CARBONWARS , door de ogen van een aktiviste Het is alweer voorbij voor je er erg in hebt. Ik kijk terug op twee weken Carbonwars in Den Haag. Er is een hoop gebeurd in deze twee weken. Ik ben in die tijd negen keer aangehouden geweest, wat mij in totaal drie dagvaardingen en drie bekeuringen heeft opgeleverd, wat weer voor de nodige nasleep zal zorgen. Daarnaast ben ik zo nu en dan geconfronteerd geweest met nogal bruut geweld aan de zijde van de politie en is in mijn ogen met grote regelmaat mijn (onze) vrijheid van meningsuiting en recht op demonstratie geschonden geweest. Voor mij een reden om er een soort dagboek-verslag van te maken. Enerzijds puur voor mijzelf , om de gebeurtenissen te verwerken en te blijven herinneren. En anderzijds om misschien (delen ervan) te laten publiceren als zijnde verslag van het geheel, maar ook als soort van evaluatie over het nut en de effectiviteit van deze opzet van aktie. Week 1 Zondag 12 november * Op deze dag begon voor mij de zogenoemde Carbonwars. Tot zes uur had ik nog moeten werken, om daarna allerijl me naar Den Haag te begeven. Om 19.00u zou er een fakkeltocht zijn ter herdenking van de moord op Ken Saro Wiwa. Wanneer ik aankom bij het Shell hoofdkantoor zie ik al bijna meer politie (incl. stillen) staan dan demonstranten. Ze verwachten vast een hoop narigheid, dat ze zich bij dit al zo opstellen. Zouden ze dan echt niet door hebben dat ze die narigheid hiermee juist over zich afroepen? De demo verloopt zeer voorspoedig, het ziet er allemaal mooi en indrukwekkend uit. Ik bied de stillen nog aan om de wagen te trekken, maar ze slaan mijn aanbod af en blijven liever met hun handen in hun zakken zich in stilte tussen de demonstranten mengen. De demo eindigt bij het NCC (Nederlands Congres Centrum). Ik ben enerzijds verbaast dat ze ons toch nog zo dichtbij laten komen en anderzijds onder de indruk van de stevige dranghekken die van het NCC een komplete vesting maken. Na nog herkent te zijn geweest door een politieman uit Brunssum (dat die helemaal naar Den Haag komen...) vertrekken we met een aantal richting de Blauwe Aanslag. Hier wordt besloten om met een aantal groepjes (zoveel mogelijk) posters te gaan plakken door de hele stad. Dit zijn antinucleaire posters die we overal in de stad wilden hebben hangen voordat de werkelijke top begon en omdat de eerste dag van de top was uitgeroepen tot antinucleaire dag. Ik twijfel nog of ik zal gaan. Er zijn al best veel groepjes die gaan vertrekken. Drie anderen willen op zich ook wel gaan plakken en besluit ik om me bij hen aan te sluiten. www.antenna.nl The walk of shame 22-11-00 Maandag 13 november * Wanneer we bij Holland Spoor onder de tunnel doorgaan zien we wel politie, maar ze lijken niet te veel aandacht voor ons te hebben. Voor alle zekerheid gaan we toch eerst effe op een andere plek plakken alvorens rond HS te plakken. De politie lijkt weg te gaan daar, maar zodra wij weer terug keren naar HS zijn ook zij weer in de buurt. We trekken ons er niet te veel van aan en gaan toch door met plakken. Want wat stelt het nou toch allemaal voor? Terwijl we weer terug onder het tunneltje doorlopen duiken er plotseling diverse politiebusjes en auto\'s op. Ik probeer nog weg te rennen, maar wordt hardhandig vast gepakt en in de rondte geslingerd en vervolgens tegen een muur gekwakt. Met vier mensen worden we aangehouden wegens \'plakken en kladden\'. Na ongeveer anderhalf uur staan we weer buiten, zonder plakspullen of posters, maar wel een bekeuring rijker. En dat terwijl we nog maar amper een poster geplakt hadden! Ons vermoeden dat we gevolgd moeten zijn geweest vanaf de blauwe, wordt