Beste Maarten,

Het heeft wat geduurd voor ik op je bericht kon reageren, ik had iets te veel dossiers tegelijk lopen. Als persmens voor een organisatie als 11.11.11 heb je dan ook je handen vol, zonder vaak de tijd te hebben om je te echt te verdiepen in de materie. Gelukkig hebben we daar dan weer specialisten voor. 
Bedankt om je artikel van 5 juni toe te sturen. Ik denk dat je erg zinnige dingen schrijft en mijn bedenkingen zijn dan ook voor het merendeel aanvullingen in de marge, op enkele zaken na.

Om het eerst even over de NGO’s te hebben - het is en blijft moeilijk om het caritatieve imago van een organisatie als 11.11.11 van ons af te schudden. En het is ook niet allemaal zo éénduidig. Want dat oude imago, dat bestaat bij een deel van onze achterban, zeker, maar evengoed zijn er veel actieve vrijwilligers die wel mee zijn en 11.11.11 als een politieke organisatie zien. Zij weten ondertussen ook dat waterpompen niet de oplossing vormen en dat rechtvaardige handelsverhoudingen veel belangrijker zijn. Overigens proberen we dat steeds duidelijker te communiceren in onze campagnes. Ook tijdens de grote financiële campagne van november wanneer we de meeste mensen bereiken. Gewone mensen op de straat die vaak reageren vanuit een caritatieve reflex, en, mogen we veronderstellen, dus behoren tot die 80% ‘mainstream’ bevolking waar je het over had. 
Wellicht kan je het over dat deel van onze schenkers inderdaad hebben als ‘de niet-politieke mens,’ zoals je schrijft. Anderzijds zal de bij uitstek conservatieve strekking er ook in vertegenwoordigd zijn, deze mensen die vinden dat een NGO enkel geld moet doorsluizen naar het zuiden en niet aan politiek mag doen. Hen overtuigen van het tegendeel zal het moeilijkste zijn. 
Wie 11.11.11 kent kan nu nog moeilijk beweren dat we geen politieke organisatie zijn. Een greep uit de dossiers waar we mee bezig zijn: 
- Internationale handel en financiering van ontwikkeling: IMF & Wereldbank, Wereldhandelsorganisatie, Tobin-taks,  schuldkwijtschelding van derde wereldlanden, het Europees beleid etc 
- Regionale Politieke kwesties: Colombia, Congo, Indonesië etc. Voor Palestina ondersteunen en maken we deel uit van het Actie Platform Palestina. 
- Andere thema’s: landproblematiek; economisch, sociaal en culturele rechten waar we stevig hebben meegewerkt aan het lobbywerk voor een facultatief protocol. 
Voor al deze thema’s werken we aan beleidsbeïnvloeding samen met Europese koepels en partnerorganisaties uit het Zuiden. De laatste jaren waren bepalend in de uitbouw van stevige internationale netwerken, o.m. met het Aziatische ‘Focus on the Global South’ en het Latijns-Amerikaanse ATOL. Op die manier werken we mee aan het tot stand komen van een mondiaal netwerk om het internationaal beleid het vuur aan de schenen te leggen.
- Verder ondersteunen we naast koepels in het zuiden, ook stilaan meer basisbewegingen zoals MST in Brazilië. Met name sinds het opstaan van het Wereld Sociaal Forum is het duidelijk geworden dat een sterke mondiale beweging meer dan nodig is. De internationale actualiteit bewijst dat elke dag. Want ondanks alle goede voorstellen voor de talloze problemen waar we voor staan, weigeren de machtsinstanties te luisteren. Het is een verbijsterend concrete opdracht die ons nu allemaal voorligt: de tegenbeweging ‘incontournable’ maken.

‘Beweging maken’ doen we dan ook hier thuis, door de vrijwilligers actief te betrekken bij de Noord-Zuidbeweging. De bezorgdheid is er dus en staat dan ook met zoveel woorden in het nieuwe vijfjarenprogramma dat als titel draagt: « krachten bundelen voor een politieke Noord-Zuidbeweging - Vernieuwen, verbreden en internationaliseren. »
Als koepel hebben we daar een belangrijke opdracht, samen met onze lidorganisaties, met basisbewegingen en vakbonden, samen met iedereen die verontwaardigd is.

