Een beetje een zielige tekst. Eerste opmerking : Vonk zou dit artikel al helemaal niet kunnen schrijven hebben als de WTO-top niet verstoord zou geweest zijn, en dat gebeurde ook door een "facade van zelforganisatie". Vonk verdedigde in de jaren '90 vurig de SP-politiek  en onder impuls van de niet-hierarchische AGB heeft een deel van Vonk terug haar ware marxistische wortels teruggevonden. Nu voelen ze zich verplicht om hun plaatsje terug op te eisen en met wat platvoerse dooddoeners reclame te maken voor hun oncoherend en failliet ideeengoed en en passant nog eens een behoorlijk mislukte poging te doen om de drijvende krachten achter de AGB zwart te maken.

Veruit de grootste kwakkel uit het artikel is volgend pareltje : "het anarchisme heeft al sinds het begin van de 20ste eeuw geen aanhang meer onder de georganiseerde arbeiders." Ik verwijs hier graag naar het artikeltje van LEEF Gent van een paar weken terug (http://belgium.indymedia.org/front.php3?article_id=20012). Dat men bij Vonk het anarchosyndicalisme van de arbeiders van de Forges de Clabecq totaal irrelevant vindt, zegt veel over Vonk. Met oogkleppen zien ze enkel Nollet staan, die in naam van Vonk's favoriete arbeidersorganisatie verklaart dat ie Zenner boven d'Orazio verkiest. Tot zover de banden van Vonk met de arbeiders.

Dat de auteur van het Vonk-artikeltje maar niet kan verstaan hoe men beslissingen kan nemen zonder een hierarchisch machtsapparaat te hebben, is al even veelbetekenend. Seattle is dan ook al helemaal onbegrijpelijk, of in het beste geval kan je dat afdoen als wat gerommel van straatkrapuul en oproepen om de volgende verkiezingen voor de socialistische SP te stemmen. Telkens weer duiken er Verlichte Geesten op die de maatschappij willen gaan behoeden voor de chaos, omdat zij het veel beter weten dan hun ondeugende medemens. Probleem is natuurlijk dat iedereen dat van zichzelf denkt.

Een aantal voorbeeldjes worden aangehaald om de tekst te ondersteunen, maar ze lopen mank als paard met een poot. 
--> Voorbeeldje van Ecuador : zonder leiders, maar er is wel een regering. Hallo?
--> DDR spontane beweging? Hallo? Geen organisatie na de val van de muur? En wat met het behoorlijk goed georganiseerde internationale kapitaal dat al meer dan tien jaar als aasgier op de loer lag (alles behalve spontaan)? De DDR nota bene waar marxisten van het soort Vonk notabene probleemloos de overstap maakten naar burgelijke partijen en toen ook hetzelfde soort "wij weten het beter" annex "wij zullen het nu eens goed gaan organiseren" retoriek klaarhadden. Maar die van Vonk menen het natuurlijk NOG veel beter en nu komt het helemaal goed.

Zoals je helemaal niet smalend hoeft te doen over d'Orazio en les autres treize (euhm douze dus), zou het de gecostumeerde vonkers ook niet misstaan mochten ze wat meer respect opbrengen voor

De boutades over de zelfbestuurde garages en bakkers zijn al helemaal belachelijk en ik vraag me eigenlijk af hoe je als intellectueel zo'n hoop onzin in een tijdschrift durft te publiceren. Ten eerste toont de auteur al duidelijk aan dat ie ofwel geen jota gelezen heeft over de hospitalen, energievoorzieningen, enz? die door de Spaanse anarchisten ofwel het bewust verzwijgt. Talloze andere voorbeelden kan je terugvinden. (U had bijna kunnen schrijven dat de Zapatisten met een banaan in een boom en een strooien rokje leven). Ten tweede toont de schrijver aan dat ie van techniek al helemaal geen kaas geheten heeft. Net alsof je een hierarchisch staatapparaat nodig hebt om een electriciteitscentrale te bouwen. Het betekent niet omdat een Tokamak (kernfusiereactor) (laten we het even hebben over milieuvriendelijk electriciteitsproductie), stoomturbines, generatoren, transformatoren en frequentieomvormers in eenzelfde gebouw staan opgesteld, er geen plaats is voor kleinschaligheid. Omwille van milieuredenen en omwille van redenen van efficientie is het te verkiezen dat de nuttigheidsvoorzieningen in het mate van het mogelijke zoveel mogelijk in de buurt van de verbruikers staan en ook door die verbruikers worden beheerd en bestuurd. Lokaal vind je altijd een electromechanisch ingenieur voor de turbines, een electrotechnisch ingenieur voor de generatoren, een regeltechnisch ingenieur voor de sturing en een fysicus voor de Tokamak. Dus wel sponaneiteit : de mensen die op een bepaalde plek geboren zijn en van nature uit graag dit of dat studeren zullen logischerwijs het meest geschikt zijn om die electriciteitscentrale te besturen. Dat is op en top anarchistisch. Centralistisch is : we plannen centraal, we hebben genoeg informatie over gans de maatschappij om op elke plek haar noden en verzuchtingen te kennen, een blunder van formaat.