bevestigd wanneer we de AG (ArrestantenGroep) op de hoogte stellen van ons avontuur. In totaal blijken die nacht al veertien mensen te zijn gearresteerd. In de Rembrandtstraat is voor de gelegenheid een aardig groot huizencomplex gekraakt om alle aktivisten te kunnen laten huisvesten. Voor de saamhorigheid zou het wel goed zijn als ik er ook zou blijven slapen, maar omdat het waarschijnlijk twee lange weken zullen worden, ben ik blij dat ik bij een goede vriend (vlak in de buurt) kan blijven slapen en daar echt even tot rust kan komen. In de eerste nacht komt er echter niet zoveel van terecht aangezien we, na een paar uurtjes slapen, alweer om 8.00u (AM) lawaai staan te maken bij een \'fout\' hotel. De nucleaire lobbïsten die hier zouden moeten zitten, blijken hier niet te zijn. De mensen in de omgeving en van het hotel zelf zijn wel erg vriendelijk, maar we besluiten toch om na een uur met het lawaai te stoppen. Met vier mensen gaan we uiteindelijk nog door naar de ingang van het NCC, om te kijken hoe ver we daar kunnen komen, want om 10.00u zal de officiële opening plaatsvinden (door onze enige echte koningin). We weten pal voor de ingang een spandoek uit te rollen, maar worden al snel door een paar agenten naar een andere plek gedirigeerd. Wanneer we netjes met ons spandoek op deze plek gaan staan, worden we opnieuw door weer andere agenten weggestuurd en worden ons diverse tegenstrijdige bevelen gegeven door diverse agenten. Ze reageren nogal gestressed wanneer wij niet direkt op hun bevelen reageren en nog een discussie met een hoge piet proberen aan te gaan. Dan worden wij plotseling aangehouden, terwijl we feitelijk nog in onderhandeling zijn over op welke plek we uiteindelijk zouden mogen staan. De chaos is kompleet wanneer ook een Duitse aktiegroep bezig is voor de ingang en de koningin op het punt staat om langs te komen. Iedereen die nog een aktie probeert te doen wordt resoluut aangehouden. Het is mijn tweede arrestatie in 24 uur. Na ruim zes uur worden we allemaal vrij gelaten. Drie van ons, waaronder ikzelf, met een dagvaarding op zak wegens het negeren van een politiebevel (?). Het daglicht is dan alweer bijna voorbij. Ondertussen zijn ze in de Rembrandt druk bezig de boel draaiende te houden en is het lastig om de mensen ook te mobiliseren voor de zgn Carbonwars-prikakties. Er zijn helaas niet zo vreselijk veel mensen aanwezig. Verwacht wordt dat dit in de loop van de week wel weer wat meer zal gaan toenemen en met name in de tweede week worden veel meer mensen verwacht. Wij zullen er het beste van moeten maken. \'s Avonds ga ik met een medeaktiviste nog op pad, met het idee om vlaggen, die speciaal voor de klimaattop zijn gemaakt en overal door de stad hangen, halfstok te hangen. Dit als symbolische daad voor de treurige bedoelingen bij de klimaattop. We concentreren ons hiervoor met name op het gebied rondom het NCC. Dinsdag 14 november * Een stille-auto rijdt langs ons, ziet ons, draait om en komt als een waanzinnige over het fietspad terug gescheurd. We schrikken enigszins maar zijn afwachtend. Twee agenten in burger stappen uit en maken zich als zodanig bekend. (goh, wat een verassing). De donkere man en blonde vrouw, genaamd Ouzi en Rineke, blijken alleen maar een babbeltje te willen maken. Ze stellen allerlei onzinnige vragen, dus geven wij ook onzinnige antwoorden. Nadat ze dit eindelijk doorhebben laten ze ons met rust en vervolgen wij onze rustige (nachtelijke) avondwandeling. Zodat we uiteindelijk kunnen beginnen aan onze vlag-halfstok-akties. De eerste reeks is nabij een politiepost. Ze zien niks, pas bij de laatste vlag reageren ze en komen ze op ons