Wat je schrijft in 'de waanzinnige fouten van de linkse communicatie' klopt natuurlijk, en het is bovendien complementair aan wat hierboven staat. Wat revolutionaire ideeën over volkseducatie uit het verleden ook mogen beweren… De samenleving drijft voor een groot deel op een middenklasse die altijd wat behoudsgezinder denkt, en waar progressieve voorstellen steeds met de nodige argwaan bekeken worden. Paulo Freire werkte voor en met een verpauperde bevolking, met de middenklasse had hij weinig van doen. Met andere woorden, het is een langzaam en moeilijk proces om de beeldvorming te veranderen van de ‘niet-politieke mens.’ Je hebt bovendien de tijdsgeest tegen, die de mens degradeert tot consument, in extremis een ééndimensionaal en waarde-loos individu, verwijderd uit zijn gemeenschap en ontdaan van elke kritische reflex. Dit karikaturaal en zielig figuur is gelukkig slechts de natte droom van een enkele zieke machtswellusteling, maar dat neemt niet weg dat de tendensen om mensen in die richting te duwen overal aanwezig zijn. Wat doe je er dan aan: ontmaskeren van die tendensen, mensen altijd en voortdurend voorop plaatsen en ze hun verantwoordelijkheid terug geven. Mijn persoonlijke overtuiging is dat er één concept centraal moet staan in elke progressieve strategie: relaties (leren) leggen. Mensen het gevoel geven dat ze een belangrijk knooppunt zijn in een groot web. Een web dat aaneen hangt met betrokkenheid en verantwoordelijkheid, voor elkaar maar ook voor de wereld waarop we leven. Wat mij betreft kunnen mensen en gemeenschappen dat zelfs religieus interpreteren, in een gezonde samenleving is fanatisme slechts een marginaal verschijnsel. 

Dit alles betekent dat je de voorwaarden moet scheppen waarin mensen over deze zaken kunnen nadenken. Als je het hebt over debat en je afkeer van intellectualisme dan heb je natuurlijk gelijk – er lopen nogal wat windhanen rond die vooral met woorden schieten maar geen doel raken. Verschillende aspecten spelen hier mee, enerzijds is het makkelijker om bij te leren tijdens een gesprek als je reeds het begrippenkader kent dat bij het onderwerp past. Anderzijds is het ook mogelijk om jargon te weren uit je discours en goede, begrijpbare taal te gebruiken – het is wel moeilijker en vereist voorbereiding. Ik denk dat sprekers of moderators daar te weinig aandacht voor hebben, maar zulke debatten stellen mensen in staat om hun vragen te formuleren, te herformuleren en tenslotte te begrijpen. 

Tenslotte moeten me nog enkele dingen van het hart, die ik klein of extreem links durf verwijten: (1) de totale afwijzing van privé-ondernemingschap. Het feit dat in een groot deel van de wereld miljarden mensen slechts op deze manier (over)leven en er in slagen een mager inkomen bij elkaar te verdienen is één ding (dat ze moeten worstelen ligt aan de slechte internationale handelsverhoudingen, allerminst aan hun eigen inventiviteit). De geschiedenis toont aan hoe fnuikend een staatsgeleide economie is voor de creativiteit van de samenleving. Tussen haakjes, initiatieven van lokale gemeenschappen beschouw ik ook als privé-ondernemingschap. (2) Als klein links wat van haar dogmatisme zou laten varen, dan zouden ze heel wat sterker staan om mee de rangen te versterken van de mondiale tegenbeweging die aan het ontstaan is. Ja, ik heb ook Marx gelezen en mijn sympathie voor Che Guevarra is onmiskenbaar, maar in een postmodern tijdperk wordt het toch eens tijd dat historische figuren in hun context worden gezien en hun boodschappen naar hun juiste waarde worden geschat, m.a.w. wat hebben ze toegevoegd aan theorievorming en analyse van samenlevingsvormen en hoe kunnen we hun concepten nu nog gebruiken. Want hoe je het ook draait of keert, Marx was evengoed een kind van de Westerse verlichting, een 'modernist' par excellence, en zijn historisch materialisme heeft diepe voren getrokken in de aarde van de 20e eeuw... 
Ondertussen zijn er mensen opgestaan als Amartya Sen (de Indiase econoom), ecofeministen zoals Ariel Salleh en Vandana Shiva. Het zijn deze originele stemmen uit het zuiden die me hoopvol stemmen. Ze maken hun eigen analyse en kwamen voordien niet aan het woord. 

Met andere woorden: als je al dat ideologisch gehakketak op Indymedia hekelt, dan kan ik je alleen maar gelijk geven, al wil ik dat niet aan het medium verwijten. Samen maken we de 'Andere Wereld beweging.' Het feit dat de 'Washington consensus' en het blauwe populisme nu extra zwaar uit de hoek komt is ook omdat ze schrik hebben van de tegenbeweging. Laat ons er samen de zweep op leggen, elk vanuit zijn eigen kennis en mogelijkheden.

Koen Stuyck.
11.11.11