit sexistische praat wordt nu toch al door velen (niet allen) niet meer goedgekeurd, maar de discussie over onbetaalde huisarbeid, ongelijke kansen bij technische beroepen, over maatschappelijk georganiseerde en betaalde kinderopvang, wordt niet gevoerd of van tafel geveegd. Bijvoorbeeld : een holebi-huwelijk zonder adoptie komt er misschien wel door, maar gelijk welke katholieke school kan nog steeds de meest acherlijke praat verkopen over lesbiennes, bi's en homo's. 

Het is ook niet per se omdat mensen links zijn, dat ze aan die thema's denken. Friedrich Engels kan dan wel een mooie analyse gemaakt hebben over het gezin, de rol van de vrouw daarin en de rol binnen het kapitalisme, aan linkerzijde heeft men voor het gemak ook termen zoals "achterhoedegevecht", "de hoofdzaken van de bijzaken onderscheiden", "prioriteiten stellen". Op de vrouwendag en op Roze Zaterdag komt men pamfletjes uitdelen, en daar blijft het vaak bij. Men noemt het een achterhoedegevecht en in de praktijk gaat er dan ook geen seconde aandacht naar toe. Uiteraard kan je niet veralgemenen : gelukkig zijn er nog heel wat organisaties die er wel een thema van maken, maar er zijn er nog veel te veel andere die dat niet doen.

De essentie is hier : maak er een thema van, maak er een punt van, ook de venten, de linksen en de hetero's moeten er een thema van maken. Je kan je terecht afvragen in hoeverre de onverschilligheid ("dat is nu toch geen thema van deze tijd meer, wie heeft daar nu nog problemen mee, wij zeker niet") een grote stap vooruit is ten opzichte van de tijd waarin duidelijk actie gevoerd kon worden tegen open-en-bloot-conservatisme, waarmee ik natuurlijk geen pleidooi wil voeren om de klok terug te zetten, laat dat duidelijk wezen. 

En als het koud buiten is, en tijd voor een lekker boek met een warm theetje, kan je natuurlijk altijd eens Red Emma lezen, door sommigen de "eerste" feministe genoemd :
http://dwardmac.pitzer.edu/Anarchist_Archives/goldman/Goldmanbiblio.html