In het jaar 1948 waren 'oorlog' en 'acquisition of land' internationaalrechterlijk reeds verboden. Inderdaad, zowat alle staten hebben hun grenzen met oorlog beslecht, maar (en dit kunnen we zeggen omdat de jongste staten bijna allemaal de lijnen van hun kolonisators volgden) dat gebeurde vóór 1900, toen er van dit recht nog maar weinig of geen sprake was. Bovendien is de wijze van kolonialisering zoals die door Israel werd (en wordt) beoefend, een manier die nog van vóór 1850 dateert: een aggressief expansionistische bevolkingskolonie waar de oorspronkelijke bewoners worden uitgemoord of verdreven en/of gemarginaliseerd (zoals o.a. N-Amerika, Australië, Z-Afrika). Hoe zit het dan met het bestaansrecht van Israel? Omdat er internationaal reeds een ander gewoonte- én gecodificeerd recht van toepassing was in 1948 dan in 1850, omdat daarenboven Palestina het (VN) statuut van 'mandaatgebied' had (wat betekent dat ze snel tot zeer snel -na '45- op hun onafhankelijkheid (binnen die mandaatgrenzen!) konden rekenen), kunnen we onomwonden stellen dat Israel in alle illegaliteit is ontstaan. Bovendien is 50 jaar in politieke geschiedenis 'peanuts' én wordt hun bestaansrecht nog steeds gecontesteerd : hun statuut is dus nog steeds onzeker. Israel weet dat en probeert dus de situatie nog eens 50 jaar te rekken, zodat 'de geschiedenis' hen zal 'erkennen'. Het feit dat Israel tot de VN is toegelaten, geeft hen een zekerder positie, MAAR we mogen niet vergeten dat dit enkel mogelijk werd door de steun van voornamelijk westerse VN-leden (en eventueel hun bondgenoten of 'informele vazallen') om verschillende redenen en belangen (die me voor deze reactie te ver zouden leiden). Zo komen we bij 'verantwoordelijkheden' (en de reactie van Peter)... Persoonlijk vind ik dat we in België (maar ik vrees dat ik het mag uitbreiden naar de hele westerse wereld -met misschien hier en daar een uitzondering) té weinig onze politieke geschiedenissen kennen, waardoor we ons té gemakkelijk overal onderuit trekken en tegelijkertijd de zaken in de wereld niet juist kunnen plaatsen/inschatten. Ik bedoel: we nemen ons staatssysteem en onze welvaart als zo'n evidentie, dat we 'vergeten' hoe en wanneer ze tot stand kwamen. Bovendien 'vergeten' we onze inbreng in het achterstellen en perifeer maken (én houden!)van de niet-westerse landen. Je kan je de vraag stellen of u en ik daar voor verantwoordelijk zijn (het waren immers de bazen van Union Minière in Kongo die het uranium voor de eerste Amerikaanse atoombommen leverden, het was koning Leopold II die de handen van niet snel genoeg werkende en onbetaalde zwarten op de rubberplantages (die onze auto-industrie deden bloeien) liet afhakken, het waren Belgische legercommandanten die de polarisatie tussen hutu's en tutsi's maakten om de boel makkelijker te kunnen 'beheren', etc, etc) maar dat getuigt voor mij alleen maar van een té ver doorgedreven individualisme. Ja, wij zijn verantwoordelijk voor wat generaties voor ons hebben mispeuterd, niet zozeer dat we de kleinzoon van de baas van Union Minière in de bak moeten steken, maar wel zozeer dat we een meer dan grote inspanning moeten doen om die fouten te erkennen en de negatieve gevolgen ervan moeten helpen omkeren. Met betrekking tot Israel geldt dat wij (Groot-Brittanië meer dan Frankrijk, maar ook 'wij'!), door het niet willen nakomen van onze internationale verantwoordelijkheid t.a.v. het opnemen en beschermen van (joodse) vluchtelingen, noch t.a.v. het zelfbeschikkingsrecht van de Palestijnen, noch t.a.v. van de onafhankelijkheidsbelofte voor het mandaatgebied, al sinds het ontstaan (en zelfs daarvoor) hebben bijgedragen tot