In de campagne ter verdediging van de 13 van Clabecq hebben deze secretarissen van de sector industrie permanent hun steun betuigd. Albert Faust, van zijn kant, nam deel aan de lancering van het comité De Solidariteit Eerst. Vanaf dat het proces in Brussel doorging, heeft Faust onophoudelijk gemobiliseerd, waarmee hij zich de banbliksems van het nationale apparaat van het ABVV op de hals heeft gehaald. 

Veel militanten worden ontmoedigd door de bureaucratische methodes van Thierry Nollet en de syndicale rechterzijde. In zijn sector (banken en verzekeringen) maakt Nollet jr. gebruik van druk, chantage, bedreigingen, promotiebeloften,... 

Op een moment dat zijn sector met herstructeringen wordt geconfronteerd, waarschuwt hij delegees dat ze - wanneer ze Faust ondersteunen - er bij sociale problemen in het bedrijf zelf voorstaan! De een belooft hij een zitje in het Uitvoerend Bestuur (hoewel het congres moet kiezen), de andere belooft hij de plaats van Roger Wittebrouck, algemeen secretaris van de BBTK en door Nollet jr. beschouwd als ‘de volgende die moet worden geëlimineerd, na Faust’. 

Thierry Nollet controleert op een bureaucratische manier de verdeling van mandaten. Hij zette Andrée Louis, een delegee die Faust ondersteunt, onder druk opdat ze uit het Uitvoerend Bestuur ontslag zou nemen en liet de rechtvaardiging voor onkostennota’s verdwijnen die zij had binnengebracht. 

Leden van het administratief personeel van BBTK-BHV die staakten om te protesteren tegen wat er gebeurt, ontvingen een waarschuwingsbrief - net als in een ordinaire KMO. Er is sprake van een sociaal fonds van 30 miljoen BF, gedeeltelijk betaald door P&V (de verzekering verbonden met de PS waar Thierry Nollet heeft gewerkt), om de operatie van destabilisering tegen Faust te voeren. 

Kort gezegd: het gaat hier meer over Chicago dan Brussel-Halle-Vilvoorde. Front vormen met dit soort lieden is een principeloze affaire. 

De deelname hieraan van zogenaamd "linkse secretarissen" (Van der Smissen en consoorten) was noodzakelijk om de aanval van het nationale apparaat op BBTK-BHV en ABVV-Brussel politiek ingang te doen vinden. 

Van der Smissen bood enkele dagen voor de putsch zijn ontslag aan, omwillen van de "ontdekking" van een financieel catastrofale situatie. Zoals Silvio Marra al zei: ofwel is hij medeverantwoordelijk, ofwel onverantwoordelijk. Van der Smissen stelde: "We waren niet klaar om naar het Uitvoerend Bestuur te gaan. Er was een volstrekt sluitend dossier nodig. Faust is een goed spreker, hij heeft een aura, en kan een zaal van gedacht doen veranderen". 

Anders gesteld: Van der Smissen trekt zich niets van de syndicale democratie aan. Ruttiens blijft volhouden dat het om een strikt financiële kwestie gaat en niets met politiek te maken heeft. Hij rechtvaardigt de principeloze samenwerking tussen rechts en een deel van de linkerzijde ongetwijfeld aan de hand van het Chinese principe Yin en Yang ("het geluk schuilt in een alliantie van tegengestelden"). 

Dit lijkt sterk op de stalinistische methodes die niet rechts maar links viseren. In het begin van de jaren ’30 in Duitsland deinsde de stalinistische KPD er niet voor terug om front te vormen met de nazi’s om so-ciaa-democratische meetings aan te vallen die als "sociaal-fascistisch" werden bestem-peld. 

Elke vergelijking heeft natuurlijk zijn beperkingen. Mia De Vits is geen fasciste, maar een rechtse sociaal-democrate. Faust is geen socaal-democraat, maar eerder een linkse neo-reformist (PCF, Duitse PDS) en het stalinisme als systeem is in duigen gevallen na de uitverkoop door de leiding van de Sovjetunie aan het kapitalisme (wat de stalinisten nu ook in China proberen te imiteren). 

Het maneuver is echter hetzelfde als in de jaren ’30: een principeloze alliantie smeden om een deel van de linkerzijde te treffen in de plaats van een eenheidsfront te vormen van heel links om rechts te bevechten. 

Als Mia De Vits het haalt, riskeert BBTK-BHV in 2 te worden gesplitst, met Brussel aan de ene kant en Vilvoorde en Halle aan de andere kant. Aangezien het grootste deel van de industrie zich buiten Brussel bevindt, kunnen we de secretarissen industrie van de BBTK enkel goede moed wensen in hun relatie tot Karel Gacoms en onder het dubbele voorzitterschap van Mia De Vits.