"Het probleem van de massavernietigingswapens moet in overeenstemming met Resolutie 687 van de Veiligheidsraad op regionaal niveau worden aangepakt...
en
We eisen dat België en de Europese Unie zich op een overtuigende manier inzetten voor de ontmanteling van alle massavernietigingswapens in het Midden-Oosten zoals bepaald in resolutie 687 van de VN."
De resolutie die de genocide mogelijk maakte
De VN-veiligheidsraad nam resolutie 687 aan op 3 april 1991. Cuba stemde tegen.
Yemen en Ecuador onthielden zich. Geoff Simons, auteur van het recente standaardwerk
"Targetting Iraq" is heel scherp over deze resolutie:
"One of the principal enabling mechanisms for the sanctions war on Iraq (i.e. for the protracted genocide) was Security Council Resolution 687."
Dit sanctieregime is rechtstreeks verantwoordelijk voor de dood van 1,6 miljoen Irakezen. SCR 687 laat toe dat de sancties aangehouden worden tot de leden van de Veiligheidsraad er van overtuigd zijn dat Irak volledig vrij is van biologische, chemische en atoomwapens en van alle raketten die deze wapens kunnen transporteren.
In SCR 687 staat inderdaad ook iets over "de ontmanteling van alle massavernietigingswapens in het Midden-Oosten" zoals in het platform van de betoging van 17/11 te lezen staat.
"Recalling the objective of the establishment of a nuclear-weapons-free zone in the region of the Middle East,… conscious also of the objective of achieving balanced and comprehensive control of armaments in the region"
Dit staat in de vaststellingen van de resolutie. In de maatregelen staan echter
enkel verwijzingen naar Irak. En dus niets over het kernwapenarsenaal van Israël.
Het staat nochtans vast dat Israël over kernwapens beschikt. Onlangs kwam
zelfs aan het licht dat Duitsland drie duikboten leverde die kunnen gebruikt
worden om kernraketten te lanceren. Dat Irak over kernwapens beschikt werd nooit
aangetoond. En toch staan in de resolutie alleen maar maatregelen bestemd voor
Irak. Hoe kan het Anti Oorlogsplatform Irak dan in alle ernst blijven beweren
dat "het probleem van de massavernietigingswapens moet in overeenstemming
met Resolutie 687 van de Veiligheidsraad op regionaal niveau worden aangepakt."
Resolutie 687 pakt het probleem van de massavernietigingswapens helemaal niet
aan. Het wijst enkel Irak als grote schuldige aan en legt het Iraakse volk een
moordend embargo op.
Een tweede resolutie omzeilen
SCR 687 duikt ook op in de nieuwe VN-resolutie 1441. The internationale organisatie
Lawyers Against the War is daar gechoqueerd over. SCR 1441 was een moeilijke
bevalling doordat de VS één resolutie wilden die zowel nieuwe
eisen stelde aan Irak als een groen licht gaf voor een nieuwe oorlog. Frankrijk
en Rusland wilden dit over twee resoluties spreiden. Volgens Lawyers Against
the War omzeilen de VS de noodzaak van een tweede resolutie en een mogelijk
veto tegen een oorlog door SCR 687 terug van onder het stof te halen. SCR 687
is de resolutie die de modaliteiten van de wapenstilstand tussen Irak en de
geallieerden vastlegde. De wapenstilstand was afhankelijk van een Iraakse aanvaarding
van de resolutie. In SCR 1441 wordt de voorwaarde voor een wapenstilstand uitgebreid
door SCR 687 anders te interpreteren. Waar aanvankelijk stond dat Irak moest
instemmen met de resolutie, staat nu dat Irak in overeenstemming moet zijn met
alle voorwaarden van de resolutie. Dat betekent dat de VS de wapenstilstand
van 1991 kan opzeggen van zodra zij vaststellen dat Irak zich niet houdt aan
de voorwaarden. De VS doen hier dus alsof de eerste golfoorlog nooit officieel
werd beëindigd en alsof de aanhoudende bombardementen en een nieuw grootschalig
offensief nog altijd deel uit maken van die eerste oorlog die ondertussen meer
dan tien jaar achter ons ligt.
Een betoging voor de verderzetting van de genocide?
Zondag lopen 120 organisaties mee achter een platform dat België en de
Europese Unie oproept om SCR 687 uit te voeren. Deze resolutie werd nochtans
grotendeels uitgevoerd en kostte het leven aan 1,6 miljoen Irakezen. Bovendien
wordt deze resolutie door de VS gebruikt om de stap van een tweede resolutie
- die geweld toelaat in geval van niet-naleving van de eerste resolutie - over
te slaan. Een verwijzing naar deze resolutie hoort dus niet in het platform
van een vredesbeweging thuis.
We kunnen alleen maar hopen dat de 120 organisaties die de platformtekst ondertekenden,
handelden uit onwetendheid en dat zij alsnog de moed hebben om dit platform
helemaal naar de vuilnisbak te verwijzen.