Dag Han,

In kleinlinks-Vlaanderen ben ik blijkbaar een referentie, toch zeker op deze site waar ik regelmatig word geciteerd. ;-) Bon, ik ga dan nog maar eens antwoorden, hoewel dringende taken mij roepen.

Je opent de discussie en stoffert ze met een interessante bijdrage van James Petras, waar ik het bijna volledig mee eens ben (al vraag ik me af hoe hij zo zeker weet dat de Bosnische moslims hun eigen marktplein hadden gebombardeerd). Ik voel me dus niet persoonlijk aangesproken door deze tekst hoor. Ze gaat helemaal ook niet helemaal over die 'noch noch'-discussie. Deze tekst gaat over het verschijnsel van de laffe of capitulerende progressieve intellectuelen.

Ik heb zelf nooit voor een 'morele gelijkstelling' gepleit van bv. het VS-imperialisme en Saddam - een in mijn ogen irrelevante kwestie, waar Petras teveel belang aan hecht - en heb nooit geen enkele illusie gehad in om het even welke zogenaamde 'rechtvaardige' oorlog, ook niet in Bosnië en zeker niet in Afghanistan. In mijn boeken heb ik me ook nooit teruggetrokken (behalve tijdens mijn werkuren) en voor de vredesbeweging zet ik mezelf al jaren actief in (zoals je wel weet, beste Han). Het stoort me een beetje dat je suggereert me in hetzelfde kamp als een Bernard Henri-Lévy en consoorten in te delen. Ik ben juist één van die vaste anti-oorlogsbetogers waar Petras over zegt dat die geen media-aandacht krijgen.

Ik hoef het niet volledig eens te zijn met een groep om die te steunen in de rechten die ze legitiem opeisen. Ik ben bv. ook zeker geen maoïst maar ik ben wel een actief lid van één van de zeldzame Belgische (Brugse) organisaties die ook al voor de Nepalezen heeft gemobiliseerd, al kon ik zelf niet komen omdat het tijdens de werkuren was. Je gaf er ons een paar dagen geleden nog een complimentje voor Han!

Maar dat ik er niet rouwig om ben dat de Taliban gevallen zijn, daar blijf ik natuurlijk bij. De Afghanen waren daar ook niet rouwig om. Ik denk dat heel wat Afghanen exact hetzelfde zegt als ik deed, en ondanks de VS-bommen, ondanks de verdere verknechting van hun land, ondanks de nieuwe krijgsheren-ellende, dit nog steeds een positief 'zij-effect' vinden als ze weer naar wat muziek mogen luisteren, moge, voetballen of als vrouw (in de steden) weer naar school mogen. Ik zou vandaag dus nog exact hetzelfde zeggen, al haal je mijn citaat uiteraard serieus uit de context. Dit zal ook wel de mening zijn van de meerderheid van de progressieven. 

Dat de krijgsheren die nu aan de macht zijn net veel beter zijn, dat is een feit, en ook dat had ik toen al gezegd. Ik zei ook in dezelfde discussie over wat er met de Taliban zou moeten gebeuren: "Het zal afhangen van de Afghanen zelf ja... We moeten hen en hun democratische organisaties steunen. ", de RAWA bijvoorbeeld, die zich nu ook verzet tegen (en vervolgd wordt door) de nieuwe krijgsheren. En ik zei ook "De strijd tegen de Taliban is geoorloofd, maar niet vanuit de belangen van het imperialisme." Vandaag vind ik bv. ook dat Saddam moet omvergeworpen worden, maar niet door de VS of hun bondgenoten, en dat het nu zeker niet het moment is om daar overal voor te gaan oproepen. De man zit er al dertig jaar en werd vroeger door het Westen gesteund. Ik ken een paar Iraakse communisten die hetzelfde zeggen, hoewel zij indertijd bloedig vervolgd werden door Saddam.

Je probeert gewoon deze analyse te gebruiken in een discussie die eigenlijk niet helemaal dezelfde is. Een discussie die hier inderdaad vaak terug komt en die ook onvermijdelijk zal blijven terugkomen in deze 'nieuwe wereldwanorde'. Ik zou me eerder aansluiten bij een meer genuanceerde aanpak, zoals in het artikel van Paul van den Bavière enkele dagen geleden: geen 'morele gelijkstelling' van Bush en Saddam, duidelijk stellen dat van Bush het grootste gevaar uitgaat voor de wereldvrede, maar daarom ook nog niet Saddam beginnen verdedigen. 

Je kan dus tegelijk zeggen "noch Bush, noch Saddam", "steun aan alle onderdrukten, inclusief de Iraakse progressieven en arbeiders" én "Geen militaire interventie, geen neokoloniale agressie, soevereiniteit en zelfbeschikkingsrecht voor Irak". Is dat geen duidelijk standpunt tégen de politiek van de VS en Europa? Je moet natuurlijk ook niet te abstract worden (zoals sommige 'noch... noch...'-aanhangers effectief doen, wat dan bv. leidt tot absurde oproepen om Arafat van de macht te verdrijven en te vervangen door een imaginaire arbeiderseenheid). Er zijn op elk moment inderdaad prioriteiten. De voornaamste slogan vandaag is uiteraard die tegen de VS-agressie. Ik zie het probleem niet hoor.

Is er iemand failliet? De morele lafheid van vele linkse intellectuelen, typisch voor de jaren negentig, dat is nu inderdaad failliet Han, maar genuanceerd en dialectisch denken is dat nog lang niet hoor. Het is ook een beetje een filofische kwestie: aanvaard je 'de wet van het uitgesloten midden', zoals in de formele logica ("het is A of B, A of 
-A"), of denk je in omslaande en veranderende tegenstellingen, zoals in de dialectische logica? Jij hebt jezelf al eens tot de laatste bekend, dus zouden we het in feite eens moeten kunnen worden.

groetjes