Beste JP, Het debat dat je lanceert is fundamenteel. Enkele bedenkingen bij je tekst. De VS trekken alle registers open in hun strijd tegen de 'as van het kwade'. In Den Haag staat Milosevic terecht, omdat hij zich niet zomaar plooide naar de VS-diktaten. De Taliban zijn compleet vernietigd, wegens geen betrouwbare steunpilaar van de VS-heerschappij in de regio. Noord-Korea krijgt pure oorlogstaal te horen, en vandaag citeert De Morgen bronnen binnen het VS-apparaat die zeggen dat de VS 200.000 wil inzetten om Irak met de grond gelijk te maken. De eerste vraag is volgens mij : hoe moeten wij antwoorden op die agressies, die verkrachtingen van het internationaal recht ? Moeten wij zomaar aanvaarden dat de VS de 21e eeuw willen doen ontaarden in een orgie van onderdrukking en bloedvergieten ? Ik denk dat wij Noord-Korea en Irak met alle middelen moeten verdedigen tegen de agressie van de VS. Zelfs als democraat kun je het gewoon niet aanvaarden dat de VS zonder de minste reden (11 september wordt wel heel belachelijk als argument als het over Irak en Noord-Korea gaat) onafhankelijke landen aanvallen, omdat het kadert in de geostrategische spelletjes van de VS. Als ik denk aan wat het Iraakse volk al heeft moeten doorstaan de laatste tien jaar, dan krijg ik koude rillingen. Ettelijke tienduizenden kinderen die sterven door het embargo, een land dat naar de middeleeuwen is gebombardeerd, de misvormingen door de smeerlapperij die daar boven Irak gedropt is. Na 2 eeuwen kapitalistische ontwikkeling is dat dus het niveau waar Bush en co de mensheid gebracht hebben. En dan moet ik denken aan Noord-Korea. Oké, als wij aan communisme denken, dan is het verleidelijker om te dromen over cubaanse rum en salsa dan over de standbeelden van kim il sung. Maar is dat de fond van de zaak ? Hoe goed kennen wij Noord-Korea ? Ik weet er zeer weinig van. Ik weet dat het een straatarm land is, dat hardnekkige pogingen doet om uit het isolement te geraken, en dat enorme inspanningen doet om het Koreaanse continent op een vredevolle manier te herenigen. Ondanks de zware economische moeilijkheden zijn de resultaten op sociaal, medisch en onderwijsvlak indrukwekkend. En alle internationale organisaties (Unicef etc) zijn verbluft door de resultaten die Noord-Korea boekt in de aanpak van de zware moeilijkheden door de slechte oogsten van de laatste jaren. Ik denk dat wij in onze pogingen om een alternatief voor dit misselijkmakend kapitalisme op te bouwen, niet voorbij kunnen gaan aan communistische experimenten zoals in Noord-Korea. Moeten wij, in plaats van klakkeloos de westerse media te geloven, niet eerder vragen : 'oké, jullie zijn erin geslaagd om een andere maatschappij op te bouwen, wat kunnen we van jullie leren ?' Het gaat er mij niet om de realiteit in de communistische landen te idealiseren. Noord-Korea is niet het aards paradijs, maar een derde wereld land met ernstige economische problemen. Het land heeft geen kolonies om uit te buiten, geen woekerinteresten uit leningen aan afhankelijke landen, geen grondstoffen die het uit de derde wereld kan roven. Het is verdorie zelf een derde wereld land. Een land dat in die omstandigheden ploetert en ploetert om een maatschappij op te bouwen die gebaseerd is op een gelijke verdeling van de (beperkte) rijkdom over iedereen, die absolute prioriteit geeft aan onderwijs, gezondheid, huisvesting, voeding voor de bevolking, daar kan ik alleen maar respect en ontzag voor hebben. Dat is het eerste wat in mij opkomt, en niet de kritiek op wat er volgens mij allemaal mankeert aan Noord-Korea. Vind je niet dat wij eigenlijk gemakkelijk praten hebben ? We bestoken Noord-Korea met kritiek. Maar zij moeten het wel doen hé, elke dag ! Zij moeten wel hun kop breken over hoe ze hun economische groei en de levenstandaard gaan verhogen. Begin er maar aan, zonder uitbuiting en zonder kolonies. Ik zie het mij nog niet direct doen. En ondertussen dreigen de VS dat ze dat land, dat volk gaan kapot breken, een van de eilanden in een oceaan van uitbuiting, oorlog en onderdrukking. Wel, wat mij betreft : no pasaran !