Patrick Janssens mag dan al een super-cynicus zijn. Het kan nog erger. Het cynisme van de Parti Socialiste breekt pas echt alle grenzen. Onder PS-leiding nam het Waals Gewest het vaak verlieslatende FN over zodat de Waalse overheid zich nu officieel wapenfabrikant en wapenhandelaar mag noemen. Het Agusta-schandaal kwam dan ook niet uit de lucht vallen: socialisten en wapenhandel, dat gaat in België goed samen. 

In De Morgen van 31/8 doen Douglas De Coninck en Georges Timmerman uit de doeken hoe de raad van bestuur van FN hoofdzakelijk bestaat uit ex-kabinettards van PS en MR. In de analyse duikt ook de Belgische zakentycoon in Kongo, Georges Forrest op. Een man die al klacht indiende tegen Trends en De Morgen voor hun berichtgeving over zijn zaakjes. Met mijnheer Forrest had Louis Michel in maart 2000 nog een ontmoeting in Lubumbashi. Toeval ? Zoals het dan ook toeval is dat Forrest "aan het hoofd staat van het in Herstal gevestigde New Lachaussée". Dat bedrijf leverde "volgens Pax Christi munitiemachines aan Iran en China. Hetzelfde bedrijf assisteerde FN Herstal bij de bouw van een munitiefabriek in het Keniaanse Eldoret, op een privé-domein van president Moi. Het bedrijf van Forrest leverde een groot deel van het machinepark. Er zijn steeds meer aanwijzingen dat, alle geruststellende commentaren van FN ten spijt, Eldoret langzaam maar zeker de kogelschuur van Afrika aan het worden is. Met dank aan België, waar de Delcrederedienst in de vroege jaren 90 een exportverzekering afleverde voor FN."

De Coninck en Timmerman schrijven ook dat het onderscheid tussen FN en de bedrijven van Forrest soms moeilijk te maken is en dat als de politieke wereld als vanzelfsprekend prominent aanwezig is in het bestuur van FN Herstal, "het bij Forrest International dezelfde kant op gaat". Zo is o.a. de ex-SP'er en huidig VLD'er Pierre Chevalier er bestuurder. En hij is er niet het enige 'big shot' uit de Wetstraat. De Morgen vermeldt Jean-Claude Marcourt, één van de invloedrijkste figuren in de PS. 

"Aan de conclusie lijkt moeilijk te ontkomen" schrijven De Coninck en Timmerman: "een aantal Waalse topministers" (ze hadden gezien de aanwezigheid van o.a. Chevalier beter "een aantal Belgische toppolitici" kunnen schrijven) "zet zich niet alleen in voor de wapenhandel in het Luikse, via allerlei stromannen doen ze ook zelf aan wapenhandel. Een aantal deze week gedane uitspraken gaan dan plots een beetje anders klinken. Zo bv. de uitspraak van Michel dinsdag: 'Ik ben gekwetst geweest' (sic) 'door de opschorting van de P90-wapens voor Mexico. We hebben daar een contract verloren dat belangrijk was voor die firma. Dat contract positioneerde die wapens voor de Noord-Amerikaanse markt. Dat is allemaal verloren gegaan.'"

Nog in De Morgen noemde een FN-woordvoerder zijn bedrijf "de mondiale nummer één inzake wapenproductie". Wat lichtjes overdreven is, maar inzake 'lichte wapens' is FN wel wereldwijd een referentie. De vraag is nu: hoe lang nog kan het dat overheden en politici van dit land de 'lichte wapens'-schuur van de wereld maken ? Wat kunnen Belgische politici à la Michel nog op internationale vredesbijeenkomsten gaan uitspoken als ze zelf tot aan hun strot in vuile wapenzaakjes steken. En dat ze niet langer afkomen met het werkgelegenheidsargument: FN stelt nog maar 2.500 mensen tewerk (vroeger 25.000) waarvan een duizendtal in Herstal, 60 in Zutendaal en de overigen buiten België.

De volgende weken zal de belangstelling voor de wapencarrousel wellicht wegdeemsteren. Maar journalisten en ook documentairemakers moeten het thema op de agenda houden. Het is overigens al van Maurice De Wilde's bekroonde documentaire "De één zijn dood, de ander zijn brood" uit 1974 geleden dat er nog een stevige Belgische documentaire over de wapenhandel gemaakt werd. Willen de Luikse Frères Dardenne zich hier niet eens mee bezighouden ? Al was het maar om Louis Michel de kast op te jagen en zijn premier-ambities voor goed te kelderen.