Met meer dan 1000 kwamen
ze op zaterdag 21 september bij elkaar om er te zoeken naar "een andere
wereld". Op voorhand hadden ze in een Charter het kader uitgestippeld waarbinnen
deze zoektocht moest plaats vinden; veel revolutionaire antwoorden kwamen er
dan ook niet aan bod.
Di Ruppo (PS) had voor de gelegenheid zijn rode trui aangetrokken, een paar
kopstukken van AGALEV en ECOLO hun groene trui. Voor het overige bestond het
publiek voornamelijk uit verantwoordelijken en medewerkers uit de NGO- en de
vakbondswereld.
In de voormiddag gingen
er een aantal workshorps door, van de media, speculatie en Tobin Tax naar het
de crisis in het Midden Oosten. De mensen van het Vluchtelingen Aktie Komitee
waren zeer te spreken over de workshop die ze samen met het Collectifs contre
les expulsion organiseerden. "Er is toch wel wat uitgekomen, en we
hebben er toch ook wel wat mensen kunnen aanspreken die ons nog niet echt kenden."
Sommige mensen waren ronduit enthousiast over de workshop die ze volgden, anderen
waren dan weer teleurgesteld. Veel workshops waren een soort voorstelling van
alle verschillende acties die er rond een bepaald thema doorgingen. Maar daar
het publiek voor een groot stuk bestond uit ingewijden; was dat een beetje een
misrekening.
In de namiddag gingen er
een aantal seminaries door, het is te zeggen : een panel vooraan trad al dan
niet in debat met het publiek.
Het seminarie over water leverde blijkbaar toch wel wat stof voor discussie.
"Die van de Bond Beter Leefmilieu geloven dat het water beter beheerd
zal worden door privé-bedrijven dan door de overheid. Zo zie je maar
dat je en neoliberaal kan zijn en jezelf milieubewuste kan verklaren."
"Ik vond het toch wel de moeite om te zien dat de waterproblematiek
niet iets is dat uitsluitend geldt voor woestijnlanden. Blijkbaar wordt het
ook hier de komende jaren een serieus probleem. Voor mij was dat toch wel iets
nieuw hoor."
Zelf ben ik nooit tot in één van de workshops of seminaries geraakt. Niet dat ik niet wilde, maar ik kwam nogal wat mensen tegen die ik al een hele tijd niet meer had gezien. En ik was duidelijk niet de enige die van deze dag een soort ontmoetingsdag maakte.
Zo had ik Eric Goeman van ATTAC Vlaanderen al een hele tijd niet meer gezien. Hij vertelde me enthousiast hoe ze daags voordien met een bus hadden gekaapt om de privatisering van het openbaar vervoer aan te klagen. Een aantal buslijnen zijn immers reeds verkocht aan privébedrijven. "De lijn Gent- Aalst is een drukke lijn voor pendelaars; die is nu al in handen van de privé. Ze hebben een hele reeks kleinere haltes afgeschaft om de verbinding rendabel te maken, maar voor heel wat mensen wordt het daardoor onmogelijk om nog in Gent of Aalst te geraken met de bus."
Rond 16 uur bereikte ik de tent waar je iets kan eten en drinken. Ik vond er paar een medereizigers met wie ik in 2001 samen op het Wereld Sociaal Forum in Porto Alegre was.
"Ze hebben precies
alleen het saaie van Porto Alegre overgehouden. Waar is het tegensprekelijke
debat, waar zijn de mensen die de revolutie willen maken, waar zijn de acties,
...."
"In Porto Alegre vond ik het nevengebeuren veel interessanter
dan het forum. De acties, de betogingen, geconfronteerd te worden met strijdbare
vakbonden. Porto Alegre overtuigde me om actief te worden in de vakbond, maar
ik vind hier wel veel zeer weinig van die dynamiek terug."
Deze beweging, die ontstond tijdens de protesten tegen de WTO top in Seattle waar men een week lang de staat van beleg afkondigde, doorgroeide in Praag waar tienduizenden de vergadering van het IMF en de Wereldbank omsingelden waarop deze besloten hun vergadering vroegtijdig te beëindigen; en haar voorlopig hoogtepunt kende in de slag om de rode zone in Genua,.... dreigt op een dood spoor terecht te komen indien dit de weg is die ze verder wil bewandelen. Een forum is interessant als het een moment is in de actie om ervaringen uit te wisselen, plannen te maken en zelfs om hier en daar de violen op elkaar af te stemmen. Maar als het een doel op zich wordt, geraken we in een doodlopende straatje. En als het Charter elke radikaliteit en bevraging van de huidge machtsorde uitsluit zou het straatje wel eens zeer kort kunnen zijn.
In de VS, Engeland, Italië, en vele andere landen wist de beweging een nieuwe dynamiek te vinden in de strijd tegen de oorlog. De komende weken zijn er massademonstraties gepland in Londen, Rome, Lyon,Marseille, Washington, New York, .... en in Praag wordt druk gemobiliseerd tegen de komenden NAVO top. Nochtans zijn er in dit kleine landje gelegenheden genoeg, zowel Europa als de NAVO hebben hun hoofdkwartieren in Brussel.
Het is waar, in België zullen op 5 oktober enkele duizenden op zoek gaan naar de Amerikaanse massavernietigingswapens die op Kleine Brogel liggen. En op 26 oktober zullen er duizende mensen lopen en wandelen voor de vrede op de Vredesloop in de Westhoek. De draad uit hoogdagen van de vredesbeweging in de jaren '80 wordt als het ware terug opgepikt. Eén van de hoofdkenmerken van de globalisering en de nieuwe wereld orde is toch wel de oorlog die nu in alle hevigheid dreigt uit te bartsen. Een oorlog om olie, strategische belangen en tegen die mensen die zich durven te verzetten tegen deze globalisering.