Dat Indymedia achteruitboert zal volgens mij zijn repercussies hebben voor links-progressieve kringen in Vlaanderen en omstreken. Uit peilingen blijkt al dat het electoraal gezien niet zo goed gaat met onze kringen. En dan verliezen we nog eens kwaliteit in ons invloedrijkste medium ook. Zo heeft bijvoorbeeld Raf Grinfeld van het tijdschrift Tomsk (wie het niet kent moet, zoals ik, zeker eens een mailtje sturen naar Raf om het te verkrijgen, tomsk_be@yahoo.com) al publiekelijk laten weten dat hij niet meer wil publiceren op Indymedia. Als reden geeft hij daarvoor o.a. het gebrek aan kritiek van Indymedia op antisemitisme en autoritair communisme aan, en ook het weinig in vraag stellen van het principe van "open publishing". 
Ook Eric Goeman van Attac zou (weet iemand of het waar is?) niet meer op Indymedia willen publiceren. Hij zou binnen Attac al genoeg met mensen samenwerken die dicht bij de PVDA staan of er zelfs lid van zijn. Ik kan Eric daar best in volgen. Attac is misschien immers niet kwalitatiever dan Agalev bijvoorbeeld. Misschien dat er nog mensen gaan volgen. Het Lappersfront gaf eerder deze dag bijvoorbeeld een forse sneer naar Indymedia (of waren zij het niet?). Eerder kwam er binnen libertaire kringen al een beetje kritiek op het Lappersfort omdat ze te mediagericht zouden zijn. Want, zoals het Lappersfort (?) vandaag ook al aangaf, mediamacht corrumpeert gemakkelijk.
We leven in een tijdperk waarin de rol die media spelen bij het bepalen van de maatschappelijke agenda nog nooit zo groot geweest is. De televisietoestellen, tijdschriften, het  internet, de radioprogramma's,... zij bepalen mee het bewustzijn van jong en oud, van rijk en arm, van man en vrouw. Feuilletons spiegelen zegenaamd voor hoe mensen intimiteit en het gebrek eraan beleven; sportuitzendingen, actualiteitsprogramma's en actiefilms geven een beeld van de manier waarop zware fysieke inspanningen vaak tot stand komen. Kranten leren ons politici en bekende Vlamingen of Nederlanders appreciëren. Nationalisme wordt op subtiele wijze gestimuleerd en de vrije markt als beste economisch systeem beschreven.
Indymedia probeert daar iets aan te doen, maar slaagt daar voorlopig te weinig in. Ondanks de invloed die Han Soete  (de bekendste Indymedia-medewerker) onderging van de mediacriticus Noam Chomsky, slaagt hij er bijvoorbeeld niet in een degelijke visie te ontwikkelen op de kwestie Irak, waarin Soete zijn steun betuigt aan Saddam Hoessein (?!). Of schuift hij dogmatische mensen als  Roberto D'Orazio en Dyab Abou Jahjah naar voor als mensen die samen vooral het gezicht van progressief-links zouden moeten bepalen. Met alle respect voor deze genaturaliseerde Libanees, maar een groot licht is hij allesbehalve. Ik ben zelf als moslim opgegroeid en ben maar al te blij dat ik van mijn aberrante islamitische gedachten verlosd ben. Ik ben fier om atheist te zijn en spreek mij fel uit tegen het feit dat binnen moslimkringen zoveel homofobie en seksisme te vinden is.
Dit is de tijd waarin  Westerse kerken stilaan de rol lossen in de vorming van de geesten en media steeds meer inspringen om die rol mee te vervullen. Nooit is een huiskompjoeter zo populair geweest, nooit is het beeld zo belangrijk geweest in het bepalen van welke muziek als leuk ervaren wordt, nooit hebben politici zoveel geprobeerd de kloof tussen hen en geregeerden te overbruggen met regionale en andere televisie. Nu is het moment van de massacultuur, de one-liners, het korte nieuwsitem en de overvloed aan reclame. Beelden vervormen de realiteit en de markteconomie vervormt de beelden. Woorden verliezen hun oorspronkelijke betekenis en dringen binnen in andere discours dan voorheen, of in zinnen waar ze niet thuishoren. Mensen proberen aan de realiteit te ontsnappen, maar slechts weinigen om meer realiteitszin te verkrijgen. Dit is het tijdperk van media en paradox. And the mass medium is the message.  
Stilaan begint Indymedia zelf trekjes te vertonen van een massamedium. OK, de berichtgeving over de Lappersfort-affaire en de Bomspotting was zeker degelijk. Maar ik herinner me niet veel meer interessants te hebben gezien deze maand en ik heb de site zowat elke dag bekeken. Als Indymedia zo verder gaat zou er in Vlaanderen wel eens een serieuze concurrent kunnen opstaan die de mindere kanten van Indymedia niet wil overnemen. Ook hierover hoor ik binnen libertaire kringen steeds meer. Misschien dat anarchie.be  verder uitgebouwd gaat worden en er komt ook een aparte site voor Belgische grassroots-actiegroepen.
De fascinatie voor media is in de Westerse cultuursfeer nog nooit zo groot geweest. En het mag ons dan ook niet verwonderen dat er een grote interesse voor bestaat in de subculturen. Wie "rock" zegt, zegt "radio". Andersglobalisten surfen virtueel de wereld rond, maar handelen reëel vooral locaal als er geen interesse van televisie of kranten is. Wie "alternatieve ontspanning" zegt wil het goedkoop of gratis, en denkt daarom vaak aan een gefilmd of door een computer gemaakt beeld. Vermits de gedrukte pers aan kwaliteit moet inleveren ten opzichte van vroeger en het gekopieerde schrijven moeilijk en traag verspreidbaar is, gaan steeds meer mensen zich voor de mogelijkheden van internet interesseren. Misschien schrikt het "world wide web" mensen nog wat af, o.a. omdat er via internet ook kinderporno verkocht wordt bijvoorbeeld. Maar libertairen en hun sympathisanten zien genoeg de noodzaak in van een tegenkracht voor de massamedia. Aan de Indymedia-medewerkers kan ik dan ook alleen de raad geven de kwaliteit van hun site op zijn minst te proberen verbeteren.