af. Ze vragen ons welke aktiegroep we zijn en omdat dit al in korte tijd de zoveelste vraag is verzinnen we maar de leuke originele naam aktiegroep \'Hang de Vlaggen Halfstok\'. Wanneer we doorlopen richting volgende politiepost wordt de naam van de aktiegroep over de portofoon doorgegeven. Wat een grap! Bij de volgende vlaggenreeks is ogenschijnlijk geen politie, maar wordt onze daad wel door \'burgers\' waargenomen en doorgegeven als zijnde vernieling van de vlaggen(?!). Het volgende moment komen diverse politievoertuigen op ons afgestoven, blij als ze zijn eindelijk iets te doen te hebben, en ook Rineke en Ouzi zijn natuurlijk van de partij. Het lijkt erop of ze ons willen aanhouden, maar ze weten nog niet op wat. Wanneer ik even aan hun aandacht ontsnap en een andere vlag halfstok weet te hangen, reageren ze erg gepikeerd en worden we gelijk aangehouden en afgevoerd. Na ongeveer een half uur staan we weer zonder aanklacht buiten en is mijn derde arrestatie binnen de eerste 24-uur dat ik in Den Haag ben een feit. Dit belooft wat voor de rest van de twee weken! Na een aantal uren geslapen te hebben kom ik pas laat op gang. Een bezoekje aan de Rembrandt levert ook geen spectaculaire dingen op en besluit om, met een spandoek op zak, op de fiets de omgeving van het NCC wat te verkennen. Ben verbaast over de hoeveelheid ME die zich in de omgeving ophoudt en zich alleen maar zit te vervelen. Wanneer mijn aanwezigheid wordt opgemerkt door een ME-camerawagen lijk ik even sjans te hebben met dit voertuig (vermoedelijk afkomstig uit Utrecht, want ik herken een enkeling). Ze rijden namelijk een stukje met me mee om me uitgebreid te kunnen filmen. Ik zwaai vriendelijk naar ze en fiets door naar het NCC, om daar weer een poging te wagen met een spandoek te gaan staan. Uiteindelijk krijg ik officieel toestemming om aan de overkant van de weg te staan en dat voor elke dag de komende twee weken. Wat een verschil met de dag ervoor! De tijd vliegt en het wordt alweer vroeg donker. Toch wel lastig van die winterse dagen. De vergadering op de Rembrandt valt me weer wat tegen en doe een voorstel voor een aktievergadering voor de volgende ochtend. Ik probeer een beetje bijtijds te gaan slapen, nadat ik pas laat wat ben gaan eten. www.antenna.nl walk of shame 22-11-00 Woensdag 15 november * Magere plannetjes ontstaan er uit de aktievergadering, maar het idee van de vlaggen halfstok klinkt een aantal wel goed in de oren. Het kost weinig voorbereiding en is makkelijk uitvoerbaar en redelijk onschuldig. En met nog wat stickers op zak zijn we redelijk flexibel voor wat spontane akties. Opnieuw kiezen we voor het gebied rond het NCC aangezien hier toch de meeste mensen en eventueel pers onze akties zullen waarnemen. Bij onze eerste pogingen van vlaggen halfstok is er al massaal politie bij, die onze aktie helaas weet te verijdelen. Ze reageren uitermate agressief op zo\'n onschuldige aktie. Wanneer ze ons zat zijn proberen ze ons illegaal te fouilleren en onze stickers af te pakken. Dit lukt ze maar gedeeltelijk en na een felle woordenwisseling laten ze ons weer een beetje met rust. Donderdag 16 november * We krijgen een tip door dat vrijdag een bus met nucleaire lobbïsten een uitstapje gaat maken naar de kerncentrale in Borssele. Er ontstaat al snel het idee om deze bus te gaan blokkeren en treffen de nodige voorbereidingen. Ik besteed zo\'n beetje de hele dag ter voorbereiding van die aktie. Ik ben wel blij dat we nu eindelijk iets concreets hebben vanuit de informatiestromen. Het blijft verder een rustige dag. Ik ga optijd slapen, zodat ik de volgende dag weer een beetje fit ben. Vrijdag 17 november * In de afgelopen dagen zijn we erachter gekomen dat onze bewegingen rond de Blauwe en de Rembrandt behoorlijk in gaten werden gehouden door de politie. Soms werd dit via de scanner opgevangen en andere keren werd dit overduidelijk door de politiewagens die wel erg snel achter ons aan zaten. Dit gegeven betekent dat we voor de aktie van vandaag voorzichtig moeten zijn bij het verlaten van de panden. Er worden wat onhandige afspraken gemaakt, dat we elkaar op een bepaalde plek om een bepaalde tijd zouden ontmoeten. Het lijkt al zo goed als onmogelijk om ongezien de panden te verlaten. Ze weten vast al dat we iets van plan zijn. Desalniettemin proberen we het beste ervan te maken. En inderdaad, wanneer ik als laatste vertrek krijg ik van de AG al snel te horen dat diverse groepen worden gevolgd door de politie. Voornamelijk door burger-eenheden. Om 08.00u zou de bus vertrekken. Wij zijn zelf al aan de late kant daar, maar de bus is nog niet weg. Omdat we toch al gezien zijn door de politie, besluiten we om dan ook maar opvallend bij elkaar te blijven. Ze weten dat we iets gaan doen, ze weten waarschijnlijk alleen nog niet wat. Er staat inmiddels al veel politie om ons heen en aanhoudings-eenheden op geringe afstand, wanneer we een bus vol met mensen aan zien komen. Dit blijkt wel de goede bus te zijn, maar door een pijnlijke communicatiestoornis reageert niemand erop en rijdt de bus ongehinderd aan ons voorbij. De frustratie is groot, zeker gezien de voorbereidingen die dit heeft gekost. Na een drankje in een café besluiten we met een wat kleinere groep om alsnog een blokkade-aktie te doen, maar dan bij de Amerikaanse ambassade, aangezien de Amerikanen graag de nucleaire industrie willen promoten. Dit wordt een heel geslaagde aktie. We zijn allemaal blij dat we dit alsnog gedaan hebben. We hebben er zelfs nog wat pers mee gehaald. De aktie bestaat uit het vastketenen van zeven mensen aan elkaar, voor de ingang van de ambassade. Het ziet er mooi en serieus uit. Ook hier is weer snel erg veel politie bij (ze hebben kennelijk toch niks beters te doen) en uiteindelijk komt de BraTra erbij om onze sloten los te slijpen. We worden met acht mensen aangehouden, wegens het niet opvolgen van een politiebevel (heb ik deze week al eens vaker gehoord!). Iedereen komt dezelfde avond nog vrij, met opnieuw een dagvaarding op zak. Doordat er nog een hoop geregeld moest worden voor iemands paspoort lukte het me niet om optijd naar huis te gaan. Dit wordt dus allemaal erg laat. Helaas kan ik er zaterdag, met het bouwen van de dijk rond het NCC, niet bij zijn, want ik moet werken en mijn verlof was afgewezen. Helaas, maar zondag ben ik weer terug! Week 2 Zondag 19 november * Op wat agenten na is er nog helemaal niemand op het Spui, als ik daar vanuit Utrecht direkt heen ga. Ik wacht nog even rustig af, want ik ben wat aan de vroege kant, en dan beginnen de mensen zich langzaam aan te verzamelen voor een grote fietsdemonstratie door de stad. Ik ben blij iedereen weer te zien en nog blijer te zien dat er een hoop meer mensen zijn. De opkomst is echt overweldigend! Het is één bonte bedoeling hier. De demo verloopt erg leuk. Bij het NCC blijven we een lekker tijdje staan, wanneer de Sambaband daar is aan het spelen. Mensen zijn aan het dansen, zwaaien met spandoeken en de meest gekke fietsen rijden rond. Ikzelf ben op een step aanwezig, menigeen wil deze wel eens uitproberen. Wanneer we verder gaan, proberen mensen toch het NCC-terrein op te gaan, of in elk geval een ronde om het NCC heen te maken. We worden hier echter in belet en het dreigt een klein beetje uit de hand te lopen. Dat wil zeggen, de