BRIEVEN UIT VERWEGHISTAN

Didi de Paris

Information Jockey

0.4

Er moet een verband bestaan tussen oorlog en dans.

Een tijd terug shakten honderden jongeren onaangekondigd en een grillig
parcours volgend door de straten van Leuven, een stadje niet veel groter dan
een dansvloer. Twee jaar eerder hadden we hier een gelijkaardig fenomeen:
Reclaim the Streets. Toen woedde er oorlog in Kosovo. Vandaag hangt er
overal oorlog in de lucht De geschiedenis is een trage wals voor titanen.
Elke beweging duurt honderd jaar, en de vorige eeuw was een faux pas die
begon en eindigde in Sarajevo. Feestgedruis in de balzaal van het luxe-schip
waarop men zich onzinkbaar wande, tot men tegen de ijsberg voer

Aan de vooravond van W.O.III is het zalig mijmeren over W.O.I. Na de
cipitulatie richtte een handvol Duitse militairen, in het zog van de
Spartacus-opstand, in dit godvergeten nest gedurende enkele dagen een sovjet
op. 

Die sfeer hebben wij hier voor enkele uren weer opgeroepen. Zwermen bonte
vogels en stadsmussen van diverse pluimage hipten ritmisch over het spui van
het stadhuis. Aan de statige trappen hing een spandoek: ‘KAPITALISME =
TERRORISME’. Als het daar gehangen heeft geloof ik het. Hier kan toch niets
gebeuren zonder de instemming van El Tobback de Grote. Of had men de buldog
met de te korte pootjes, tong steeds amechtig uit de muil, speciaal voor de
gelegenheid volgepropt met tranquillizers? Hij heeft zelfs al laten
uitschijnen dat hij in wezen óók een anti-globalist is. Of misschien is de
waarheid veel simpelder. Waarover moest de goede brave man zich zorgen
maken? Veel volk en lawaai op straat, wat is het verschil met de Leuven
Kermis die gelijktijdig met ons in al zijn hevigheid woedde?

Als een volgspot, een zoeklicht, een schijnwerper, een zeepbel, een
tijdelijke autonome zone, bewoog het gezelschap zich door de Permanent
Gecontroleerde Ruimte.

Er hing spanning in de lucht, een vreemd spel werd er gespeeld. Je voelde
meteen dat hier lang was over nagedacht, aan deze politiestrategie was veel
marktonderzoek aan voorafgegaan. Iedereen verwachtte dat de poppetjes elk
moment aan het dansen zouden slaan. In de verste verten geen politie te
zien. 

Twee jaar eerder was het ook zo. De ordehandhavers waren volslagen
overrompeld. De agenten pruilden omdat ze geen uitnodiging hadden gekregen

Nu leek het ook zo te zullen gaan. Op het verzamelpunt waren er haast geen
agenten te zien. Leuven leek een spookstad. Tot we uiteindelijk zwermen
tinnen soldaatjes met blauwe kinderkopjes aantroffen, deskundig weggemoffeld
in de diepste krochten van het Groot Begijnhof. Het begijnhof een stadje in
het stadje, en de rijkswacht een staat in de staat en begijntjes en
kwezeltjes dansen niet. Het volgend ogenblik werd iedereen haarscherp
gefilmd vanuit een helikopter pal boven onze hoofden.

First we take Manhattan? neuriede ik. Het was leuk. Vooral aan de Tiense
Poort. Voor het eerst en waarschijnlijk voor het laatst kon ik dit doen. Ik
danste de ziel uit mij lijf voor allen die daar verongelukt zijn

Mars. Oorlogsdans. Dodendans. Dance macabre.    Het repertoire is
onuitputtelijk, een trance . Muziek verzacht de zeden: om de tien minuten
zetten de gemaskerden hun bivakmutsen af en houden een korte rookpauze.
Muziek is heilzaam, de kracht van muziek is niet in te tomen. Met aandrang
maande Stalin Shostakovich aan de klankkleur van de composities lichter te
maken, teneinde de proletarische massa’s niet te deprimeren. Grândola Vila
Morena van Zeca Afonso op de landelijke radio, was het startschot voor de
Portugese Revolutie. En in Griekenland was het lange tijd gevaarlijk
luisteren naar Mikis Theodorakis . De nazi’s hielden een klopjacht op
jazzfans. Dat was bon ton. Lili Marleen was een fragmentatiebom in de van
heimwee overlopende soldatenharten. De Argentijnse junta verbood de tango.
En Leuven is de enige plaats ter wereld waar het bij wet verboden is
spontaan te dansen.


.