“We zijn hier om steun te verlenen aan alle krachten die zich vandaag verzetten tegen Israël. Zowel de islamistische krachten, met Hamas en Jihad, de nationalistische met Al Aqsa, als de marxistische van het PFLP hebben vandaag maar één doel: Palestina bevrijden. Zij worden er van beschuldigd terroristen te zijn, maar dat is gewoon een nieuw excuus van het Amerikaans imperialisme om alle verzet overal ter wereld in de kiem te smoren. Vroeger hadden ze het communisme, nu noemen ze het terrorisme.” dixit Dyab Abou Jahjah (nr 26227) in een artikel van Christophe.

zie ook de 'verhelderende' discussie op: 
http://belgium.indymedia.org/front.php3?article_id=25992

De laatste weken wordt Indymedia overspoeld door Pro-Palestijnse berichten. Niks op tegen, want wat daar gebeurt is gruwelijk, onmenselijk. De hele westerse (en een deel van de arabische) wereld kijkt gelaten en uiterst hypocriet toe, en de krachtsverhoudingen zijn zeer ongelijk. De Palestijnen hebben een groot deel van het gelijk aan hun kant.

Wat mij echter kwetst en teleurstelt, dat is de manier waarop m.i. veel te veel mensen van het indymedia-team zich niet alleen bekommerd tonen om het lot van de Palestijnse bevolking, maar spijtig genoeg meteen ook beginnen te flirten met het gebruik van radicaal en blind geweld, zelfmoordacties naar onschuldige burgers toe, 'oog om oog, tand om tand', 'de vijand van mijn vijand is mijn vriend', etc. Oh ja, ik begrijp best wel de 'romantiek van de rebellie'; hoevelen onder ons dromen er niet om, Ché gelijk, heroïsch te sterven in één of ander latijnsamerikaans maquis, in plaats van alhier te vertoeven en geconfronteerd te worden met de complexiteit van het eigen en andermans bestaan? 
Waarom kom ik op deze site gvd zo weinig nuances tegen in de berichtgeving over palestina? Keuren wij dan allemaal die vreselijke zelfmoordacties goed? Zijn alle Palestijnse strijders dan even moreel bezig? Zijn alle Joodse activisten sowieso immoreel bezig? Is het dan allemaal zo simpel?
Er is ECHT wel een verschil tussen het neerschieten van een Israelisch soldaat in de bezette gebieden, en het opblazen van een fucking schoolbus in jeruzalem.
Er is een verschil tussen het navolgen van vn-resolutie 242 en de eis dat Jeruzalem helemaal voor de palestijnen moet zijn.
Er is een verschil tussen de eis voor gelijke rechten, en de eis tot deportatie van alle Joden uit Israël.
Of NIET soms?

En dan krijg je te lezen: 'ja maar, ja maar.... ' en van die dooddoeners als 'het doel heiligt alle middelen', ' de anderen waren eerst begonnen', 'wie niet moordt, die pleegt geen verzet (????)', 'zonder geweld bereik je nooit iets', 'alleen de onderdrukkers kunnen immorele daden stellen', enz enz
Denk je dat niet IEDERE tiran, IEDERE moordenaar dergelijke excuses inzet, à volonté? 
Alsof meer en meer Indy-redactieleden enkel nog geloven in de weg van het radicale geweld, 'peace must come through the barrel of a gun'. Wie een andere, meer genuanceerde mening is toegedaan, die wordt precies meer en meer geschoffeerd, geridiculiseerd, ja, zelfs geculpabiliseerd en gecriminaliseerd (wie herkent zich hierin?).