politie reageert, zoals gewoonlijk, behoorlijk nerveus. Een hoop stillen komen er bij staan en proberen zich \'on\'opvallend tussen de demonstranten te mengen. Wanneer ik ze duidelijk probeer te maken dat ze niet zo gewenst zijn, dreigt één van hen mij met aanhouding wegens opruiing. Ze kunnen niet erg veel hebben hoor, die tere zieltjes! De stoet vervolgd zich weer, maar ditmaal met een hoop stillen erbij. We eindigen weer op het beginpunt, waar een maaltijd is geregeld en DWARS nog een ludieke aktie in petto heeft. Twee oude bekende komen ook nog even een kijkje nemen. We noemen ze duo penotti, en het zijn onze \'vriendelijke\' stillen Rineke en Ouzi.. \'s Avonds is er nog een redelijk spontane lawaaidemo gepland bij VROM. Dit in verband met een receptie/etentje van delegatieleden. Er wordt voorverzamelt op CS en vanuit daar gaan we, samen met de Sambaband, naar het ministerie vlak in de buurt. Door de overkapping waar we onder staan komt het lawaai erg goed tot z\'n recht. Het wordt alleen wel een beetje spannend, omdat we alweer helemaal omsingelt zijn door ME. Ik krijg weer een beetje flashbacks van de Eurotop A\'dam van een paar jaar terug. Het duurt niet lang meer of de ME gaat ingrijpen, althans, zo lijkt het. Een deel van de groep hebben ze al weten af te splitsen en zijn weg gejaagd. Na bemiddelingspogingen lukt het om een groot deel van de groep zonder ME ingrijpen weg te laten gaan. Niet iedereen is het hier mee eens en heeft kritiek op de bemiddeling met de politie. Jammer genoeg worden dit soort dingen vaak verkeerd opgevat door een aantal mensen, is er slechte communicatie en worden dergelijke dingen ook achteraf niet goed meer uitgepraat. Dit vind ik erg jammer en ook storend aan sommige mensen. Duo penotti laat ook nog even het gezicht zien. Ze proberen zich te bemoeien met de onderhandelingen. Dit lijkt handig en daarom geef ik Rineke mijn mobiele nummer, zodat ze me daar ter plekke goed kan bereiken, maar achteraf had het allemaal niet zoveel uitgemaakt dat zij erbij waren. Maandag 20 november * In de ochtend organiseert Aseed een aktie bij (weer) VROM. Nu ivm de accreditatie die ze zouden krijgen maar is ingetrokken. Men was bang voor akties..... Met een hoop mensen hebben we een tijd lang de (rol)trappen bezet kunnen houden tot men een gesprek kreeg, waarin duidelijk zou worden waarom precies de accreditatie was ingetrokken. Nadat een deel van het gesprek daar ter plekke had plaats gevonden en een vervolg voor opheldering werd toegezegd zijn we allen vertrokken. \'s Middags zijn we met drie mensen de akties van de Vlaggen Halfstok weer gaan voortzetten. De afloop ervan was ditmaal niet zo gunstig en resulteerde in mijn vijfde (!) aanhouding. De arrestantenbewaking begint me al te kennen. Hoewel de arrestaties zelf nogal eens wat ruw en agressief zijn, is de behandeling op het buro door de arrestantenbewaking heel correct en zijn ze daar overwegend erg vriendelijk tegen me. We zijn ditmaal aangehouden wegens baldadigheid. Ik vraag me af hoe dit kan, aangezien we geen schade hebben toegebracht, niemand in de weg hebben gestaan en wel heel doelbewust een symbolische daad hebben verricht. De boete zal ik weigeren te betalen, dus zal het wel weer een interessante rechtszaak worden. En het is opnieuw donker wanneer ik samen met een ander weer word vrijgelaten. Bij het Vredespaleis is blijkbaar een hoop te doen, gezien de vele politie en dure auto\'s daar. Dan herinner ik me dat de regeringsdelegaties een receptie zouden hebben. Aangezien we er toch zijn en we een toepasselijk spandoek bij ons hebben, blijven we met het spandoek netjes achter het politielint