deze huidige situatie. Daarna hebben 'we' (= het westen, zijn politiek -en omdat wij politici verkiezen, zijn wij medeverantwoordelijk!) er alles aan gedaan om dat strategisch westers imperialistisch 'landje' te ondersteunen en zijn illegaliteit helpen legaliseren. Ondertussen delen we wat aalmoezen uit aan de Palestijnen, maar blijven wel handelsbetrekkingen onderhouden met Israel alsof het tot de EU zelf behoort en sluiten we joint-ventures af met hun leger, terwijl dat gezien de mensenrechtenschendingen en oorlogsvoering van dat 'landje' uitdrukkelijk verboden is in zowel onze Belgische wet als in internationale verdragen als in Europese overeenkomsten. Helaas, macht en invloed halen het op wet/recht en verantwoordelijkheid (en dat lijkt wél een tijdloze stelling...) Israel heeft dus geen bestaansrecht, maar is ondertussen min of meer 'gelegaliseerd'. Dit echter slechts (impliciet) binnen de grenzen die het partitionplan van de VN (res.181) voorzag: op 55% van mandaatgebied Palestina. Ondertussen bezet Israel 100% van het grondgebied en worden ze de-facto 'erkend' in 78% (Palestina min Gaza min Westbank met Oost-Jeruzalem). Maar dat ontneemt de Palestijnen en anderen niet het recht om dit te blijven contesteren en zelfs te bevechten! (er bestaat, ook internationaalrechterlijk, een vorm van 'legitiem geweld') Door het repressief en moordend militair apartheidsregime dat Israel bovendien uitoefent, zijn er alleen maar extra redenen om er tegen in te gaan. Het zionisme met al zijn implicaties is nog erger dan wat 'apartheid' inhield. Toch kon iedereen zonder blikken of blozen tegen 'apartheid' zijn en werd het ook internationaalrechtelijk onder 'misdaden tegen de menselijkheid' gecatalogeerd. Het zionisme heeft die status ook een tijdje gekregen, maar onder zware druk van westerse landen (onder druk van zionistische lobbyisten), werd dat na een aantal jaren weer geschrapt... Ik ben het dus volledig met Nadia eens dat de staat Israel en zijn regime moet verdwijnen, maar -net als zij, en zowat alle moslims e.a.- bedoel ik daar niet het 'verdrijven of vermoorden' van alle Israeli's mee. Ze hebben het natuurlijk erg moeilijk gemaakt om samen in één seculiere, democratische staat te wonen (waar àlle Palestijnen, dus ook de vluchtelingen!, en huidige Israeli's staatsburger zijn), maar het is de enige uiteindelijke (lange termijn) oplossing. In tussentijd is iedereen (ook Hamas) pragmatisch en realistisch genoeg om een Palestijnse staat te eisen op Gaza en Westbank (waar O-Jeruzalem bij hoort), maar niet op minder dan dat!, want het beslaat nog maar 22% van hun oorspronkelijk recht! Ik hoop hiermee wat mensen informatie en discussiestof te hebben gegeven. Vriendelijke groeten, Tiene PS1: aan het principe van 'recht op terugkeer' voor de Palestijnen kan niet worden geraakt (tenzij je het op wereldvlak voor iedereen wil afschaffen?). Israel kent dat recht toe aan joden van eender welke afkomst en nationaliteit, maar negeert en ontkent het voor Palestijnen. Ten eerste omdat ze vinden dat ze niet verantwoordelijk zijn voor de vluchtelingenstroom (!) en ten tweede omdat ze hun staat zo zuiver joods mogelijk willen houden. (in mijn woordenboek heet dat racisme -voor de muggezifters: 'discriminatie o.b.v. godsdienst' -evenmin een bewierookt principe!) PS2: ook wij hebben partijen die het bestaan van België 'bestrijden', evenals Spanje, Schotland, Italië, N-Ierland... Ik ben er van overtuigd dat als Hamas de kans krijgt om op democratische manier te strijden voor de opheffing van de staat Israel, ze dat ook zullen doen... PS3: een afsluitende one-liner: 'extreme situaties lokken extreme reacties uit'.