Zie ook:

"Actuellement, il fréquente l'extrème gauche belge."

"Uw aanvraag wordt verworpen wegens uw gedrag."

Komkommertijd

Het is komkommertijd. U kent dat wel. De ministers en hun woordvoerders zijn het land uit en daardoor is er minder nieuws. Niet dat de wereld stopt met draaien, dat er minder vergif in ons voedsel zit of dat er geen Palestijnen meer vermoord worden. Er is alleen niemand meer om daar commentaar op te geven. Op zo'n moment is het de beurt aan de kleine garnalen. De politiekers in de schaduw van Verhofstadt, Michel en Vande Lanotte die hun vakantie opofferen om in het nieuws te komen. VLD-kamerlid Willy Cortois is er zo eentje. Ongetwijfeld een harde werker, maar een beetje te korte beentjes om tot de top te behoren. Deze week beleefde hij toch een nieuw gloriemoment. Cortois pakte met cijfers uit over de naturalisatieprocedure en kreeg meteen een interview in alle kranten. In het voorbije half jaar werd slechts dertig procent van de aanvragen goedgekeurd. 70 procent van de dossiers werd dus verworpen of verdaagd. Cortois is daar tevreden over want blijkbaar was de snelbelg-wet een beetje te snel. Dat wil men ons tenminste al een tijdje doen geloven. "Al twee jaar roepen wij dat de snel-Belg-wet een fictie is. Achter die retoriek zit immers een heel complexe procedure met verdoken voorwaarden, willekeur en administratieve rompslomp," vertelt Marianne Nimmegeers van Objectief, een organisatie die ondermeer permanenties organiseert om migranten te helpen bij de nationaliteitsverwerving. "De reactie van CD&V-kamerlid Jo Vandeurzen op de cijfers van Cortois is typisch voor de sfeer die men creëert rond die wet. Hij noemt de cijfers "een goed nieuwsshow". Uit zijn reactie blijkt dat hij vindt dat de controle nog niet ver genoeg gaat. In de visie van paarsgroen en de oppositiepartijen is de nationaliteit iets dat je moet verdienen. Je moet bewijzen dat je heel goed bent en aan een aantal voorwaarden voldoet."

Maffialeden die Belg worden?

Cortois verwijst in zijn interviews naar de affaire met de Russen, vermeende maffialeden die bijna de Belgische nationaliteit hadden gekregen. Hij ziet dat als het grote keerpunt. De politieke partijen werden toen plots gewaar dat er aan de toekenning van de Belgische nationaliteit ook een veiligheidsaspect zit. Objectief situeert het keerpunt eerder in de nasleep van 11 september. In november 2001 schreef de directie van de DVZ een brief aan de parketten en de Dienst Naturalisaties: "Ten gevolge van de internationale gebeurtenissen werd er beslist om bepaalde dossiers zeer grondig te bestuderen en tevens een bijkomend onderzoek uit te voeren in samenwerking metr de dienst Veiligheid van de staat en de gemeenten." Er zijn twintig verdachte landen waaronder Afghanistan, Algerije, China, Egypte, Iran, Irak, Noord-Korea, Libië en Palestijns grondgebied. L.S. (Irakees, 40 jaar) is één van de slachtoffers van de extra controle. Eind april (14 maanden na zijn aanvraag!) kreeg hij te horen dat zijn dossier behandeld werd, maar dat er "extra onderzoeken zijn gevraagd". Objectief kwam te weten dat de beruchte lijst de reden is voor de bijkomende onderzoeken.