staan. Het is dan ook werkelijk niet te geloven wanneer er een politie inspecteur op ons afloopt met het verzoek dat we een paar passen opzij moeten zetten. Als we dat zouden doen zouden we niet meer in het zicht staan van de inmiddels wegrijdende delegaties. Ik weiger en maak hem duidelijk dat het belachelijk is dat ze nog om ons spandoek gaan zeuren terwijl we al netjes achter het politielint staan. Waarvoor hangt dat lint er dan?? Waarschijnlijk ziet die beste man zelf in dat hij geen poot heeft om op te staan en laat ons verder met rust. We staan eigenlijk bijzonder goed. Zelfs de koningin komt aan ons voorbij gereden. Zo klein en zo spontaan de aktie is. Het is wel uiterst effectief. Dan krijgen we telefonisch het bericht door dat er in de buurt, vlak achter het politieburo, een lawaaidemo zal plaatsvinden i.v.m een receptie van foute lobbïsten. Ook de Sambaband zou er heen gaan. Wanneer we er aan komen blijken juist een paar mensen te zijn aangehouden. Achteraf blijkt dat dit twee Engelsen waren die binnen zijn gedrongen en daar akties hebben gedaan. Ik bel met de AG om door te geven wat ik aan het waarnemen ben en probeer ondertussen wat dichter bij het arrestantenbusje te komen. De AG probeert me wat duidelijk te maken over de Sambaband, die kennelijk al van de weg waren geplukt, maar het verhaal wordt een beetje wazig. Zeker op het moment dat een hoofdinspecteur van politie op ons afkomt om ons te manen weg te gaan. Terwijl ik nog aan de telefoon hang en dus niet zo vlot reageer op deze officier, wordt deze gelijk zeer agressief en begint mij te duwen. Uiteraard ben ik verontwaardigd over deze behandeling en probeer met hem in discussie te gaan (terwijl ik nog steeds aan de telefoon hang, de AG hoort alles). Dan geeft hij me zo\'n harde duw, dat ik op de grond val. Dit is voor mij de druppel en begin die sufferd flink uit te schelden. Natuurlijk wil hij me vervolgens aanhouden wegens belediging en omdat ik nog maar net een uur uit de cel ben en geen zin heb om wéér vast te zitten, ben ik weg gaan rennen. Een snelle politieman weet mij echter in te halen en te tekkelen en ben ik dus voor de zesde keer aangehouden. Ditmaal laten ze me echter gelijk weer gaan, waarschijnlijk omdat de hoofdinspecteur heeft ingezien dat hij zelf toch wel heel erg fout heeft gehandeld. Eindelijk ben ik weer terug op de Rembrandt, waar we met een aantal het snode plan bedenken om de foute lobbïsten uit hun slaap te houden dmv lawaaidemo\'s bij een fout hotel. We pikken een hotel in het centrum uit en proberen daar om het uur zo lang mogelijk lawaai te maken. Dinsdag 21 november * Het is alweer wat later in de nacht wanneer we eindelijk vertrekken. Hoewel we in het begin nog vrij schichtig zijn lukken de akties toch erg goed en hebben we samen erg veel lol. Wanneer de politie ons in de gaten begint te houden, doen we net alsof we dronken zijn en op zoek zijn naar het volgende café. Gezien de reaktie van één van die agenten later in de week, blijkt dat ik toch ook nog goede acteertalenten heb. Na wat omzwervingen door de stad besluiten we de aktie met nog één laatste lawaaidemo. We gaan net zo lang door tot de politie komt. Dan gaan we weg, terug naar ons bed. Een succesvolle nacht, kan ik wel zeggen, zonder aangehouden te worden. Ik begon er al weinig vertrouwen in te krijgen. Na lekker uit te hebben geslapen, zit ik net op de WC wanneer mijn telefoon gaat. Het is Rineke! Ik ben verrast. Ze wil wat met me gaan eten. En \'gewoon\' informeel met me kletsen. Over hoe we ervoor kunnen zorgen dat demonstraties niet uit de hand lopen enzo. Wat toevallig eigenlijk, dat ze me belt de dag voor een