Tom en Christophe, ik had me voorgenomen om vanavond slechts kort op de site te komen kijken, maar dan vind ik deze teksten ... Zoals jullie misschien weten stellen ander mensen zich in andere publicaties dezer dagen de vraag waar het is misgelopen met de communistische idealen (zie o.a. in de jongste Le Monde Diplomatique en in dat ene Belgische linkse weekblad waarvan we hier de naam maar niet zullen noemen ...), maar met al wat er de jongste maanden gebeurde moeten we ook terecht de vraag stellen waar het is misgelopen met Agalev, en met de ecologische partijen in het algemeen. Het is een vraag waar het antwoord niet meteen op te vinden is, maar ik wil wel even proberen om de hier gebruikte argumenten te beantwoorden (beamen, in vraag stellen of tegenspreken). a) tekst van Tom: 1) “De Club van Rome": vraag die nu bij me opkomt: wie zit daar eigenlijk in, uit welke hoek komen ze en dus: welke belangen vertegenwoordigen die mensen ? 2) Dat rapport ... "Factor 4: Doubling Wealth, Halving Ressource Use". Tja, dat klinkt mezelf na de jongste technologiedebacles nu wel wat naief in de oren ... 3) Boutmans kent dus dat rapport. Maar de man is toch niet echt het prototype van de politicus die de grote economische belangen verdedigt. In hem wil ik nog wel een beetje geloven, alhoewel als ik terugdenk aan dat debat met Han ... Tja, het is soms moeilijk. 4) Dat de industrie het ecologisch denken perverteert door het voor eigen gebruik om te buigen (cf. Sidmar), dat is een feit maar dat zegt in wezen nog niets over de ecologische gedachten. 5) Fundamentele probleem: inderdaad, de meeste groenen (of beter: de 'realo's die het zowat overal gehaald hebben op de in de pers als zogenaamde 'fundi's afge schilderden) hadden geen antikapitalistische ruggegraat. Maar anderzijds en nogmaals: het ecologische denken en dat over duurzame ont wikkeling is niet het eigendom van de multinationals die hier misbruik kunnen van maken. 6) Je schrijft ook "dat ik het ecologische bilan van de socialistische landen niet te vlug mag maken." Wat je verder schrijft klinkt redelijk, alleen weet ik dat er in nogal wat 'socialistische landen' op nogal wat momenten verschrikkelijk met het milieu is omgesprongen. Ondergetekende heeft in de jaren zeventig nog in een links week blad vol lof over de milieupolitiek van China geschreven, maar later moest ik tot mijn treurnis via de media én via mensen die er de jongste jaren geweest zijn vernemen dat het er heel anders aan toeging en dat industrie en productie eerst kwamen. Was het probleem op ecologisch vlak bij het communisme zoals het tot nu toe bestaan heeft, niet dat men de economische vooruitgang (in de wedloop met het kapitalistische westen) veel te veel voor liet gaan op de zorg voor het leefmilieu ?? Sommige ecologisten stellen overigens dat communisme en kapitalisme beiden kapot gaan aan hun ongebreidelde hang naar materiële 'vooruitgang'. De echte ecologisten stellen een heel andere manier van leven (Agalev ...) voor waarin we minder materiële luxe kennen, maar meer menselijke vrijheid en overeensteming met de natuur. Zie hierover ook de prachtige documentaire 'Les glaneurs et la glaneuse' van Agnes Varda. In het jongste nummer van 'Imagine', het Franstalig Belgisch ecologisch maandblad staat trouwens ook een heel dossier over anders gaan leven. En wees maar zeker, als alle mensen echt ecologisch zouden gaan leven, dan stuikt het consumptiekapitalisme in elkaar. Zelfs als nog maar een deel van de bevolking 'uit het systeem' stapt (uit de 'actieve welvaartsstaat') doet dat het establishment pijn, want én de winst uit arbeid én de winst uit consumptie loopt er door achteruit. Geor ge Bush (die nu de Amerikanen op roept om van het leven te genieten, maar dan zo dat de economie er van profiteert) zou er niet mee kunnen lachen. Dus ja: er is een ecologisch alternatief voor het (consumptie-)kapitalisme; een alternatief waar beslist ook vele 'consequent linksen' het moeilijk mee hebben, omdat het zulke radicale keuzes (voor minder materiële welvaart) eist. Keuzes die zo radicaal zijn dat ze maar mits een vaak lang proces van bewustwording kunnen genomen worden. 7) Wat dan de partijpolitieke opstelling van Agalev betreft, hoeven we daar nog over te praten ? En je hebt gelijk dat ook de basis mee moet doen met de top opdat die top zou kunnen doen wat hij doet. "De Agalev-basis heeft natuurlijk de leiders die ze verdient" ... maar let op met dat argument want daaruit zou je kunnen afleiden dat de Belgen de Verhofstadt hebben die ze 'verdienen' ... Zo simpel is het niet, dat weet je ook. b) tekst van Christophe: 1) Club van Rome: clubje professoren. Dat zegt al genoeg. Professor wordt je niet zonder eerst je aanhangigheid aan het systeem tot in den treure toe bewezen te hebben. Petrella mag hier de uitzondering zijn die de regel bevestigt. 2) Maar niettemin: ik heb dat rapport gelezen, kijk het soms nog eens in en daar staan toch wel zinnige dingen in. Dat dat achteraf voor minder zinnige daden mis bruikt werd, is weer wat anders. 3) Dat onderzoek naar alternatieve energiebronnen gaat nog altijd door, maar waar blijven de toepassingen ? Die komen er juist niet omdat bv. de huidige oliegiganten nog te veel verdienen aan de olie-business. En het is niet omdat bv. de olielanden zonder inkomsten zouden vallen als we hier stoppen met olie te verbruiken, dat we dus maar met olie moeten blijven smossen en onze lucht verpesten ... 4) Bij je opmerking over Agalev als schaamlapje en als "smeermiddeltje van een nieuwe aanvalsgolf tegen Blok B hier en in de Derde Wereld", daar lijkt me dat laatste toch iets overdreven. Herinner je hoe de liberalen en sossen vaak onder elkaar de zaakjes regelen tot woede van vooral Ecolo dat (met zijn redelijk strijdbare basis) niet door alle blauwen en rozen bemind wordt ... 5) Tot slot: in het jongst vertaalde boek van Parenti staat achteraan een interessant stuk over kapitalisme en de ecologische problemen. Vragen we aan EPO om dat hier op de website te zetten ? Interessant uitgangspunt voor verdere discussie.