Vierde of geen vierde...artikel van Toon is wel een goed startpunt voor een debatje.
Woody komt effe zijn zegske doen. En ik waarschuw u nu al...Woody probeert het een beetje simpel te houden.
Je weet wel, de buik van het werkvolk en zo...


1. Gevaar voor recuperatie

Woody heeft geluk. Hij heeft de evolutie binnen de NGOs van zeer nabij kunnen meemaken. Effe heel summier schetsen...

* begin jaren '80: "leve de Sandinisten". Revolutie dus.
* loop van de jaren '80: "dat tiermondisme is toch ook niet alles". Twijfelen dus. 
* einde jaren '80: "er bestaan geen waarheden, geen verhalen meer". Postmodernisme dus.
* nog een beetje later: "kapitalisme heeft gewonnen". Kapitulatie dus.
* begin jaren '90:"misschien kunnen we de markt tegen zichzelf gebruiken". Meedoen dus.
* 2000 en iets: een pak NGOs gaat met multinationals rond de tafel zitten. Invloed uitoefenen, hopen ze. Illusies dus.  

De NGOs zijn inderdaad een flink stuk opgeschoven in de loop van de laatste pakweg 20 jaar. En niet tengoede.
Momenteel worden ze langs links gepasseerd door de anti-globalisten. Het kan alle kanten op met de NGOs. Misschien radikaliseren ze opnieuw. Of misschien proberen ze de beweging inderdaad af te zwakken, te deradikaliseren.  

Mee rekening houden, maar zich ook niet al te veel zorgen maken. De fut er inhouden aan de basis. Dat moeten wij doen, daar moet onze prioriteit liggen. Een radikale linkervleugel van de beweging...DAT is de beste garantie tegen recuperatie. Meer vuilzakken dus.

* Nog vlug een klein definitietje van "recuperatie".
Recuperatie betekent "afzwakken, deradikaliseren".
Als de groenen eerst bommen gooien en dan mee komen betogen, als Verhofstadt op onze schoot komt zitten, enzovoort...wel, DAT heet recuperatie, beste vrienden.

Daarentegen...als radikaal-links (PvdA, LSP, SAP etc.) de beweging radikaal willen houden of zelfs verder willen radikaliseren, dan heeft dat NIETS maar dan ook NIETS met recuperatie te maken. We moeten zelfs HOPEN dat ze erin slagen om elektoraal munt te slaan uit de beweging. We hebben een Kris of een Roberto hard nodig in de Kamer.
Nee, kameraden anarchisten...Woody maakt zich geen illusies in het parlement. Kris ook niet, Roberto ook niet. Maar een linkse in de Kamer, betekent meer ruimte, meer pers enzovoort. En vooral een teken van hoop voor gans links Vlaanderen, het werkvolk voorop. 



2. Een brede agenda 

Als anti-globalisten moeten we een brede agenda naar voor schuiven. Dingetjes zoals:
* Afschaffing van alle schulden (van de Derde Wereld)
* Een sociaal Europa
* Stop de Wereldbank, het IMF, de WTO
* Geen oorlog om olie, om centen
enzovoort

Woody weet het...da's misschien allemaal nog niet voor morgen. En inderdaad allemaal nogal vaag.
Maar dat doet er niet toe. We moeten echt geen uren en dagen in de salon gaan zitten om dat allemaal wat specifieker in te vullen. Dat lukt ons voorlopig toch niet. Laten we dit soort (vage) eisen naar voor schuiven, waarin iedereen zich kan terugvinden. Verder vult elk maar voor zichzelf in hoe we dat doen, het IMF stoppen...hoe we daar geraken, een sociaal Europa. 
Eenheid in verscheidenheid.



3. Concrete actiepunten   

Daarnaast moeten we de politiek ook de 'kans' geven om ons iets kadeau te doen. Vandaag al.
Naast onze brede agenda, moeten we dus ook wat concrete actiepuntjes naar voor schuiven. Dingetjes waaraan ze kunnen toegeven. Nu al. Mits een radikale straatbeweging.
Dingetjes zoals:
* Tobin-taks
* Roberto vrij
* 0.7 & van het budget naar ontwikkelingssamenwerking
* stemrecht voor migranten
Enzovoort, enzovoort, enzovoort.

Wie moet daarover gaan praten met de Verhofstadts?
Laat ATTAC dat maar doen voor de Tobin-taks.
Het KOMITEE voor Roberto.
Het NCOS voor de 0.7 %.
OBJECTIEF voor het stemrecht.
Enzovoort.

En laten wij van ons oren maken op straat. Laten wij deze 'vertegenwoordigers' aanmoedigen als ze het goed doen. En hen op een fluitconcert tracteren als ze teveel aan de koffie zitten, teveel plooien.

Geven de Verhofstadts toe op 1 eis, dan hameren we op de volgende, en de volgende, en de volgende...
En stemmen doen we op radikaal-links. We hebben ze nodig.


4. Onze naam? 
Anti-globalist, anders-globalist, demokratisch globalist, anti-kapitalist?
Het kan me niet verdommen. Zelf zou ik zeggen...anti-imperialist. Want ook al beseffen we dat niet allemaal, ook al schrikken sommigen wat terug van dat woord...onze eisen zijn wel degelijk anti-imperialistisch.
Anti-kapitalisme lijkt me fout. We hebben wel allemaal kritiek op uitwassen van het kapitalisme, maar daarom nog niet op het kapitalisme tout court.
Anti-globalisten blijf ik leuk vinden, maar inderdaad niet helemaal correct.
Anders-globalist, demokratisch globalist...zegt weinig of niks, lijkt me veel te vaag.

Maar nog eens ...het doet er echt niet veel toe. We hebben andere katten te geselen.



Voila, tot zover een inputje van uw aller Woody.
Ik wou hier nog wat adviesjes neerpennen voor radikaal-links. Maar dat doe ik wel in een ander stukje. Er zouden wel eens wat harde woorden kunnen vallen en sommigen onder ons zijn zeer rap op hun dikke teen getrapt, heb ik al gemerkt. 
In een ander stukje dus. Allicht morgen. Han ziet maar wat ie ermee doet...schrappen of laten staan. Ik denk dat Han dat goed doet.

Uw aller Woody 
(alias Jerommeke, van de Internationale Brigade)