Extreemlinks: geen recht op Belgische nationaliteit

Cortois noemt de procedure niet strenger maar objectiever en rechtvaardiger. "Een aanvrager die een volledig dossier indient en niets op zijn kerfstok heeft, krijgt een positieve beslissing," vertelt hij in De Morgen. Hij legt uit dat de staatsveiligheid inderdaad de mogelijkheid heeft om extra onderzoek te verrichten. "Zo kijkt men bij aanvragers uit Oost-Europa en Rusland naar economische factoren, bij mensen uit Iran en China naar eventuele schendingen van de mensenrechten en bij Afghanen naar mogelijke banden met extreme groeperingen." Aan de Standaard vertelde hij dat Iranezen in de gaten gehouden worden "omdat zij vaak worden vernoemd in verband met maffiapraktijken of mensenhandel". M.R. is van Iraanse afkomst. Hij probeerde de Belgische nationaliteit te verkrijgen via de zogenaamde "Verklaring". De criteria zijn streng bij die procedure, maar M.R. had niet gedacht dat dat problemen zou opleveren. Hij is een erkend politiek vluchteling, heeft dus al eens een hele moeilijke procedure doorlopen. Hij is al langer dan 7 jaar ononderbroken in België zoals de wet eist en heeft een vergunning tot vestiging. Hij werkt als taxichauffeur en wil hier zijn leven verder opbouwen, dus leek het hem normaal om de Belgische nationaliteit aan te vragen. In juni kreeg hij dan antwoord van de procureur des konings van Brussel. Het antwoord is onthutsend. M.R. krijgt de nationaliteit niet omdat: "De aanvrager stond enkele jaren geleden bij de Staatsveiligheid bekend als een sympathisant van de Organisatie van de Fedayin Guerillero's van het Iraanse Volk (OGFPI), een Iraanse marxistisch-leninistische oppositiebeweging, die voorstander is van de gewapende strijd. Vervolgens zocht hij toenadering tot de Iraanse communistische partij TOUDEH. Momenteel, frequenteert hij de milieus van extreem-links in België. Dit element vormt een obstakel voor de toekenning van de Belgische nationaliteit." M.R. doet geen moeite om de feiten te ontkennen. "Ik heb een paar keer deelgenomen aan acties en activiteiten van de PVDA. Maar veel tijd om aan politiek te doen heb ik niet. Als taxi-chauffeur moet ik lange uren kloppen om rond te komen." Blijkbaar vindt paarsgroen dat M.R. behoort tot die mensen die zich bezighouden met maffieuze praktijken. Dit geval leert ons een aantal dingen. De lijst van terroristische organnisaties is al een aanfluiting van de democratische rechten en van het recht om je tegen onrecht te verzetten, maar de staatsveiligheid trekt zich niet eens iets aan van die lijst. De organisatie van de Fedayins staat niet op de lijst en toch is sympathie voor die organisatie al voldoende om iemand de Belgische nationaliteit te weigeren. M.R. is nooit lid geweest van een organisatie in België. Hij heeft zich ook nooit alsdusdanig geafficheerd en toch heeft de staatsveiligheid zijn aanwezigheid op activiteiten van de PVDA vastgesteld. Blijkbaar werd hij daar dus op één of andere manier gefotografeerd en geficheerd. Of werd M.R. verklikt door een infiltrant. Het is bekend dat de staatsveiligheid migranten en vluchtelingen inzet om in de verschillende diaspora's te infiltreren. Dankzij de brief van de procureur worden we daar nog eens aan herinnerd.

"Uw gedrag staat ons niet aan."

Andere gevallen van weigeringen zijn misschien minder politiek geladen, maar voor de betrokkenen even schrijnend. A.M. kreeg een briefje van de commissie van de heer Cortois waarin stond dat de commissie zijn aanvraag verwerpt "wegens zijn gedrag". Daarmee moet A.M. het doen. Hij weet absoluut niet waar de commissie het over heeft. A.M. heeft veel moeite gedaan om een dossier in te dienen. Het duurt wel even voor je het stapeltje papieren in orde hebt. Vooral de geboorteakte vormt steeds weer een hele hindernis. Zo'n akte moet in het geboorteland opgehaald worden en gelegaliseerd door de dichtsbijzijnde Belgische ambassade. Voor iemand uit Azerbeidzjan betekent dat een dure reis naar daar en een bijkomende trip naar Moskou want in Azerbeidzjan is er geen Belgische ambassade. En na al die moeite heb je dan de kans dat je te horen krijgt dat "je gedrag niet door de beugel kan". Je kan gerust spreken van pure minachting vanwege de Belgische volksvertegenwoordigers voor de moeite die migranten zich getroosten om hier hun leven op te bouwen.

Welk gevaar vormen de migranten?

De verlening van de Belgische nationaliteit is zo een wapen in de politieke strijd geworden. Coveliers gaf ons al een voorproefje toen hij in het parlement vroeg om AEL-leider Dyab Abou Jahjah de Belgische nationaliteit te ontnemen. Daarmee gaf hij een signaal dat iedere migrant die zich durft te roeren een zware sanctie boven het hoofd hangt. Filip Dewinter was bijzonder tevreden met die uitlating. Dat ze Abou Jahjah inderdaad maar terugsturen naar Libanon als het daar zoveel beter is, liet hij meermaals weten. De commissie naturalisaties en de staatsveiligheid gaan nog een stap verder. Zij weigeren carrément de Belgische nationaliteit aan mensen die extreem-linkse sympathieën hebben. Zoals eerder opgemerkt vinden deze heren en dames dat je de Belgische nationaliteit moet verdienen. Je moet aan een aantal waarden voldoen. Geen extreem-linkse sympathieën hebben is een voorwaarde voor de Belgische staatsveiligheid, want die wel hebben is een "Fait personnel grave".