demonstratie die al officieel verboden is. Ik heb zo mijn twijfels om er op in te gaan, maar wimpel haar toch niet meteen af. Laat ik eerst eens kijken hoe anderen er over denken. Hoewel ik bij sommigen de reaktie al kan raden. De meeste reageren wel leuk op het telefoontje, we maken er wat grapjes over en sommigen krijgen al zelfs hele wilde ideeën over hoe dit etentje volledig uit te buiten. Maar met name door de (te verwachten) erg felle reakties van enkele anderen besluit ik om er toch maar niet op in te gaan. Ik heb geen zin om in deze strijd verwikkeld te raken. Ik vind dat ik normaal gesproken al genoeg tussen twee vuren in sta en ik ben hier toch ook om nog plezier te hebben in het aktievoeren. Ik vind het waardeloos als mensen gaan twijfelen aan mijn integriteit. Zeker als dit mede-aktivisten zijn! Later in de middag is er nog een rechtszaak van GroenFront-aktivisten voor de Hoge Raad in Den Haag. We gaan met een heel stel mensen er heen. Tot mijn verbazing is er geen extra bewaking bij de ingang, wat ze normaal altijd doen als ze weten dat er aktivisten komen. Wel staan er enkele politiebusjes op een afstand toe te kijken. Het is een lange zitting, ik ben helemaal gaar. Wanneer we buiten komen staat er nog steeds een politiebusje. Wat hebben die lui een geduld zeg. Wanneer we op het punt staan terug te gaan naar de Rembrandt, krijg ik te horen dat er om 18.00u een lawaaidemo zal zijn aan het politieburo. Dus gaan we met een aantal gelijk naar het politieburo, maar daar is niks te beleven. Bij het nabellen blijkt niemand precies te weten hoe het zit, dus gaan we maar terug. Ik ga naar de Concordia om daar te eten. Heerlijk om weer even warm en droog binnen te zitten en bij te komen. Daar hoor ik dat niet om 18.00u maar om 21.00u de lawaaidemo zal zijn. Dus wij na het eten weer op weg naar het buro. Maar opnieuw is er niks te beleven en wij zijn met te weinig mensen om een beetje indruk te maken voor een lawaaidemo. Ik probeer maar weer een beetje bijtijds te gaan slapen, zodat ik weer goed uitgerust ben voor die \'illegale\' demonstratie. Ze hebben gezegd dat de demo niet kon plaatsvinden, omdat er al andere demonstraties waren en ze dan niet genoeg politie meer hebben om deze demo te kunnen begeleiden. Nou, volgens mij hebben ze speciaal voor ons op het moment wel heel erg veel politie in de stad en vervelen die zich alleen maar en is dat argument dus puur gelul. Maar ach, we zullen wel zien hoe het gaat. www.antenna.nl walk of shame 22-11-00 Woensdag 22 november * Om 10.00u begint de demo dus heb ik al bijtijds afgesproken op de Rembrandt, om vanuit daar naar het Malieveld te lopen. Onderweg wordt ik door Rineke opgebeld met de vraag of ik naar de demo ga. Ze maakt nog een aantal suggestieve opmerkingen om vervolgens duidelijk te maken dat we wel een manifestatie op het Malieveld mogen houden, maar dat we niet door de stad mogen lopen. Daar aangekomen staat het alweer blauw van de politie en uiteraard is DuoPenotti ook aanwezig. Na een tijdje gewacht te hebben en er wat overleg is geweest, wordt beloten om toch te gaan lopen. Alleen een groot aantal deelnemers van Greenpeace USA haken af, helaas. De rest wordt op de weg ingesloten door ME en door de aanhoudingseenheden één voor één er tussenuit gehaald en opgepakt. Dit wordt alweer mijn zevende arrestatie. De AE\'s zijn uiteraard (hoe kan het ook anders) niet altijd even zachtzinnig. Kennelijk behoor ik tot het groepje die het beste zijn ingehaakt, want wij worden als laatste weggehaald. De ME springt er ook tussen en begint mij, en anderen, te prikken met hun vervelende stokken. Het lijkt wel één grote worstelpartij.