Ooit geloofde ik in de Belgische indymedia. Ik verwachtte er geëngageerde berichtgeving, journalistieke pretenties, 'putting people first', tools ter verruiming van ons politieke en sociale bewustzijn, kortom: hoop in deze duistere en onintelligente tijden. Ik zal niet zeggen dat ik dit hier nooit tegenkom, verre daarvan. 
Maar alsjeblieft alsjeblieft, verblind uzelve niet in het Grote Gelijk, het Heilige Zwartwitdenken, de illusie van de Simpelheid der dingen. Doe je dit wel, dan zul je gauw merken dat meer en meer mensen zullen afhaken van dit 'onafhankelijk' medium, dat iedere vorm van vrijdenken, los van oude kaders, steeds opnieuw verketterd zal worden, dat de kans dat dit medium ooit uitgroeit tot een volwaardig pluralistisch, verdraagzaam, democratisch, inspirerend alternatief medium, met de dag kleiner en kleiner wordt.
De 'thought police' is volop bezig op indy. Zij heeft het echter zelf niet door, want zij ziet zichzelf verkeerdelijk als de enige echte Waarheid.
Net zoals heel wat historische figuren en bewegingen uit ons leerrijke verleden:..... (vul maar in).

Aldous Huxley schreef ooit: "De weg naar de hel is geplaveid met goede voornemens. Dat is niet helemaal correct. Zij is eveneens ommuurd, en geplafonneerd, en gepolijst met goede voornemens." (vrije vertaling). Geweld en terreur en dood komen helemaal niet voort uit slechte wil, het komt voort uit goede wil! Maar wat kan het een mishandelde boer schelen door wie en waarom zijn vrouw verkracht en zijn kinderen gedood zijn?
Ik geloof persoonlijk niet in de weg van het geweld, echt niet. Er zijn ook andere vormen van politiek protest, waaronder de onvoorstelbare kracht van het geweldloos verzet (mits voldoende sensibilisering onder de verzetslieden), en de nog lang niet afgeronde discussie rond wettelijke zelfverdediging (maar niet zoals in het discours van heel wat doodzaaiers).

* De kracht van je betoog is niet altijd evenredig met het gebrek aan nuances.
* Wie nuanceert wil daarom nog niet minimaliseren.
* Wie nuanceert is misschien nog méér bekommerd om menselijke oplossingen dan wie radicaliseert. 
* Hoed u voor verkeerdelijk gebruik van logica: als A<B, dan is de uitspraak -A<-B een grove speculatie, en wetenschappelijk en retorisch helemaal fout. (bijv. 'wie Hamas steunt, is voor vrede voor de Palestijnen' wil niet zeggen: 'wie Hamas niet steunt, is tegen vrede voor de Palestijnen')
* Wie geen geweld gebruikt, is daarom nog geen medestander van het geldende systeem.
* Vrede wordt niet altijd bereikt door het gebruik van geweld.
* Hoe meer geweld wordt gebruikt, hoe meer mensen de noodzaak voelen om zich te identificeren met een meer radicale strekking, hoe meer zij zich anders en beter voelen tegenover Zij aan de Andere kant.
* Hoe meer men in zijn eigen hoofd complexiteiten simplifieert, hoe gemakkelijker het valt om een duidelijke mening te hebben, hoe minder pijn het doet om te denken, hoe gemakkelijker het worden om ganse groepen mensen te ridiculiseren, te demoniseren, en dus: hoe gemakkelijker om jezelf steeds maar af te wenden van enig kritisch zelfonderzoek.
* Het identificeren en hekelen van een 'out group', heeft als voornaamste functie het instandhouden van de illusie van eenheid binnen een 'in group', en die illusie van eenheid in denken en doen is nodig voor velen om zich psychisch 'ergens thuis te kunnen voelen'.
* 'Eenheid in verscheidenheid' is moeilijk om te vatten, en toch zou dit besef heel wat onvrede en ongemak uit de wereld kunnen helpen: ik wil niet dat mijn buur op mij gelijkt, ik wil door hem geïnspireerd worden, zoals ik hem hopelijk kan inspireren door mijn andere zeden, ander taalgebruik, andere, en evenwaardige visie op het grote mysterie.
* 'We are all Palestinians....Unfortunately, we are also all Sharons from time to time'

In de hoop dat dit berichtje niet wordt weggecensureerd, en dat al wie zich geroepen voelt hierop te reageren, dit doet met enig gevoel voor respect, waardigheid en kritische zin.
Schiet niet op de boodschapper.
Zoek in mij niet de bourgeois die ik niet ben.

love and respect 
steven  aka pinkje