Als Vonk dan haar technische kennis wat bijschaaft, zouden we het misschien even kunnen hebben in de rol van internet, in de mogelijkheden (potentialities of technology, lees Murray Bookchin (anarchist) over "Towards a liberating technology") om hierarchische, machtsbepaalde besluitvorming te vervangen. De banden tussen mensen worden voortaan niet meer bepaald door hun geometrische afstand op het tweedimensionaal aardoppervlak, maar wel door de veelheid aan verbindingen die zij hebben met anderen. Verschillende associeringen worden mogelijk, elke mens is deel van een groep van mensen met wie zij of hij affiniteit heeft. Al die groeperingen overlappen en het geheel bestaat uit een dynamisch aanpassend geheel waar geen hierarchie meer in te herkennen valt. Maar het is zo moeilijk hee, meneer, uit oude verroeste denkpatronen te stappen.

"Wereldomspannende structuren zijn noodzakelijk." Absoluut mee eens, maar dit hoef je niet per se te gebruiken om een parler af te steken pro hierarchie en staat. Onlangs was er een debat te Gent, georganiseerd door Attac, waar we Fons Verplaetse het hoorden hebben over het "corrigeren" van de vrije markt en de ABVV-er en Eddy Boutmans over het "sturen" van de staat. Behoudens wat semantisch gewauwel was het inhoudelijk verschil moeilijk te onderkennen, en als de modellen al standhielden, was het omdat we vertrouwen zouden moeten hebben in een Wereldregering die bestaat uit verkozenen, en die het nu wel allemaal eens goed gaan oplossen en organiseren. Pijnlijk is natuurlijk dat hoemeer wereldomspannende proto-staatsstructuren er onstaan (Wereldbank, IMF, WTO), er steeds minder inspraak en democratisering op de voorgrond treed. De nationale staten, haar partijen en lakeien als Vonk verworden tot niets meer dan porte-paroles van de economen van het IMF - waarvan duidelijk is wiens belangen ze vertegenwoordigen. En er is niets dat Vonk of die politici kunnen voorstellen om het tij te keren, tenzij meedoen aan collectieve directe actie. Als er al organisaties zijn die solidariteit terug op de agenda plaatsen, dan zijn het die van de niet-hierarchische AGB. Waar ook een Eric Goeman toe behoort, die onder geen beding in een partij wil stappen. Wie is er hier slecht georganiseerd?

De niet-hierarchische organisaties nemen elk op hun manier deel. Toen de pers aan de organizatoren van het Foro Social Transatlántico (Madrid, 17-18 mei dit jaar) vroeg om een conclusie bij monde van een woordvoerder, luidde het antwoord spontaan: "wij hebben geen woordvoerders, bij ons is iedereen woordvoerder, iedereen hier aanwezig". Zij die het meest roepen om organisatie zien niet dat er gigantisch veel organisatie aanwezig is in de AGB. Een half miljoen in Barcelona, WTO-top in Seattle onderbreken, dat gaat gewoon niet zonder organisatie. Zij die met open geest willen nadenken over de toekomst, denken best ook eens na over de eigen positie : komt het er nog maar eens op neer om mijn gelijk door te drukken, weet ik het weer beter voor anderen? Of zijn er verschillende pisten mogelijk, die elk werkbaar kunnen zijn op die plaats, voor die bevolkingsgroep? De beterweters hebben we nu al, ze hebben hun postje verdiend in een of ander staatsorgaan die het kapitalisme bestuurd. De politiek van progressieven weze hopelijk inhoudelijk heel wat meer dan enkel : "ik wil het anders, ik weet het beter, en als ik op dat machtspostje zit komt het allemaal goed voor jullie." Da's een vraagstuk dat niet-anarchisten steevast mijden, nooit behoorlijk hebben opgelost en nooit behoorlijk kunnen oplossen. Onvermijdelijk verval je dan in hetzij autoritair staatskapitalisme die orde schept door de "vijanden van het proletariaat", "de linkse opportunisten" en de "rechtse scheurmakers" aan te duiden en bijpassend uit te schakelen, hetzij Realpolitiek en krijg je uiteindelijk een postje bij de SP.